سیر مبارزه زرتشت احمدی راغب، زندانی سیاسی و از امضاکنندگان بیانیه‌ استعفای خامنه‌ای

زرتشت (اسماعیل) احمدی راغب که روز ۲۷ بهمن پس از بیش از ۶۰ روز اعتصاب غذا، با حال جسمی وخیم از زندان قزلحصار کرج به بیمارستان شهید مدنی در این شهر منتقل شد، از دهه ۱۳۶۰ علیه وضعیت موجود در جمهوری اسلامی فعالیت کرده است. پرونده‌سازی‌های سال‌های اخیر از سال ۱۳۹۴، او را مدام در وضعیتی بین زندان و آزادی موقت قرار داده است. او اکنون در شصت و پنجمین روز اعتصاب غذاست.

رفتارهای تنبیهی علیه این فعال در زندان شدت گرفته که شامل ضرب و جرح نیز می‌شود. او که در اعتراض به قطع تماس تلفنی با خانواده، در زندان شعار «مرگ بر خامنه‌ای» و «لعنت برخمینی» داده بود، اکنون با یک پرونده جدید با اتهام «تبلیغ علیه نظام» که در دی ۱۴۰۲ در داخل زندان برای او تشکیل شده، مواجه است. پیش از این احمدی راغب مشغول گذراندن دوران پنج سال حبس در زندان قزلحصار کرج بود.

نیروهای امنیتی و دستگاه قضایی تاکنون دست‌کم چهار پرونده در دادگاه‌های انقلاب در شهرهای شهریار و تهران علیه احمدی راغب گشوده‌اند؛ از جمله با اتهام‌های «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، و «اخلال در نظم عمومی».

تو شصت و پنجمین روز اعتصاب غذا و ۲۵ کیلو وزن کم کردن نشانه های خوبی نیست!
جان #زرتشت_احمدی_راغب کارمند سابق آتش‌نشانی و زندانی سیاسی کنونی در خطر است.#FreeTheWorldFromIRGC pic.twitter.com/ES897KRxZV

— Arash Hampay آرش همپای (@ahampay) February 26, ۲۰۲۴

احمدی راغب یکی از امضاکنندگان «بیانیه ۱۴ نفر» است که در سال ۱۳۹۸ با امضای فعالان سیاسی و مدنی منتشر شد.

"پرونده‌سازی‌های سال‌های اخیر از سال ۱۳۹۴، او را مدام در وضعیتی بین زندان و آزادی موقت قرار داده است"این فعالان خواستار «استعفای علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی و «گذار از جمهوری اسلامی» شدند. این بخشی از بیانیه‌ای است که ۱۴ فعال سیاسی در خردادماه سال ۱۳۹۸ یعنی پیش از اعتراضات سراسری آبان ۹۸ آن‌ را منتشر و امضا کردند:

به باور ما، کلیه‌ی شواهد نشان‌دهنده‌ این است که رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس، تدارکاتچی‌ای بیش نیستند و گویا مردم، بی‌ آنکه امکانی برای انتخاب مفاخر کشورشان داشته باشند، تنها به انتخاب مسئولانی که خمیر دست رهبرند، دست می‌برند.

زرتشت احمدی راغب در آبان ماه ۱۳۴۴ در شهریار به دنیا آمد. او کارمند شهرداری بود که بعدها به دلیل فعالیت‌های سیاسی، مدنی و حقوق بشری‌اش با دستور نهادهای امنیتی از کار اخراج شد. نخستین فعالیت‌های احمدی‌راغب به دهه ۶۰ برمی‌گردد. او در خصوص فعالیت‌هایش در این دهه می‌گوید:

در دهه ۶۰ بارها این اتفاق (دستگیری) برای من و دوستانم رخ داد.

برخوردهایی که ما در خیابان داشتیم به خاطر آزار و اذیت هایی بود که این نیروها در قالب گشت جندالله و ثارالله و کمیته و بسیج انجام می دادند.

پرونده‌سازی در سال ۱۳۹۵

در اواخر سال ۱۳۹۵ پرونده جدیدی برای احمدی‌ راغب باز شد. او به دلیل نوشته‌های انتقادی و بشردوستانه در خصوص فضای موجود در جامعه و حضور در مقابل کانون وکلا در حمایت از نسرین ستوده، وکیل زندانی، متهم به تبلیغ علیه نظام شد.

