بازدارندگی لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان با فرهنگسازی

سرانجام بررسی لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان به ایستگاه آخر رسید و مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفت تا مسیر قانون شدن را طی کند.

البته این نخستین باری نیست که موضوع حمایت از کودکان مطرح می‌شود، سال ۸۱ نیز لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان با ۹ ماده به تصویب رسید و در آن هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب صدمه‌ جسمانی یا روانی و اخلاقی به این اقشار کوچک و نحیف شود و سلامت جسم یا روان آنان را به مخاطره اندازد، ممنوع و کودک‌آزاری در جمله جرایم عمومی قرار گرفت.

اما در لایحه جدید حمایت از اطفال و نوجوانان که از سوی دستگاه قضا تنظیم و ارایه شد، ضمن تاکید بر همه موارد بالا، اشاره شده که این جرایم عمومی دیگر نیاز به شکایت و شاکی خصوصی ‌ندارد و کودک آزار مجرم شناخته می شود. ضمن اینکه در آن پیش‌بینی‌هایی برای حمایت از کودکان و نوجوانان کار،‌ کودکان و نوجوانان بزه‌دیده و کودکان و نوجوانان در معرض بزه آورده شده است.

با همه تفاسیر در مورد این لایحه، چگونگی کارایی و ضمانت اجرایی آن موضوعی است که این روزها اذهان عمومی را به خود اختصاص داده است. موضوعی که خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا را بر آن داشت تا در جست وجوی چگونگی کارایی و ضمانت اجرایی لایحه، با شیوا دولت آبادی رئیس هیئت مدیره انجمن روان‌شناسی ایران به گفت وگو بپردازد.

دولت آبادی در این گفت وگو بر این موضوع که قوانین اگر به گوش مخاطبان خود برسند و به اندازه کافی اهمیت آن به عنوان یک موضوع مدنی که به تنظیم روابط میان انسان ها مربوط است بیان شود، کارا خواهند بود، خاطرنشان کرد: در این صورت است که می توان گفت قوانین فرهنگسازی می شود.

وی یادآور شد: با بروز و ظهور قوانین پیشرفته تر از قبل در جامعه، انتظار کاهش جرایم و آسیب ها می رود زیرا قوانین برای این بوجود می آیند که روابط انسان ها را به بهترین وجه و در وضعیت مقتضی ترسیم کنند. بنابراین می توان گفت قوانینی بسیار با اهمیت و مهم هستند که در دراز مدت بتوانند ذهن، رفتار و حتی هیجانات انسان ها نسبت به هم را کنترل کنند.

اطلاع رسانی از لایحه زیربنای کاهش واهمه  

دولت آبادی که ریاست هیات مدیره و مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان را برعهده دارد، در مورد لایحه حمایتی از اطفال و نوجوانان نیز متذکر شد: پس اگر قوانینی تصویب می شود که بیش از قبل دوستدار حقوق کودکان است، نباید فراموش کرد که زمانی در کاهش کودک آزاری و بها دادن به کیفیت زندگی و رشد کودک موثر و کارا خواهند بود که هم به صورت وسیع اطلاع رسانی شوند و اهمیت آن به گوش همگان برسد.

وی با بیان اینکه انتظار داریم اصحاب رسانه، اهمیت لایحه و مصادیق آن را به اندازه کافی به گوش مردم برساند تا تبدیل به فرهنگ شود، گفت: قوانین از ابتدا تکلیف انسان ها در زندگی را به عنوان والد یا فرزند یا همسایه یا هر چیز مدنی روشن کرده اند. تعیین تکلیفی که به تدریج درونی می شوند و آنوقت است که می توانند جلوی این قبیل خشونت ها را بگیرند.

ضرورت تبدیل کودک آزاری به معنای واقعی انگ اجتماعی

باز شدن دست مددکاران اجتماعی و سازمان های مردم نهاد برای ورود به مساله کودک آزاری از دیگر مزیت های این لایحه است که دولت آبادی به آن اشاره کرد و گفت: حرکت های خودجوشی که از دل نیازهای جامعه برمی خیزد و انسان ها را وامی دارد که وقتشان را به صورت داوطلب برای اهداف انسان دوستانه صرف کنند.

پس اگر در اعمال قوانین جایگاهی داشته باشند، به طور حتم می توان امیداور بود که این لایحه اثر فرهنگی خواهد داشت.

رئیس هیات مدیره انجمن روان‌شناسی ایران متذکر شد: اگر افراد خود را در برابر اجرای قانون، مکلف و موظف بدانند به تدریج به ذهنیت تبدیل می شود در این مورد هم با فهماندن نقش و جایگاه روابط انسانی با قشرهای کوچک جامعه می توان انتظار کارایی این لایحه را داشت یعنی هنگامی که کودک آزاری را به معنای واقعی به انگ اجتماعی تبدیل کردیم.