در فاصله مسیر زندان تا پای چوبه دار، اگر رقص و پایکوبی کنیم عاقلانه تر است!

در پاسخ برآمد که: تنها زمان بهره‌وری‌از سهم خوشی‌ام همین است؛ آیا بهره ببرم به عقل نزدیک‌تر است یا فرو گذارمش!؟

انصاف دهیم؛ کار ما، با همه‌ی مشقت‌ها و ناملایمات، با آن متهمِ روان به سمت چوبه‌ی دار قابل قیاس نیست، پس در همین تعطیلاتِ میانِ سال پیشین و سال نو، پای بکوبیم و دست افشانیم و با آن‌چه در دسترسمان است خوشی کنیم؛ به علاوه آن که شدیداً امیدواریم سال نو، نه چون آن قصه، از سخت به سخت‌تر است؛ که به لطف ایزد منّان، فرج بعد از شدّت خواهد بود.

۲۱۳۰۲