حمایت صدها تن از دانشگاهیان و هنرمندان ایران و جهان از «انقلاب فمینیستی در ایران»

صدها تن از دانشگاهیان و هنرمندان ایرانی و خارجی در بیانیه‌ای از «انقلاب فمینیستی در ایران» حمایت کردند.

نویسندگان نامه که خود را شماری از فعالان و دانشگاهیان فمینیست معرفی می‌کنند، خواهان ساختن شبکه‌ای از همبستگی فراملی با زنان و بدن‌های به حاشیه‌رانده‌شده در ایران هستند.

نویسندگان این بیانیه با اشاره به قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی و اعتراض‌های سرتاسری رخ‌داده پس از آن، هدف از خیزش مردم ایران را «پایان رژیمی دین‌سالارانه» خوانده اند که «خشونتی چندجانبه علیه بدن‌های به‌حاشیه‌رانده‌شده اعمال می‌کند».

آنها با اشاره به سکوت غالب دانشگاهیان و فعالان جهان در قبال این اعتراض‌ها، دو گفتار تقلیل‌گرایانه در قبال مسأله حجاب اجباری در ایران را به نقد می‌کشند:

«از یک سو، تاریخ طولانی سرکوب استعماری که با افزایش اخیر گفتارهای دگرهراسانه و نژادپرستانه و ضدجنسیت در غرب همراه شده است، مسأله‌های چندلایه‌ای چون حجاب را به “مسأله فرهنگی” تقلیل می‌دهد و به طور خاص، جلوی اعلام همبستگی کامل صداهای پیشرو در شمال جهانی با مبارزه‌های مردمی در خاورمیانه را از ترس تقویت کردن ایدئولوژی‌های ضدجنسیت در غرب می‌گیرد. از سوی دیگر، رویکردی به اصطلاح پیشرو اما در واقع نوشرق‌شناسانه وجود دارد که سرنوشت و سوبژکتیویته‌های کسانی را که در بستر غرب نیستند و از خاورمیانه و شمال آفریقا می‌آیند، نادیده می‌انگارد.»

در میان امضاکنندگان نامه شماری از چهره‌های برجسته دانشگاهی و هنری خارجی به چشم می‌خورند: اوا ماژسکا، نویسنده و فیلسوف ضدفاشیست لهستانی؛ اندرو کالپ، پروفسور انستیتو هنر کالیفرنیا؛ آنگلا کوخ، پروفسور مطالعات رسانه دانشگاه لینتس اتریش؛ کلر فونتن، کالکتیو هنری فمینیست سرشناس؛ اولریکه برگرمان، پروفسور مطالعات رسانه در دانشگاه هنر براونشوایگ آلمان؛ سروتی بالا، دانشیار مطالعات هنر اجرایی و نظریه جنسیت در دانشگاه آمستردام، هلند؛ کاترین صلحجو، پروفسور جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی دانشگاه دو مون بلژیک، اتحادیه دانشجویی دانشگاه هنر وین و …

همچنین چهره‌های برجسته ایرانی در این فهرست حضور دارند، از جمله: هایده مغیثی، لیلا مندی، فریدا آفاری، مینو درایه، مریم پالیزبان، شهرام خسروی، غلام خیابانی، محمدرضا نیکفر، کامران متین و …

این نامه تا کنون به امضای حدود هفتصد تن رسیده است.

مهسا (ژینا) امینی ۲۲ ساله را که از سقز همراه با خانواده‌اش به تهران رفته بود، گشت ارشاد در روز ۲۲ شهریور دستگیر کرد. در همان روز و در بازداشت نیروهای پلیس امنیت اخلاقی، او به کما رفت و چهار روز بعد با مرگ مغزی و ایست قلبی در بیمارستان کسری درگذشت.

مردم معترض در پی قتل حکومتی مهسا در شمار قابل توجهی از شهرهای ایران از جمله در سقز، سنندج، تهران، مشهد، ایلام، همدان، کرمان، تبریز، کرمانشاه، قم، رشت،‌ اراک، کیش،‌ بندرعباس، بابل، ساری، کیش و ماکو به خیابان‌ها آمدند.