خانواده‌های داغدار و تحریم انتخابات: 'نمی‌خواهم با عکس پژمان به خانه هیچ مادری بروم'

«ما از دادخواهی نمی‌گذریم»

لادن بازرگان، خواهر بیژن بازرگان که با حکم ده ساله زندان در شهریور ۱۳۶۷ اعدام شده، گفت در این سال‌ها هرگز از دادخواهی نگذشته است. او توضیح داد که هیچ‌گاه جسد برادرش را تحویل نگرفته‌اند و هنوز نمی‌دانند مدفن او کجاست. خانم بازرگان می‌گوید باید عاملان آن "جنایت" مجازات شوند.

جواد سلیمانی هم که همسرش الناز نبیئی را در حادثه شلیک دو موشک سپاه به هواپیمای مسافری از دست داده، گفت از نظر او کل ساختار حکومت یکپارچه است و نمی‌توان بخش‌های نظامی و اجرایی را از هم تفکیک کرد: "نقش دولت در جلوگیری از برقراری عدالت شاید از سپاه هم پررنگ‌تر بوده است.

"بعضی از سخنرانان به نشست‌های انتخاباتی اشاره می‌کردند و معترض بودند که چرا شمار زیادی بدون نقد عملکرد حکومت ایران در مواجه با خانواده قربانیان در این نشست‌ها شرکت می‌کنند"و اساسا به نظرم بخش‌های مختلف حکومت جدایی‌ناپذیر هستند."

• دادگاه آنتاریو: شلیک به هواپیما 'عمدی' و 'تروریستی' بود

فرزانه انصاری، خواهر فرزاد که برادرش را در آبان ماه ۱۳۹۸ از دست داده می‌گوید به خاطر دادخواهی برادرش بارها به اداره اطلاعات بهبهان در استان خوزستان احضار و تهدید به سکوت شده است. خانم انصاری مدتی در بازداشت بود و حالا "پرونده باز قضایی" دارد.

او این پرسش را مطرح کرد که وقتی حق این را ندارد که درباره مرگ برادرش سوال و دادخواهی کند، چطور رای بدهد: "می‌گویند برای امنیت و آرامش و رهایی از شر دشمن به پای صندوق رای بروید. کدام آرامش و کدام امنیت؟ جواب اعتراض ما به فقر گلوله بود. در کشوری که ما حق انتخاب نداریم، حق رای دادن هم نداریم.

وقتی نمی‌توانیم حتی دادخواه خون عزیزانمان باشیم چرا پای صندوق‌های رای آنها برویم؟"

خانم انصاری درباره اتهاماتی که به گفته او به خاطر دادخواهی "خون" برادرش به او زده شده، توضیح داد: "من دادخواه خون برادرم هستم ولی به من اتهام زدند که علیه نظام تبلیغ می‌کنید و به رهبر توهین می‌کنید و با رسانه‌های بیگانه مصاحبه می‌کنید. بارها من را به اداره اطلاعات برده‌اند و گفته‌اند سکوت کن. فقط پرسیده‌ام قاتل برادرم چه کسی است و چرا او را کشته‌اید. شما به ما صدا بدهید و رسانه‌های داخل حرفمان را بزنند ما نمی‌رویم با رسانه‌های بیگانه حرف بزنیم."

اعتراض علیه «ظلم چهل ساله»

مادر یکی از جانباختگان آبان ۱۳۹۸ که نامش را اعلام نکرد، با انتقاد از اینکه کشته شدن جوانان در حوادث آبان را "حجامت" خوانده‌اند، گفت: "کشته‌شدگان آبان مردم عادی بودند؛ مثل من مثل پسرم که با هم بیرون رفتیم اما متاسفانه اینها به بچه‌های ما نام اختلالگر و اغتشاشگر دادند که خشم ما را دو چندان می‌کرد. ما یک زندگی ساده داشتیم و فریاد ما هم اعتراض علیه ظلم ۴۰ ساله بود.

"هیچ کدام از خانواده‌ها که شکایت کرده‌اند، نتوانسته‌اند قاتل فرزندشان را شناسایی کنند"اما عده‌ای سوءاستفاده‌گر اسم این کار را حجامت نظام گذاشتند."

او که یک بار از شدت تاثر سخنانش قطع شد گفت به عنوان یک شهروند از هیچ حقوقی بهره ندارد.

محمود صادقی، نماینده سابق تهران در مجلس گفته بود برخی مسئولان نظام "ریخته شدن خون جوانان" معترض را "حجامت نظام" تلقی می‌کنند. به این معنی که از نظر آنان افراد کشته شده "ناپاک یا مضر" بوده‌اند.

مسعود ابراهیم، پدر نیلوفر ابراهیم هم که دختر و دامادش در هواپیمای اوکراینی کشته شدند، گفت "استراتژی رای بی رأی کافی نیست و باید کار جدی‌تری برای تغییر رژیم کرد."

• انتخابات در کلاب هاوس؛ تریبون باز در فضای بسته