به گفته نزدیکان احمدی‌ راغب، ماموران امنیتی بارها وارد خانه او شده و با شکستن وسایل منزل و تهدید خانواده سعی کردند او را ساکت کنند. پورغفاری، قاضی شعبه یک دادگاه انقلاب شهریار در پرونده سال ۱۳۹۴-۱۳۹۵ با عنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام، او را به شش ماه زندان محکوم کرد.

اخراج از کار

زرتشت احمدی راغب کارمند شهرداری فردوسیه در ده کیلومتری حومه جنوبی شهر شهریار در استان تهران بود. او از سال ۱۳۹۴ چندین بار به دلیل فعالیت‌هایش از محل کار اخراج شد. در سال‌های ۱۳۹۰، پس از مدتی با پیگیری‌های مکرر توانست به سر کارش بازگردد اما در نهایت در سال ۱۳۹۷ با نامه رسمی شهردار فردوسیه و فشار نیروهای امنیتی، با ۱۷ سال سابقه کارگری در آتش‌نشانی اخراج شد.

زرتشت احمدی راغب پس از اخراج از شهرداری فردوسیه، بارها با پوشیدن لباس آتش‌نشانی مقابل ساختمان‌های شهرداری به اعتراض دست زد.

"او اکنون در شصت و پنجمین روز اعتصاب غذاست.رفتارهای تنبیهی علیه این فعال در زندان شدت گرفته که شامل ضرب و جرح نیز می‌شود"

آقای احمدی راغب پیش‌تر در خصوص اخراج از محل کارش گفته بود:

به اداره کار شکایت کردم که هیئت تشخیص حکم بازگشت به کارم را تأیید کرد اما این بار وزارت اطلاعات با نفوذ غیرقانونی و آشکار در شهرداری آنها را وادار کرد به حکم اعتراض کنند و پرونده‌ای از فعالیت مدنی، مصاحبه‌ها و نوشته‌هایم را به هیئت حل اختلاف اداره کار و تعاون شهرستان شهریار فرستاد. آنها هم بدون پرسش از من در جلسه رسیدگی، حکم بازگشت به کارم را نقض کردند.

احمدی راغب پس از اخراج از شهرداری فردوسیه، از تابستان سال ۱۳۹۷ به بعد بارها با پوشیدن لباس آتش‌نشانی و تحصن مقابل شورای شهر و شهرداری فردوسیه، فرمانداری شهریار، وزارت کار، استانداری، وزارت کشور و دفتر پیگیری‌های مردمی ریاست جمهوری اعتراض خود را به حکم اخراج از محل کارش نشان داد. نه تنها مقام‌های این نهادها به او پاسخی ندادند بلکه مأموران امنیتی حکومت چندین مرتبه او را به‌دلیل این اعتراض‌های مدنی بازداشتش کردند.

در سال ۱۳۹۸، احمدی راغب به‌خاطر نوشته‌های انتقادی در فضای مجازی، دیدار با خانواده جان‌باختگان اعتراضات و کمک به خانواده‌های زندانیان سیاسی با شکایت معاونت وزارت اطلاعات غرب استان تهران، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۹ ماه حبس محکوم شد.

Ad placeholder

امضای بیانیه ۱۴ فعال سیاسی برای «گذار از جمهوری اسلامی»

خرداد سال ۱۳۹۸، ۱۴ فعال سیاسی و مدنی و از جمله زرتشت احمدی راغب بیانیه‌ای را منتشر و امضاء کردند و در آن خواستار گذار از جمهوری اسلامی و استعفای علی خامنه‌ای شدند. در بخشی از این بیانیه که بالاتر به آن اشاره شد آمده است:

تاریخ دهشتناک چهل سال گذشته نشان می‌دهد که نه تنها عزمی برای پاسخگویی به مردم ایران وجود ندارد بلکه نظام حاکم، هم بر اصلاح‌ناپذیری و کجروی‌هایش اصرار می‌ورزد و هم بر استبداد فردی‌اش.

مدتی پس از انتشار این بیانیه، برای تمام ۱۴ فعال سیاسی که آن را امضا کرده بودند، پرونده‌های قضایی باز شد. در مرداد ۱۳۹۸ اغلب امضاکنندگان این بیانیه در مشهد بازداشت شدند.

کمی بعد، در پنجم شهریور ماه ۱۳۹۸ مأموران وزارت اطلاعات با شکستن در به محل سکونت زرتشت احمدی راغب یورش بردند.

