دانشگاه فردوسی، با حصار یا بی‌حصار؟

ایسنا/خراسان رضوی دانشجویان سابق رشته‌های معماری و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه فردوسی نظرات خود را در خصوص حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه بیان کردند.

تینا کلاهدوز در برنامه اینستاگرامی انجمن علمی شهرسازی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد با موضوعی تحت عنوان «دانشگاه با حصار یا بی حصار» اظهار کرد: دانشگاه‌های ایتالیا اعتقادی به ساختن ساختمان جدید ندارند و عموماً ساختمان‌های قدیمی خود را بازسازی می‌کنند و به نظر من ایده خوبی است. دانشگاه پلی تکنیک میلان حیاط مرکزی دارد که همه در یک نقطه جمع می‌شوند و یک محیط پویایی را به وجود می‌آورند حتی این دانشگاه‌ها دسترسی خوبی به شهر از لحاظ مترو دارند.

وی افزود: در این دانشگاه فعالیت‌های فرهنگی انجام می‌شود که دانشجویان را مشتاق می‌کند تا حضور بیشتری برای فعالیت‌ها داشته باشند و تجاربی نیز در این زمینه کسب ‌کنند. کسی تنها به فکر درس خواندن و گرفتن مدرک نیست بلکه به این فکر است که برای آینده مفید باشد.

"ایسنا/خراسان رضوی دانشجویان سابق رشته‌های معماری و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه فردوسی نظرات خود را در خصوص حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه بیان کردند"ما امکانات را برای همه دانشجویان فراهم کردیم و افرادی خارج از دانشگاه از کتابخانه استفاده می‌کنند اما در دانشگاه فردوسی تنها دانشجویان همان دانشگاه می‌توانند از کتابخانه استفاده کنند.

این دانشجوی ارشد معماری دانشگاه پلی تکنیک میلان تصریح کرد: موضوعی که برای من عجیب بود، فضاهای باز تعریف شده است که دانشجویان می‌توانند تعامل بیشتری داشته باشند اما در دانشگاه فردوسی این‌گونه نیست. دانشگاه فردوسی مشهد بسیار قوی است و من چند سال در این دانشگاه درس خواندم اما ابعاد آن با دانشگاه پلی تکنیک متفاوت است بدین معنا که دانشگاه فردوسی بسیار بزرگ است.

وی عنوان کرد: در حال حاضر من مخالف برداشتن حصارهای دانشگاه فردوسی مشهد هستم. علاقه دارم که این دانشگاه مانند پلی تکنیک باشد اما اکنون در شرایطی که دانشگاه فردوسی دارد، اگر حصارها را بردارند تصور نمی‌کنم اتفاق جالبی رخ دهد و اگر این حصارها برداشته شود امنیت هم کاهش پیدا خواهد کرد.

کلاهدوز بیان کرد: دانشگاه خوب است که با شهر و جامعه ارتباط داشته باشد اما با شرایط حال حاضر دانشگاه فردوسی که من در جریان هستم تصور می‌کنم که ایده خوبی نباشد.

با توجه به اینکه دانشگاه فردوسی زمین‌ها و فضاهای سبز زیادی دارد، اگر قسمتی از دانشگاه را باز کنند و این ارتباط برقرار شود بهتر از این است که حصارهای کل دانشگاه را باز کنند.

اقتصاد دانشگاه فنلاند از طریق شرکت‌های دانش‌بنیان تأمین می‌شود
 
امیرحسین تیمورتاش، دانشجوی ارشد معماری پایدار از دانشگاه آلتو فنلاند نیز در این رابطه گفت: باید دید کدام قسمت از شهر با کدام قسمت از دانشگاه قابل پیوند است. باید به این سوال پاسخ داد آیا اصراری است که حصارهای خوابگاه را برداریم تا با شهر ارتباط بگیرد، به نظر من اصلا ارتباطی با هم ندارند و لازم نیست محقق شود. دانشگاه آلتو به طور کل حصار ندارد اما شرکت‌های دانش‌بنیان و مراکز استارت‌آپ‌ها را تشکیل می‌دهد و اقتصاد و درآمدزایی دانشگاه‌ها از این قسمت تأمین می‌شود.

