درخواست دانشمندان برای تصویب قانون مقابله با زباله‌های فضایی

دانشمندان مقابله با مشکل روزافزون زباله‌های فضایی را یک اقدام ضروری می‌دانند و درخواست دارند این موضوع به صورت یک معاهده قانونی درآید تا از بروز مشکلات متعدد در آینده جلوگیری شود.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس نیوز، بر اساس مقاله‌ای که به تازگی در مجله «ساینس»(Science) منتشر شده است، دانشمندان خواستار یک معاهده قانونی الزام آور شده‌اند تا اطمینان حاصل شود که مدار زمین به طور غیرقابل برگشت تحت تأثیر گسترش آینده صنعت فضایی جهانی قرار نمی‌گیرد.

انتظار می‌رود تعداد ماهواره‌های موجود در مدار زمین از ۹۰۰۰ عدد کنونی به بیش از ۶۰ هزار ماهواره تا سال ۲۰۳۰ افزایش یابد و تخمین‌ها حاکی از آن است که در حال حاضر بیش از ۱۰۰ تریلیون قطعه از ماهواره‌های قدیمی که ردیابی نشده‌اند به شکل آنچه زباله فضایی نامیده می‌شود، به دور سیاره ما در حال گردش هستند.

دکتر ایموژن ناپر نویسنده اصلی این مقاله از دانشگاه «پلیموث»(Plymouth) بریتانیا گفت: زباله فضایی می‌تواند هر چیزی باشد، از تکه‌های رنگ گرفته تا قطعات کوچک پراکنده شده در اثر برخورد.

وی همچنین توضیح داد که اندازه کوچک این قطعات، ردیابی آنها را بسیار دشوار می‌کند و هرچه تعداد قطعات ایجاد شده بیشتر شود، خطر بیشتری ایجاد می‌شود.

وی افزود: مدار زمین یک فضای مشترک جهانی است، به این معنی که هر ملتی می‌تواند از آن استفاده و از آن بهره‌برداری کند. این بدان معناست که نباید فاقد مدیریت و حفاظت مشترک باشد.

او در ادامه توضیح داد: افزایش زباله‌های فضایی می‌تواند به غیرقابل استفاده شدن برخی از مدارها منجر شود و ما را تا جایی محدود کند که نتوانیم ماهواره‌هایی را که برای منافع اجتماعی و افزایش توانایی خود برای دسترسی به فضا استفاده می‌کنیم، در مدار قرار دهیم.

اکنون به گفته گروهی از متخصصان بین‌المللی در فناوری ماهواره و آلودگی پلاستیکی در اقیانوس‌ها، این نشان دهنده نیاز مبرم به یک توافق بین‌المللی در مورد یافتن راهی بهینه برای کنترل مدار زمین است.

دانشمندان می‌گویند، در حال حاضر تعداد اندکی از شرکت‌ها و کشورها شروع به توجه به رسیدگی به این موضوع کرده‌اند، اما این ملاحظه باید در هر کشوری که قصد استفاده از مدار زمین را دارد، مورد توجه قرار گیرد.

آنها می‌گویند که هر توافقی باید شامل اقداماتی برای لحاظ کردن مسئولیت تولیدکننده و کاربر در قبال ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی از زمان پرتاب آنها باشد.

همچنین هزینه‌های تجاری نیز باید به عنوان راهی برای ایجاد انگیزه پاسخگویی در نظر گرفته شود.

درسی که از آلودگی اقیانوس‌ها آموخته شد

این ایده شبیه به زمانی است که کشورها بحث‌های مربوط به معاهده جهانی پلاستیک را برای کاهش آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها آغاز کردند.

دکتر کیمبرلی ماینر، دانشمند آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا می‌گوید: پیش گرفتن ابتکاری مانند ابتکار کاهش آلودگی اقیانوسی توسط سازمان ملل موجب به حداقل رساندن آلودگی مدار نزدیک زمین، ادامه اکتشاف فضایی، تداوم و استمرار ماهواره‌ها و رشد فناوری فضایی خواهد شد.

کارشناسان بر این باورند که اگر فوراً اقدامی انجام نشود، بخش‌های بزرگی از محیط نزدیک سیاره ما به سرنوشت دریاهای آزاد دچار می‌شوند، جایی که شاهدیم این آبها به دلیل صید بی‌رویه، تخریب زیستگاه، اکتشاف معدن در اعماق دریا و آلودگی پلاستیکی به شدت آسیب دیده‌اند.

این مقاله در تاریخ ۹ مارس در مجله Science منتشر شده است.

انتهای پیام