این زندانی سیاسی در مورد حمله مأموران امنیتی به خانه‌اش گفت:

مأموران وزارت اطلاعات با حمله مسلحانه و شکستن در خانه مرا با گرفتن اسلحه به روی سرم بازداشت کردند و به سلول انفرادی در بازداشتگاه ۲۰۹ وزارت اطلاعات در زندان اوین منتقل کردند.

احمدی راغب به‌محض انتقال به بازداشتگاه ۲۰۹ اعتصاب غذا کرد. فردای آن روز در شعبه سوم بازپرسی دادگاه انقلاب اتهامات تبلیغ علیه نظام به جهت فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری و توهین به رهبر و قوای سه‌گانه و به جهت امضای بیانیه ۱۴ فعال سیاسی به او تفهیم شد. در این دور از بازداشت، احمدی راغب نزدیک به یک ماه در بازجویی ماند. او در این مدت هشت بار بازجویی شد.

این فعال مدنی و سیاسی بعدها اعلام کرد که پس از بازداشت مرتبط با بیانیه ۱۴ نفر، بازجوی‌های وزارت اطلاعات سعی کردند او را به اعتراف اجباری مجاب کنند. آنها می‌خواستند او را مجبور کنند تا مقابل دوربین صداوسیمای جمهوری اسلامی بابت امضای بیانیه «گذار از جمهوری اسلامی» اظهار ندامت کند، که موفق به این کار نشدند.

احمدی راغب در خصوص اتفاقات پس از بازجویی‌ها و انتقالش به بازداشتگاه ۲۰۹ می‌گوید:

۱۰ روز بعد مرا به بند عمومی ۲۰۹ منتقل کردند که مدیر سایپا و چندتن از رانت‌خواران و مدیران حکومت نیز آنجا بودند.

"این فعالان خواستار «استعفای علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی و «گذار از جمهوری اسلامی» شدند"سپس به بند هشت زندان اوین منتقل شدم که سه هفته با جعفر عظیم‌زاده، سهیل عربی، روح‌الله مردانی، بهزاد همایونی و دوستان دیگر هم‌بند بودم. در هواخوری زندان، کاپشن آتش‌نشانی را در اعتراض به بیکار کردنم توسط نهادهای امنیتی، بر تن کردم و اعتراض خودم را فریاد زدم. با اعلام اعتصاب غذا مرا به اندرزگاه چهار زندان اوین تبعید کردند.

پس از چهار ماه و نیم بازداشت موقت، سرانجام احمدی راغب، با قرار وثیقه از زندان اوین آزاد شد. او در این مدت در دو دوره مجزا دست به اعتصاب غذا زد که به ترتیب ۴۳ و ۶۴ روز به طول انجامیدند. در دوره بازداشت موقت برای امضای بیانیه، او مجموعاً ۱۰۷ روز در اعتصاب غذا بود.

اعتصاب غذایی که بعدها باعث بروز مشکلات جدی سلامت جسمی برای این زندانی سیاسی شد.

بازداشت دوباره در اسفندماه ۱۴۰۱ و در حمایت از جنبش معلمان

زرتشت احمدی راغب ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ در حالیکه اواخر بهمن‌ماه همان سال، پس از تحمل نزدیک به یکسال حبس تازه از زندان رجایی‌شهر کرج آزاد شده بود، دوباره بازداشت شد.

پیام زرتشت احمدی راغب پیش از آخرین انتقال به زندان در شبکه ایکس:

درود . نه به جمهوری اسلامی …. pic.twitter.com/Uch95QT808

— زرتشت احمدی راغب (@om2SBdIfe4c3ef2) March 16, ۲۰۲۱

این‌بار در جریان شرکت در تجمع اعتراضی مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی در اعتراض به مسمومیت سریالی دانش‌آموزان، نیروهای امنیتی با ضرب و شتم احمدی راغب را بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کردند.

احمدی راغب توانست در تماس کوتاهی به همسرش اطلاع دهد که برای تفهیم اتهام او را به دادسرا برده‌اند. او را در ادامه به بند یک الف قرارگاه ثارالله سپاه، واقع در محدوده افسریه در شهر تهران منتقل کردند. در تاریخ ۲۱ اسفند او باز متحمل جابه‌جایی در درون سازوکار زندان‌ها شد و به تیپ شش سالن دو در زندان تهران بزرگ منتقلش کردند.

"او کارمند شهرداری بود که بعدها به دلیل فعالیت‌های سیاسی، مدنی و حقوق بشری‌اش با دستور نهادهای امنیتی از کار اخراج شد"در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۴۰۲ احمدی راغب را به همراه جمعی از متهمان و زندانیان سیاسی به اندرزگاه چهار زندان اوین منتقل کردند.