وی افزود: حدود ۸۰۰ شرکت دانش‌بنیان و مرکز رشد در جداره دیواره دانشگاه آلتو قرار دارد و محل کار اساتید و دانشجویان این دانشگاه است. زمانی که فاصله استاد از محل کار تا دانشگاه نزدیک است و می‌تواند به راحتی رفت‌وآمد کند، قطعاً می‌تواند موثر واقع شود و دانشگاه آلتو با یک تیر دو نشان زده است.

این دانشجوی ارشد معماری پایدار از دانشگاه آلتو فنلاند تصریح کرد: زمانی که پیوند برقرار شد تا کجا باید جامعه به دانشگاه ورود پیدا کند. اگر دانشگاه امکاناتی را به عموم عرضه نکند، این پیوند شکل نمی‌گیرد و اگر هم شکل گیرد، گذراست و تعاملی ایجاد نمی‌شود.

"دانشگاه پلی تکنیک میلان حیاط مرکزی دارد که همه در یک نقطه جمع می‌شوند و یک محیط پویایی را به وجود می‌آورند حتی این دانشگاه‌ها دسترسی خوبی به شهر از لحاظ مترو دارند"برای تعامل میان جامعه و دانشگاه باید برنامه وجود داشته باشد و اگر این برنامه نباشد هیچ‌گاه تعامل میان این دو برقرار نمی‌شود.

مهندس عادل خسروشاهی، دانشجوی ارشد برنامه‌ریزی شهری از دانشگاه پلی تکنیک میلان اظهار کرد: دانشگاه پلی تکنیک میلان کاربری‌هایی دارد که افراد را جذب می‌کند. اما در مقابل شرایطی وجود دارد که گاهی از کلاس‌های دانشگاه سرقت شده و کسی نمی‌داند که باید چه کسی را مقصر دانست. من تصور می‌کنم که دانشگاه فردوسی مشهد می‌تواند به سمت باز کردن فضا برود اما باید به صورت مرحله به مرحله باشد چراکه هم مرحله چسبندگی به بافت شهری و هم وسعت فضاهای خالی دانشگاه را داریم.

برای برقراری تعامل جامعه با دانشگاه باید قوانین و محدودیت‌هایی اعمال شود

مهندس مینو تقوی دانشجوی ارشد مدیریت پروژه از دانشگاه بوستون آمریکا نیز در این خصوص عنوان کرد: دانشگاه آمریکا بسیار بزرگ است و بافت شهری با دانشگاه به صورتی انجام شده که احساس می‌کنیم وارد یک شهرک علمی و فرهنگی شدیم بدین معنا که امنیت زیاد است. تلفیق دو بافت باعث شده که حضور افراد محلی را در دانشگاه بیشتر احساس کنیم که تنها نیستیم و می‌توانیم به راحتی رفت‌وآمد کنیم و امنیت داشته باشیم.

وی بیان کرد: اگر می‌خواهیم پروژه تلفیق دو بافت را داشته باشیم باید قوانین و محدودیت‌هایی اجرا شود تا دانشجویان احساس امنیت را داشته باشند. با توجه به اینکه پویا و زنده بودن برای دانشجویان تاثیر دارد اما مهم‌ترین موضوع ایجاد امنیت برای دانشجویان است.

این دانشجوی ارشد مدیریت پروژه از دانشگاه بوستون آمریکا اضافه کرد: به نظر من دانشگاه فردوسی مشهد تنها جداره‌ای که این پتانسیل را دارد تا بتواند دانشجویان را در بافت شهری قرار دهد، درب غربی باهنر است.

دیبا خامسان، دانشجوی ارشد معماری از دانشگاه مک‌گیل کانادا تصریح کرد: مونترال یک شهر توریستی و همچنین شهر دانشجویی و دانشگاهی است. کانادا دانشگاه‌های زیادی دارد که تنها در جزیره مونترال پنج دانشگاه موجود است و این دانشگاه‌ها باعث توسعه شهری شده‌اند. از ابتدا دانشگاه‌ها با شهر رابطه نزدیکی داشتند. با وجود اینکه دانشگاه‌ حصار دارد اما مردم را منع نمی‌کنند که وارد دانشگاه شوند.

هر دانشکده‌ای ایستگاه مترو به خود اختصاص داده است تا عموم مردم و دانشجویان بیشتر در تعامل با هم قرار گیرند.

انتهای پیام