هفته هنر و فرهنگ؛ حکومت یکدست، طرح‌های جذاب لعنتی، بالاخره این زندگی مال کیه؟

هفته هنر و فرهنگ؛ حکومت یکدست، طرح‌های جذاب لعنتی، بالاخره این زندگی مال کیه؟

• مسعود بهنود
• روزنامه‌نگار

هفته بهت هنر، هفته حالا چی میشه، هفته تشریح و تحلیل رابطه حکومت یکدست با هنر. هفته ما اگر می‌دانستیم. اولین گام طرح برای کنترل فضای مجازی. هنوز آینده زنان افغان موضوع گفتگو بود و دختران کابلی در خطر چشم به همسایه داشتند، که خبر رسید در ایران حکومت به نفع یک جناح یکدست شد.

کرونا با سرعتی نگران کننده می‌تازد و استان به استان را در می‌نوردد، همزمان نام‌آشنایانی را به تخت می‌اندازد. این هفته خبر رسید محمدرضا حکیمی، فرزانه خراسان، نویسنده و اندیشمند در پی ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شد.

"هفته هنر و فرهنگ؛ حکومت یکدست، طرح‌های جذاب لعنتی، بالاخره این زندگی مال کیه؟مسعود بهنودروزنامه‌نگار۲ ساعت پیشهفته بهت هنر، هفته حالا چی میشه، هفته تشریح و تحلیل رابطه حکومت یکدست با هنر"گفته شد استاد حکیمی بعد از دریافت دز دوم واکسن کرونا، دچار ضعف و بی‌حالی شده است.

منبع تصویر،

Arvin

توضیح تصویر،

انتخابات یکدست

مواجه سهمگین هنر

بابک احمدی بعد از اعلام نتایج انتخابات در گزارشی از وضعیت نمایش در روزنامه اعتماد نوشت: گفتند و نوشتند که تغییر صورت گرفته بازگشت قطعی است به پیش از خرداد ۷۶، یا در بهترین حالت اتصال و ادامه‌ای است بر دولت‌های نهم و دهم. اما حقیقت این است که جامعه ایرانی امروز چندان به آنچه اوایل دهه‌ ۶۰ یا اواسط ۷۰ شباهت ندارد، و وضعیت کاملا متفاوتی پیش روی همه قرار گرفته است. نیروی سیاسی تازه رسیده، چه بخواهد، چه نخواهد خیلی زود در مقام اجرا با واقعیت حقیقتا موجود مواجه می‌شود و چه مواجهه‌ای واقعی‌تر و سهمگین‌تر از این؟

اما نرگس کیانی از نگاهی دیگر به وضعیت تیاتر امروز معتقد است: در میان این همه دستورات و شرایط سخت کرونایی، جوانان بودند که رونقی نسبی به نمایش دادند. این جوانان اگر اکنون که کسی در نوبت اجرا نیست، روی صحنه نمی‌رفتند آیا در شرایط عادی از امکان اجرا در سالن‌های نام‌ونشان‌دار، برخوردار می‌شدند؟ اگر ما به جای آنها بودیم و می‌دانستیم همین کار را نمی‌کردیم؟ رزومه‌ای که شاید به بهای جان به دست بیاید.

در مقاله روزنامه ایران آمده: تولید نمایش‌هایی که پیش از این تماشاگران را به سالن‌ها کشانده بودند، راهکار تعدادی از جوانانی بود که موجب شد دست‌کم ریسک تولید اثری تازه و احیاناً ضرر و زیان مالی حاصل از کم‌بودن احتمالی تعداد تماشاگران را کاهش دهد.

نمایش‌هایی که از جمله آنها می‌توان به «هار» به نویسندگی و کارگردانی حسین پوریانی‌فر و تهیه‌کنندگی حمید پورآذری و «لوله» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا اجلی اشاره کرد که هر دو توانستند در اجرای عمومی سال ۱۴۰۰ خود مجددا با استقبال تماشاگران مواجه شوند.

اما در حالی که بالیوود در هند و هالیوود در کالیفرنیا، به سرعت دارند تولید فیلم های خود را بالا می‌برند و دل قوی دارند که انواع سینماهای خانگی حاضر به یراقند، در تهران همچنان تصمیم بر گشایش سینماست - گرچه برخی هم نگران گسترش کرونا هستند.