انتقال و جابه‌جایی زندانی‌ها بین زندان‌ها از روش‌های تنبیهی‌ست که نیروهای امنیتی علیه زندانیان سیاسی استفاده می‌کنند. با انتقال زندانی تمام شبکه دوستی‌ها و تعلق‌های ایجادشده بین زندانیان را می‌شکنند.

ایمان افشاری، قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، احمدی‌ راغب را در هشتم خردادماه ۱۴۰۲ بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی و خارجی» به اشد مجازات یعنی تحمل ۵ سال حبس تعزیری و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۸ ماه حبس تعزیری محکوم کرد.

در پرونده احمدی راغب آمده است که به دلیل شکایت معاونت قرارگاه ثارالله وابسته به سپاه پاسداران و پیگیری علی قناعت کار، بازپرس شعبه یک دادسرای ناحیه ۳۳ تهران (شهید مقدس)، او متهم به «ارتباط با جریان ضد انقلاب و همسو با جریانات فضای مجازی» شده است.

در تاریخ ۲۷ خردادماه ۱۴۰۲ پس از چند ماه تحمل حبس و بلاتکلیفی، او در یک اقدام تنبیهی به‌دستور هدایت فرزادی، رییس زندان اوین به سلول انفرادی منتقل شد. به گفته منابع مطلع علت انتقال احمدی راغب به سلول انفرادی، درگیری با یکی از کارکنان زندان اوین بود. به گفته این منبع این مأمور زندان الفاظ رکیکی خطاب به احمدی راغب استفاده می‌کند و این زندانی سیاسی در اعتراض یک لیوان را به عکس روح‌الله خمینی و علی خامنه‌ای پرتاب می‌کند. بالافاصله بعد رئیس زندان اوین، او را به سلول انفرادی منتقل کرده و این فعال مدنی در اعتراض به این انتقال، دست به اعتصاب غذا می‌زند.

Ad placeholder

انتشار فایل صوتی در تیر ۱۴۰۲ از زندان اوین

روز سیزده تیر ۱۴۰۲ در حالی که چندین ماه از بازداشت و انتقال احمدی راغب به زندان اوین گذشته بود، فایل صوتی‌ای از بند شش زندان اوین و با صدای او منتشر شد.

او در این پیام از زندان گفت که مسئولان جمهوری اسلامی امکان تماس او، محمد نوری‌زاد و یاور فتح‌اللهی را قطع کرده‌اند تا نتوانند با مردم و خانواده‌شان در ارتباط باشند. آقای احمدی راغب در بخشی دیگر از صحبت‌هایش گفت:

اسفند ماه ۱۴۰۱ با ضرب و شتم توسط اطلاعات سپاه بازداشت شدم. من به دلیل همراهی با اعتراضات معلمان در زندان محبوس شده‌ام؛ این یعنی نقض آشکار حقوق بشر در ایران.

زرتشت احمدی راغب در این مقطع و به‌رغم محبوس بودنش در زندان اوین و گذارندن پنج سال حکم زندان، تأکید دارد که فعالیت‌هایش را تا جایی که بشود در زندان هم ادامه خواهد داد. او در پیامش از زندان تأکید می‌کند که فشار نیروهای اطلاعاتی برای ایجاد محدودیت‌های بیشتر علیه زندانیان سیاسی بی‌فایده است و می‌گوید: «ما همچنان بر سر مواضع خود ایستاده‌ایم.» احمدی راغب در ادامه، خطاب به مردم ایران می‌گوید:

مردم ایران و جهان ما چه می‌گوییم و چه می‌خواهیم؟ حاکمیت مردم و قانون، رعایت حقوق بشر، آزادی تمامی زندانیان سیاسی، پایان چرخه خشونت، استبداد، فساد، گرانی، اعدام و کشتار مردم، پایان پرونده‌سازی، بازداشت، شکنجه توسط نیروهای امنیتی، حق آزادی اندیشه، بیان و قلم، انتخابات آزاد، قانون اساسی نوین، آزادی احزاب و سندیکاها و رسانه‌ها. باید در ادامه اضافه کنم برکناری حکومت نظامیان و جمهوری اسلامی از خواسته‌های اصلی ماست.

