ورود «اعدامی‌ها»به بازار نشر/کنکاشی درباره اعدام سران حکومت پهلوی

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «اعدامی‌ها؛ کنکاشی پیرامون اعدام سران نظامی حکومت پهلوی» اثر شاداب عسگری و مرضیه یادگاری به‌تازگی توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شده است. این‌کتاب چهاردهمین‌عنوان از مجموعه «انقلاب اسلامی» است که این‌ناشر منتشر می‌کند.

شاداب عسگری مولف کتاب، افسر بازنشسته نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران و پژوهشگر تاریخ انقلاب و جنگ است و پیش‌تر کتاب «ژنرال چشم‌آبی» را درباره نادر جهانبانی منتشر کرده که با پیروزی انقلاب اسلامی در دادگاه انقلاب اعدام شد. عسگری در اثر جدید خود سراغ جمع بزرگتری از اعدامیان پس از انقلاب رفته که همگی از امرا و درجه‌داران رده‌بالای حکومت پهلوی هستند. او درباره لزوم نگارش این‌کتاب می‌گوید طی سال‌های اخیر، دشمنان انقلاب اسلامی برای وارونه‌جلوه‌دادن حقیقت انقلاب و تطهیر حکومت پهلوی،‌ تلاش و پروژه‌های بزرگی را کلید زده‌اند. در این‌زمینه دروغ‌های مبالغه‌آمیز زیادی تولید شده که بسیاری از آن‌ها درباره سران ارتش پهلوی هستند.

علاوه بر جستجوی ردپای نفوذ در دادگاه انقلاب و همچنین پیشینه رخنه بهاییت در ارتش و حکومت پهلوی، یکی از سوالاتی که عسگری در کتاب پیش‌رو در پی پاسخ به آن‌هاست، این است که اگر تیمسارها و سران ارتشی طاغوت، پس از انقلاب اعدام نمی‌شدند، چه شرایطی پیش می‌آمد و کشور به چه سمتی می‌رفت؟ ضمن این‌که در همان‌سال‌های پس از پیروزی انقلاب، مجله اکونومیست در گزارش‌هایی اعلام کرد انقلاب اسلامی ایران، برای امرای حکومت پیشین، چندان رویداد خونینی نبود چون قدرت، به‌سرعت توسط انقلابیون به دست آمد.

عسگری می‌گوید تمام کسانی که در بدو پیروزی انقلاب اعدام شدند، فرمانداران نظامی شهرهای بزرگ بودند، کسانی که دستور قتل صدها نفر را در تظاهرات مردمی یا زندان‌ها داده بودند.
دستگیری سران ارتش و دولت سلطنت پهلوی، چگونگی نگهداری‌شان در زندان و رفتار با آنها ازجمله جزییاتی هستند که در این‌کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.

"به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «اعدامی‌ها؛ کنکاشی پیرامون اعدام سران نظامی حکومت پهلوی» اثر شاداب عسگری و مرضیه یادگاری به‌تازگی توسط انتشارات ایران منتشر و راهی بازار نشر شده است"چگونگی تشکیل پرونده‌ها و عفو عمومی هم از دیگر موضوعاتی مدنظر عسگری در این‌کتاب بوده‌اند.

عناوین اصلی مندرج در این‌کتاب، به‌ترتیب عبارت‌اند از:

«ارتش در حکومت پهلوی»، «تعداد تیمساران حکومت پهلوی»، «منزلت نظامیان در حکومت پهلوی دوم»، «وصیت‌نامه سیاسی محمدرضا پهلوی»، «بهاییان در ارتش»، «به‌کارگیری نظامیان در مناصب فرماندهی»، «نظامیان شاغل در مناصب سیاسی»، «امتیازات واگذاری به تیمساران»، «اخذ نشان و مدال‌های حکومتی»، «استانداردهای حقوق بشر در حکومت پهلوی»،‌ «رفتار فرماندهان ارتش در سال ۱۳۵۷»، «پیام پادشاه در آبان ۱۳۵۷»، «کودتا در کشورهای همجوار»، «پیام آیت‌الله‌العظمی محمدرضا گلپایگانی»، «مصاحبه امام با خبرنگار ایتالیایی»، «رد پای نفوذ در دادگاه انقلاب»، «نظر تعدادی از مسئولان انقلاب پیرامون دادگاه‌ها»، «امرای بازنشسته در انقلاب»، «تکرار سناریوی کشته‌سازی»، «اعدام مفسدین در ارتش شاهنشاهی»،‌ «ملاحظاتی در ارتباط با تیمساران»، «عفو عمومی»، «ملاحظات مرتبط با عفو عمومی»، «رفتار تعدادی از تیمساران بعد از حکومت پهلوی»، «سرنوشت سایر تیمساران»، «تعداد شهدای انقلاب اسلامی»، «عملکرد صادق خلخالی در ترازوی عدالت» و «کلام پایانی».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

تیمسار عبدالعلی منصورپور متولد سال ۱۲۹۰ در سنندج هم یکی دیگر از افرادی است که به‌عنوان امیر اعدامی از او نام برده شده که صحت ندارد. وی در سال ۱۳۱۲ وارد آموزشگاه ستوانی شد و در سال ۱۳۱۴ با درجه ستوان‌سومی دانش‌آموخته شد. او در زمان دولت مصدق، در زمره افسران وابسته به دربار قرار داشت. سرهنگ دوم منصورپور در عملیات کودتا، از همکاران سرهنگ (سرلشکر) محمدحسن اخوی بود و ازجمله افسران توطئه‌گری بود که در پی شکست کودتای ۲۵ مرداد ۱۳۳۲ به اتهام «شرکت در کودتا و قیام مسلحانه علیه حکومت ملی» توسعه شعبه ۸ دادسرای فرمانداری نظامی تهران دستگیر و در پادگان عشرت‌آباد زندانی شد.

منصورپور پس از پیروزی کودتای ۲۸ مرداد، مانند سایر افسران کودتاچی، توسط محمدرضا پهلوی به وی عنایت شد و از تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۳۳۳ آجودان مخصوص شاه شد و به ریاست اصلاح نژاد و پرورش اسب منصوب شد. او در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۳۷ به فرمان شاه، به‌جای سرهنگ ستاد محسن مبصر به عنوان وابسته نظامی به عراق رفت و ارتباطات پنهان خود را با اکراد عراقی آغاز کرد.

وی در ۱ مهر ۱۳۳۸ به درجه سرتیپی رسید و از تاریخ ۱ فروردین ۱۳۴۰ به‌عنوان «مشاور عالی امور خاورمیانه ریاست ساواک» به این‌سازمان مامور شد. منصورپور از نظر جایگاه سازمانی در ۱ مرداد ۱۳۴۵ از ارتش به ژاندارمری منتقل شد و با انتصاب به آجودانی ژاندارمری، کماکان با عنوان فوق، در ساواک به فعالیت ادامه داد. او در تاریخ ۲۱ آبان ۱۳۴۶ به درجه سرلشکری رسید. تا ۲۰ دی ۱۳۵۷ که به‌علت توسعه امواج انقلاب برکنار شد، در این‌سازمان مامور بود.

این‌کتاب با ۵۵۲ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۲۵ هزار تومان منتشر شده است.