و در حالی که سینما هم نمی داند تکلیفش با دولت یکدست چیست به نوشته همشهری: اکران شدن فیلم کمدی دینامیت قطعی شد و «درخت گردو» محمدحسین مهدویان و «روز صفر» سعید ملکان، «زد و بند» داوود نوروزی، «مورچه‌خوار» شاهد احمدلو، «سیاه باز» حمید همتی هم برای اکران اعلام آمادگی کرده‌اند.

از سوی دیگر رییس اتحادیه سینماداران غلامرضا موسوی نوشته: در ۱۰ روز گذشته زمزمه‌هایی امیدوارکننده از گیشه به گوش می‌رسد، تعداد کسانی که به سینما می‌رفتند افزایش پیدا کرده تا حدی که بسیاری از سالن‌های سینما با استقبال دو برابری رو‌به‌رو شده‌اند که البته هنوز با آمار مطلوب فاصله داریم.طبیعتا هر چه جریان واکسیناسیون شتاب بیشتری بگیرد، سالن‌های سینما به روزهای پررونق نزدیکتر خواهد شد.

منبع تصویر،

SHAHVAND

توضیح تصویر،

برخورد طنزنویسان با طرح مجلس

هدیه اول: بازگشت فیلترینگ

اول حکایت طرح کج وقتی در شهر چرخید که هنوز معلوم نبود از صندوق انتخابات چه نامی بیرون می‌آید. همه خوش‌بین‌ها به بدبین تبدیل شده و با خواندن طرح مجلس انقلابی فغانشان بلند بود که چرا سانسور و فیلترینک را به نظامیان بسپریم. از همین جهت سران اصولگرا با لبخندی بر لب به نشانه پیروزی، از زمان مناظره‌های انتخاباتی تبلیغاتی در پیش گرفتند که معنایش این بود که مجلس دارد نظمی به کار شبکه‌های مجازی می‌دهد، اصلا مقصود کنترل شبکه‌ها و تاسیس شبکه ملی نیست. تغییراتی هم در راه است.

واکنش عمومی در برابر پیش‌نویس طرح مجلسیان برای کنترل فضای مجازی بیش از حد پیش بینی بود. روزنامه‌های مختلف و از جمله نزدیک به اصولگرایان دست به فغان برداشتند.

"این هفته خبر رسید محمدرضا حکیمی، فرزانه خراسان، نویسنده و اندیشمند در پی ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شد"دانشگاه‌ها و برخی مراجع وارد میدان شدند. از همه سو صدا برخاست که سانسور.

سایت اصولگرای تابناک با رد ضمنی تبلیغات مجلسیان نوشت: کمتر مقام ارشد کشور و نمایندگان مجلس را پیدا می‌کنید که در توییتر حساب کاربری نداشته باشند و به‌صورت مرتب به‌ویژه با زبان فارسی برای مردمی که پشت سد فیلترینگ گیر کرده‌اند، توییت نکنند.

توییتر در ایران ماجرای عجیب و باورنکردنی‌ای دارد. به‌ خاطر نکات مثبت این شبکه و ارتباط با کشورهای مختلف جهان مقام‌های ارشد کشور، رئیس و نمایندگان مجلس (حتی آنهایی که به‌ دنبال فیلترینگ بیشتر هستند)، وزرا و حتی سخنگوی شورای نگهبان در آن حضور دارند و در آن مطالب خود را برای مردم کشور منتشر می‌کنند اما برای عموم مردم این شبکه فیلتر است.

به نوشته این سایت خبری روسیه هم چندی پیش فیلترینک تلگرام را برداشت اما توییتر در ایران با وجود درخواست رییس جمهوری و هفت وزیر دولت هنوز فیلتر است. ۲ سال قبل ۸ عضو از ۱۲ عضو کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه با ارسال نامه‌ای برای دادستان کل کشور خواستار طرح موضوع رفع فیلتر توییتر در این کارگروه شدند. جلسه کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه اما برای بررسی درخواست اعضای این کارگروه هیچ‌وقت تشکیل نشد.

اما نکته حساس توجهی است که چند نشریه افشا کردند.