"او در خصوص فعالیت‌هایش در این دهه می‌گوید:در دهه ۶۰ بارها این اتفاق (دستگیری) برای من و دوستانم رخ داد"ما با اتحاد و همبستگی می‌توانم اهریمن استبداد و دیکتاتوری از این سرزمین برانیم و آزادی و عدالت را به کشور بازگردانیم. ما حق داریم شاد باشیم بدون آن‌که تروریست‌ها بر ما حکومت کنند.

انتشار دومین فایل صوتی این بار از زندان قزلحصار

در مهرماه ۱۴۰۲ فایل صوتی دیگری از زرتشت احمدی‌ راغب منتشر شد. آقای احمدی‌ راغب در این پیام صوتی از زندان، از انتقال خود و ۱۲ نفر از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندان قزلحصار کرج در ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ خبر داد. این انتقال هم باز تنبیهی بود و احمدی راغب ابعاد نقض حقوق انسانی زندانیان را در این پیام آشکار کرد:

ما را در سلول‌های انفرادی نگه‌ می‌داشتند. با خانواده تنها یک دقیقه آن هم با حضور حفاظت زندان می‌توانستیم صحبت کنیم.

تمام این‌ ممنوعیت‌ها به این دلیل است که هیچ صدایی از زندانیان سیاسی به بیرون نرسد.

احمدی‌راغب در ادامه اشاره می‌کند که پس از چند روز او و دیگر زندانیان سیاسی را به بند دیگری انتقال می‌دهند و آن بند را به «دوزخ» تشبیه می‌کند و توضیح می‌دهد: «این مکان حتی برای حیوانات هم شایسته نیست چه برسد به انسان.» این زندانی سیاسی، تاکید می‌کند که در کشور ایران آزادی نیست؛ وقتی آزادی، قانون و عدالتی وجود ندارد باید شاهد افول اخلاقیات باشیم. او به فشار نیروهای امنیتی از جمله کتک زدن‌های زندانی‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید:

در زندان به دلیل سر دادن شعار «ننگ بر دیکتاتوری و استبداد» ما را مورد ضرب و شتم قرار دادند به طوریکه جای جراحات هنوز بر بدن من نمایان است.

سومین فایل صوتی و تأکید بر تلاش برای توقف اعدام‌ها

در دی ۱۴۰۲، احمدی راغب در پیامی تلفنی ضمن اشاره به پرونده‌سازی‌هایی جدید که علیه او به دلیل فعالیت‌هایش در زندان شکل‌گرفته، اعلام می‌کند که مجدد دست به اعتصاب غذا زده است. او در این پیام در رابطه با پرونده‌سازی‌های جدید آن‌هم زمانی که او در حال گذراندن حکم پنج سال حبس است می‌گوید:

این‌ها نشانه ترس و وحشت حاکمیت است. با این پرونده‌سازی‌ها هر چقدر بخواهند ما را بترسانند یا نگه دارند یا بخواهند که ما خاموش بشویم، البته که می‌دانند ما خاموش نخواهیم شد.

احمدی راغب همچنین به افزایش اعدام‌ها توسط جمهوری اسلامی تاکید کرده و می‌گوید چرخه خشونت، اعدام، سرکوب، زندان برای آزادی‌خواهان و مردم معترض باید متوقف شود. او این گونه استدلال می‌کند:

روند این اعدام‌ها موجب انتقام‌جویی و کینه‌ورزی خواهد شد.

"برخوردهایی که ما در خیابان داشتیم به خاطر آزار و اذیت هایی بود که این نیروها در قالب گشت جندالله و ثارالله و کمیته و بسیج انجام می دادند"ما نمی‌خواهیم جامعه درگیر آن بشود. چون جامعه به‌قدر کافی به خاطر ناکارآمدی مدیریت و ستم حاکمان درگیر فقر، فلاکت، گرانی، و فساد است.

محمد مقیمی که پیشتر وکالت احمدی‌ر اغب را بر عهده داشته و مدتی‌ست از ایران خارج شده است در گفت‌وگو با زمانه می‌گوید:

آقای احمدی‌راغب در حال حاضر از حق داشتن وکیل انتخابی محروم است. او می‌تواند تنها از وکلای انتخابی دادگاه استفاده کند که آقای احمدی‌راغب قبول نکرده است.

زرتشت احمدی‌راغب هم‌اکنون به دلیل پرونده‌سازی‌های مکرر نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در زندان محبوس است. به گفته وکیل پیشین او آقای احمدی‌راغب راه خود را انتخاب کرده و حاضر نیست از اعتقاداتش دست بکشد.

Ad placeholder

.