نقاشانی که «درد» می‌کشند

آن دسته از هنرمندانی که هنر را وسیله‌ای برای نمایش حقیقت دیده‌اند، هیچگاه از ترسیم درد و رنج طبقه فرودست و کارگر غافل نشده‌اند.

به گزارش ایسنا، خوشبخت ترین طبقه در اروپای قرن ۱۸ و ۱۹، شهرنشینانی بودند که به دیدن نقاشی‌هایی از افراد فرودست، کارگران و کشاورزان، علاقه نشان می‌دادند. آنان در این تابلوهای نقاشی تصویری از فقر و ساده زیستی را می‌دیدند که در شان یک بورژوا نبود.

اما به تدریج وقتی هنرمندان تجسمی به ترسیم الهه‌های سفید و عاجی آفریقایی و یونانی روی آوردند، دیدن آن دست‌های کثیف و صورت‌های خسته کارگران در تابلوهای نقاشی برای روشنفکران خسته کننده شده بود. این تابلوها جلوه‌هایی از حقیقت تلخ آن زمان بود، روایتی از رنج طبقه محروم جامعه که طبقه ثروتمند با تلاش‌های آنان رشد کرده و جان گرفته بود. آثار هنری که بسیاری از منتقدان آنها را تحسین می‌کردند و برخی هم از تماشای آنها اکراه داشتند و دارند.

در ادامه این گزارشِ الجزیره، چند تابلو نقاشی از چند نقاش معروف که با موضوع طبقه کارگر و کشاورز ترسیم شده است، مرور می‌شود:

پس از انقلاب فرانسه در سال ۱۸۴۸، هنرمندان دریافتند که یکی از وظایف هنر انتقال تجربه‌های دشوار زندگی در میان طبقات فرودست جامعه است، حتی اگر این تصویر به مذاق طبقه مرفه خوش نیاید.

گوستاو کوربه و ژان فرانسوا میله ـ نقاشان واقع گرای فرانسوی ـ تابلوهای بزرگی را با موضوع کارگران و کشاورزان ترسیم کرده‌اند.

تابلو سنگ شکنان (Stone Breakers) در سال ۱۸۴۹ توسط گوستاو کوربه و تابلو (The Sower) در سال ۱۸۵۰ توسط ژان فرانسوا میله ترسیم شده ‌است.

در این تابلوها از قهرمان‌های کلاسیکی که اغلب برگرفته از اساطیر یونان باستان بودند، خبری نیست.

"آن دسته از هنرمندانی که هنر را وسیله‌ای برای نمایش حقیقت دیده‌اند، هیچگاه از ترسیم درد و رنج طبقه فرودست و کارگر غافل نشده‌اند"تجمل اروپایی جای خودش را به تصاویر مردم کم برخوردار و تهیدست جامعه داده و اولین چیزی که در این تابلوها خودنمایی می‌کند، نمایش رنج و تلاش بی پایان طبقه کارگر است.

در تابلو اول یک مرد با پسرنوجوانش در حال شکستن سنگ‌ها برای گذران زندگی هستند. تابلو دوم هم کشاورزی ساده را با کیسه ای بر دوش نمایش می‌دهد.