نمایندگان امضاکننده طرح در توجیه واگذاری مرزبانی دیجیتال به نهادهای امنیتی و نظامی نوشته‌اند: «در مرزهای مجازی تامین زیرساخت‌های لازم برای مرزبانی باید به عهده دولت باشد، دستگاه‌های امنیتی برای نظارت و تامین امنیت ملی نیازمند دسترسی به اطلاعات ذیل اصل ۲۲ قانون اساسی هستند، ستاد کل نیروهای مسلح باید متولی مرزبانی مجازی و کنترل نقاط تبادل داده باشد و درآمدهای ناشی از پهنای باند باید دراختیار دولت باشد»

به نوشته همشهری به‌زعم ناظران تحقق این مساله نه‌تنها موجبات امنیتی‌سازی فضای مجازی را فراهم می‌آورد، بلکه عملا می‌تواند وزارت ارتباطات را نیز از حیز انتفاع ساقط کند.

نوشته‌های پراکنده کارشناسنان در نشریات مختلف نشان از آن دارد که به هر حال سپردن فضای مجازی به دست نظامیان از اولین فکرهایی است که در ترکیب جدید قوا احتمال دارد به تصویب برسد.

منبع تصویر،

ROUMA

توضیح تصویر،

کارتون کودکان پرواز

در یاد فرشتگان پرواز

آروین کارتونیست که به تازگی‌ها انیمیشن‌های جذابی از او دیده می‌شود، فیلمی را برای فراخوان مسابقه نقاشی کودکان با موضوع «پرواز» منتشر کرده تا از کارتونیست‌ها دعوت کند در مسابقه روما حاضر شوند. نام روما از فرشته‌ای گرفته شده است.

در معرفی این یادآوری آمده: ما هر پروازی را به خاطر می‌سپاریم. پرواز یک پرنده در آبی آسمان، یا یک شاپرک با بال‌های هزار رنگ یا پرواز یک عزیز دوست داشتنی؛ چه آنهایی که در پرواز ۷۵۲ اوکراین بودند، چه تمام عزیزان ۶۳ پرواز دیگر، چه پرواز سال ۶۷ بر فراز خلیج فارس. پرواز، خیلی‌ها را همیشگی کرد، انسان‌هایی که هر کدام مثل یک نت ایستاده بر ۵ خط حامل زندگی مثل یک رنگ بر تابلوی زیبای خلقت نه گم می‌شوند، نه ناپدید.

"اما حقیقت این است که جامعه ایرانی امروز چندان به آنچه اوایل دهه‌ ۶۰ یا اواسط ۷۰ شباهت ندارد، و وضعیت کاملا متفاوتی پیش روی همه قرار گرفته است"

در فراخوان دبیر این حادثه فرهنگی و انسانی آمده: امسال ما از چهارگوشه‌ ایران جمع شدیم تا نمایشگاه در سالروز تولد یکی از فرشته‌های پرواز اوکراین، مایا که جان شیرینش را از دست داد، بر پا کنیم. جهانی که آثار زیبای هنرمندای کوچک در آن دیده می‌شود و علاوه بر لذت معنوی، فرصتی به وجود می‌آورد برای درمان فرشته‌های کوچک دیگر ایران، که از نعمت دیدن و شنیدن بی‌بهره ماندند.

این نمایشگاه نقاشی همه کودکان و نوجوانان کمتر از ۱۶ سال است و به ۳ نقاشی منتخب لوح تقدیر روما و جوایزی اهدا خواهد شد. در صورت فروش اثر در نگارخانه، چهل درصد از درآمد آن صرف کمک به کودکان سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان خواهد شد.

منبع تصویر،

Kamran Chizari

توضیح تصویر،

چرا باید بمانم

بالاخره این زندگی مال کیه؟

نمایشنامه‌ای در تهران روی صحنه رفته که به نوشته آیدا گلنسایی نخستین نمایشنامه مهم «برایان کلارک» است که به خاطر آن جایزه معتبر «کانون تئاتر وست اند» را برده است. تام کانتی بازیگر نقش کن هریس نیز جایزه معتبر تونی (معادل اسکار در عرصه تئاتر و نمایش) را به دست آورد. نمایش بالاخره این زندگی مال کیه؟ آخربار هفت سال پیش به کارگردانی اشکان خیل‌نژاد و بازی درخشان نوید محمدزاده (در نقش کن) در تهران روی صحنه رفت.

