کار زیبای ورزشکار بانوی ایرانی

هیلدا حسینی خواه ؛ «دویدم و دویدم، تا به المپیک رسیدم...»

آن هم چه دویدنی، دویدن هایی که توام بود با هزینه کردن از جیب برای حضور در رقابت های معتبر بین المللی و تحمل انواع انتقادات به دلیل انتخابش برای المپیک.

آدم هر چه به دست می آورد از زحمت خودش است. یکی می تواند مثل فرزانه فصیحی به سرعت برق و باد بدود و رکورد بزند و با حمایت و بی حمایت به رقابت های معتبر و یا حتی غیررسمی برون مرزی برود تا نشان بدهد با وجود همه کمبودها و محرومیت ها چه کارها که می توان کرد.

اکنون که چند خبرنگار در یکی ، دو خبرگزاری نشسته اند و از فدراسیون بابت انتخاب فرزانه فصیحی به عنوان نماینده دوومیدانی زنان ایران در المپیک توکیو انتقاد می کنند هیچ خللی و هیچ خراشی به انبوه اعتبارات و تلاش های فرزانه وارد نمی شود. او همان است، همانی که پای رویاهایش ایستاد و زنانه جنگید.

دختر باد حالا می خواهد تمام رویاهایش را بریزد داخل یک کوله پشتی و برود به المپیک، المپیکی که کمتر رنگ ورزشکاران زن ایرانی را به خود دیده است، آن هم در رشته ای مثل دوومیدانی.

اما به فاصله چند روز مانده به آغاز رقابت های اعزام فرزانه کاری کرد که باز هم شایستگی او را نشان داد. حداقل باعث دیگر برای توصیفش از لقب «دختر باد» استفاده نکنیم، حالا باید به او «دختر با معرفت» هم بگوییم.

فرزانه، ۵۷ سال بعد

زمانی که سیمین صفامهر ۵۷ سال پیش یعنی در سال ۱۹۶۴ در المپیک توکیو شرکت کرد شاید حتی مادر فرزانه فصیحی هم به دنیا نیامده بود. سیمین صفامهر در ماده ۱۰۰ متر دوید و به عنوان اولین زن ایرانی رسید که در این رشته در المپیک شرکت می کند.

"سیمین صفامهر در ماده ۱۰۰ متر دوید و به عنوان اولین زن ایرانی رسید که در این رشته در المپیک شرکت می کند"سیمین در دو ۱۰۰ متر زنان، با زمان ۱۳٫۲ ثانیه، در گروه دوم از دور اول، نفر هفتم شد و از مسابقات حذف شد اما برای همیشه نامش در ورزش ایران ماند.

فرزانه حالا به فاصله ۵۷ سال بعد نماینده همان ماده است. اما سیمین دیگر میان ما نیست. بانوی دونده ایرانی پنج سالی می شود که برای همیشه این دنیا را ترک کرده.

فرزانه فصیحی هرگز با این بانو صحبت نکرده و اصلا هم او را از نزدیک ندیده. اما کاری کرد که یکی از رسوم پهلوانی و آیین زیبای ورزشی است؛ یعنی رخصت گرفتن.

فرزانه با انتشار تصویری از خود بر مزار این بانوی ورزشکار نوشته: «کسب اجازه و ادای احترام به خانم سیمین صفامهر عزیز که به عنوان اولین بانوی ایرانی ۵۷ سال پیش در خط ۱۰۰ متر دوید.جالب اینکه ایشون هم در المپیک توکیو حاضر بودن و حالا بعد از نیم قرن باز هم المپیک ، باز هم توکیو و باز هم دو ۱۰۰ متر...

خیلی دنبال ایشون گشتم تا بتونم باهاشون صحبت کنم و برام از تجاربشون بگن اما متاسفانه این اسطوره تاریخی دوومیدانی ایران سال ۹۵ در بهشت زهرا آرام گرفتن، روحشون شاد و یادشون تا ابد گرامی.

پ ن : تاریخ تکرار میشه

بله تاریخ تکرار شده است. اما دوست داریم این تاریخ جذاب تر و هیجان انگیزتر و اصلا غیرقابل باورتر تکرار شود.

دختر باد، دختر معرفت، نماینده ایران در دوومیدانی از پس آن برمی آید؟

فرزانه شانسی دارد؟

حالا وقت این است از تمام این حرف های احساسی و رخصت گرفتن ها و تلاش های فرزانه و .... همه اینها بگذریم. اکنون وقت این است که بررسی کنیم آیا فصیحی که با کلی حرف و حدیث صاحب سهمیه ارزشمند المپیک شده آیا می تواند در المپیک توکیو موفقیتی به دست بیاورد؟

منطفق می گوید نه اما احساسات می گوید بله. شاید معجزه ای در کار باشد. اگر فصیحی تمام تلاش خود را به کار بگیرد شاید بتواند صرفا رکوردی بزند که حداقل یادآور رکوردهای قبلی خودش باشد.

فصیحی با کمترین امکانات تمرین کرد، با هزینه های خودش به خارج از کشور رفت.

"سیمین در دو ۱۰۰ متر زنان، با زمان ۱۳٫۲ ثانیه، در گروه دوم از دور اول، نفر هفتم شد و از مسابقات حذف شد اما برای همیشه نامش در ورزش ایران ماند.فرزانه حالا به فاصله ۵۷ سال بعد نماینده همان ماده است"انگیزه های دختر باد فراتر از این حرف هاست. رویاهای او شاید قدرت خیلی خیلی بیشتری از منطق داشته باشند. بالاخره هر چه باشد دختر باد را خیلی وقت است می شناسیم. او در برابر رویاهایش کوتاه نمی آید.

۲۵۲ ۲۵۲