نمایش این هفته این بار با کارگردانی سعید حشمتی بر صحنه است و بازیگران نمایش عبارتند از نیما هاشمی سرشت، الهام سالاری، کیمیا خلج، نیما ثبوتی، آناهید ادبی، آرمین همتی، فاطمه توانا، علی سیبی، عاطفه غضنفری، پریا یعقوبی، محمدجواد آصفی و ایمان عمادی.

چند تن از بازیگران اجرای فعلی بالاخره این زندگی مال کیه، در اجرای هفت سال پیش هم حضور داشتند.

موضوع نمایش این است: کِن هریسن مجسمه‌ساز و استاد دانشگاه در پی یک سانحه رانندگی برای همیشه فلج می‌شود.

کتاب موقعیتی تراژیک را با زبان طنز و بدون برانگیختن حس ترحم با مخاطب در میان می‌گذارد. وقتی ساده‌ترین نیازهای انسان _مانند میل به معاشقه_ طنزآلود تلقی می‌شود، و دیگر آدم هرگز نمی‌تواند بازیگر باشد و باید به تماشاگر شادی دیگران بدل شود، چرا باید زنده بماند؟ چرا می‌خواهیم دیگران قهرمان قصه‌ای باشند که خود حتی نمی‌خواهیم تصورش را کنیم؟

نتیجه این که: داشتن حق انتخاب مرگ و دفاع شجاعانه از آن محور اصلی نمایشنامه است. همه افراد دلایل خود را جلوی قاضی برمی‌شمارند، دکتران متخصص اصلا نمی‌توانند بگذارند او بمیرد، ولی به نظر خود او تلاش برای زنده نگهداشتنش بدترین قساوت‌هاست.

اما در بخش‌های عمده‌ای از نمایش می‌توان خندید، و در پایان دیدار این نمایش هم می‌توان ساعت‌ها به آن فکر کرد، نه به مرگ بلکه به انسان و حقوقش زمانی که همه در پی مخدوش کردن آن هستند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم که قاضی می‌گوید: من نمی‌تونم بپذیرم اگه جامعه منابع خودشو وقف زنده نگه داشتن کسی بکنه مرتکب عمل شرم‌آوری شده. یقینا این کار شأن و منزلت اون جامعه رو بالا می‌بره.

و کِن در جوابش می گوید: شرم‌آور نیست که کسی بخواد زنده بمونه، ولی باید دوباره تأکید کنم که اعتبار این تصمیم از انتخاب آدم ناشی می‌شه.

"همه خوش‌بین‌ها به بدبین تبدیل شده و با خواندن طرح مجلس انقلابی فغانشان بلند بود که چرا سانسور و فیلترینک را به نظامیان بسپریم"بدون این انتخاب، این کار تحقیرآمیزه، چون تکنولوژی جای اراده انسانیو می‌گیره. عالیجناب، اگه من نتونم یه انسان باشم، دلم نمی‌خواد به یه دستاورد پزشکی تبدیل بشم.

منبع تصویر،

Asraneh Cartoon

توضیح تصویر،

پوستر ششمین عصرانه

عصرانه کارتون با مانع

دارد سه سال می‌شود که هر از گاه به مناسبتی عصرانه کارتون پل طبیعت تهران برپا می‌شود. این هفته هم به مناسبت بازی‌های المپیک ششمین عصرانه برپا شده و رقم باورنکردنی ۶۰ کارتونیست در عصرانه شرکت دارند.

به تعبیر یکی از طنزپردازان، استقبال از عصرانه ششم پل طبیعت، می‌تواند با انتخابات ربط داشته باشد. طنزپردازان و کارتونیست‌ها که بیشترشان از روزنامه‌های دولت فعلی محروم ماندند، چون تصور می‌کنند که بزودی شهرداری تهران هم به سرنوشت ریاست قوای سه گانه مبتلا شود، از این فرصت برای آخرین هنرنمایی‌های خود استفاده کنند. عصرانه کارتون با مدد مرکز فرهنگی عباس آباد ممکن شده است.

فیروزه مظفری - مشهور به میس کارتون - در انتشار خبر برگزاری ششمین عصرانه کارتون پل طبیعت نوشته: با دعای خیر شما و مسئولان، در رشته کارتون با مانع در المپیک شرکت کردیم تا باز هم افتخار دیگری کسب کنیم.

هر دم از این باغ

این هفته گالری جاوید با برپایی نمایشگاهی گروهی با عنوان هر دم از این باغ حال و هوای آشنایی به تماشای نقاشی نام آشنایان بخشید. شایان شعبان جمع‌آور این مجموعه است.

در این نمایشگاه با آثاری از مهدی ویشکایی، شیرین اتحادیه، داوود امدادیان، رضا بانگیز، فرامرز پیلارام، کیخسرو خروش، بهزاد شیشه‌گران، آرمان یعقوب‌پور، فربد مرشدزاده از میان نام آشنایان عرصه هنر دیدار می‌شود.

منبع تصویر،

Hamshahri Javan

خاص‌ترین کشورها

انتخابات و نتیجه‌اش به آن جا رسید که سعید حجاریان خبر داد: اصلاحات صندوق محور مرد. تئوریسینی که به جرم نظریه‌پردازی ترور شد، نوشته: اصلاحات⁩ صندوق‌محور مُرد! اما قبل از تدفین شکوهمند باید به اتاق تشریح برده شود تا علت مرگ روشن شود. آیا ⁧مرگ⁩ به علت کهولت سن بوده است یا می‌توان رد پای قاتل یا قاتلانی را پیدا کرد؟

شهرام شهیدی طنزپرداز نوشته: وقتی می‌گوییم خاص‌ترین کشور جهان هستیم الکی نیست.

"تغییراتی هم در راه است.واکنش عمومی در برابر پیش‌نویس طرح مجلسیان برای کنترل فضای مجازی بیش از حد پیش بینی بود"موارد بسیاری برای اثبات این ادعا وجود دارد. مثلا ما بر خلاف همه جهان که برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا، واکسن می‌زنند برای ابتلا به این ویروس می‌رویم سراغ واکسیناسیون. مثلا جناب مردانی، عضو کمیته علمی ستاد کرونا گفته «تعداد زیادی از بیماران کرونایی سالمند در صف‌های واکسیناسیون به این ویروس مبتلا شده‌اند» یعنی اگر این عزیزان در خانه نشسته بودند و بی‌خیال واکسیناسیون می‎شدند الان سالم بودند.

دبیر شهرونگ پیشنهاد کرده: اگر قرار است نحوه واکسیناسیون افراد همین طور ادامه یابد، واکسیناسیون را متوقف کنیم. اسمش را هم بگذاریم «واکسیناسیون کوو خواب» یعنی سالمند عزیز اگر بگیری در خانه بخوابی بهتر است تا بروی در صف و از بالای پله‌ها پرتت کنند پایین که یا بالاخره دست‌وپایت بشکند یا مبتلا شوی.

و در آخر؛ تیتر روی جلد همشهری جوان اول این بود «آرای باطله رییس جمهور نشد»، اما در بازبینی‌ها شد «آرای باطله دوم شد» که به کسی هم برنخورد.

از هفته‌های پیشین

• هفته هنر و فرهنگ؛ انتخابات و بازی‌های پنهان، مرگ با اتوبوس، زخم روی دیوار در حضور باد
• هفته هنر و فرهنگ، هنرمند دور از سیاست، 'ما آمده ایم بمانیم'
• هفته هنر و فرهنگ؛ ما همه مقصریم، آواز برای صندلی، نقاش در حرمسرا
• فرهنگ و هنر هفته، رنجزار سیاست، خراسانیان خبرساز، مرگ آنسوی دیوار
• هفته هنر و فرهنگ؛ مرگ در خرمن هنر، سوگ دخترکان کابل، سینماهای خالی
• هفته هنر و فرهنگ؛ مرگ شاعر در پیاده‌رو، شکست کلید فرهاد
• هفته هنر و فرهنگ؛ سونامی در راه، مرز خنده و گریه، آینده‌بینی
• هفته هنر و فرهنگ؛ هیچ در میان ما، اندر بلای سخت، بازار گرم طنز
• هنر و فرهنگ هفته؛ مصدق‌های تئاتر، ناقوس ۹۶ سال خاموش، پشت پرده یک فیلم سیاسی
• هفته هنر و فرهنگ؛ دردی یکساله شد، صادق خان برگشت، اتاق آزاد بسته، دستی گرم محبت