برای چشمان منتظر ساحل؛ معلمی با یک دانش‌آموز

نفر اول از سمت راست: علی تابستانی، مدیر آموزگار مدرسه و نفر چهارم از سمت راست: ساحل، دانش آموز

ایسنا/آذربایجان شرقی از اینجا که ساحل، ایستاده و چشم به جاده دوخته تا دست یافتن به آرزوهای دور و درازش کلی فاصله است تنها دانش‌آموز روستا منتظر ایستاده تا آقا معلم از راه برسد و چراغ مدرسه را روشن و مقصد را برای دکتر شدن او کوتاه‌تر کند.

ابرها خیال کوتاه آمدن ندارند و کولاک و سرما امان نمی‌دهد؛ اما معلم هم قصد برگشت از جاده پر پیچ و خم را ندارد و هر بار که برف مانع حرکتش می‌شود، به یاد آن چشمان منتظر که دست‌هایش را با حرم نفس‌هایش گرم می‌کند، می‌افتد و امیدی دوباره برای ادامه دادن می‌یابد.

با ۵۰ کیلومتر فاصله از مرکز شهرستان مرند، کلاس درسی برای تک دانش‌آموز روستای  مرکید برپا شده است، روستایی که زمانی نبض زندگی در آن جریان داشت و حالا بعد از آن روزهای طلایی و مهاجرت اهالی به شهرهای اطراف، تنها دانش‌آموز روستا برای آبادی و جان گرفتن دوباره روستا تلاش می‌کند تا به قول خودش، فرد مفیدی برای مملکتش باشد.

چندی پیش، صحبت از مدارس تک نفره بود و مدیرکل آموزش و پرورش آذربایجان شرقی در جلسه‌ای اعلام کرد ۵۳ مدرسه با یک دانش‌آموز در سطح این استان وجود دارد و داشتم فکر می‌کردم؛ اگر جای آن معلم‌ها بودیم، آیا حاضر می‌شدیم به خاطر یک دانش‌آموز، مسافت‌های طولانی را طی کنیم که تصویری از بازدید معاون آموزش ابتدائی استان از مدرسه‌ای تک نفره در یکی از روستاهای مرند باعث شد تا گوشی تلفن را بردارم و با علی تابستانی، مدیر آموزگار مدرسه تک نفره روستای خرابه مرکید مرند، تماس بگیرم.

تصویری که این معلم برایم فرستاده، کلاس درسی را نشان می‌دهد که ساحل در گوشه‌ای از آن مشغول مطالعه کتاب درسی است و از ابزارهای آموزشی سر کلاس، حدس می‌زنم که ساحل باید دانش‌آموز کلاس چهارم یا پایه‌های بالاتر باشد و حدسم درست از آب درمی‌آید، این کلاس تنها یک دانش‌آموز کلاس چهارمی دارد که رویای پزشک شدن او را هر روز بیش‌تر از روز قبل به درس خواندن و تلاش بیشتر، مصمم می‌کند.

مدرسه تک دانش‌آموزه روستا به نام شهید باکری مزین شده است و مدیرآموزگار مدرسه با ۲۷ سال سابقه خدمت در دستگاه تعلیم و تربیت، هنوز هم معلمی را شغل انبیا دانسته و راهی روستای صعب‌العبور و دورافتاده و کم برخوردار خرابه مرکید مرند می‌شود، بدون ذره‌ای کاهش علاقه و انگیزه، درست مثل روزهای اول معلمی.

این معلم، ۲۰ سال از سال‌های خدمتش را در مدارس روستایی و چند پایه تدریس کرده و امسال نیز برای اولین بار مشغول تدریس در مدرسه‌ای است که تنها یک دانش‌آموز دارد و فقط سه خانوار در روستای مرکید زندگی می‌کنند. تابستانی، معلمی را در خدمت به دانش‌آموزان مناطق محروم معنا می‌کند.

سختی در تردد در جاده  پر پیچ و تاب منتهی به مدرسه موقع بارش برف دو چندان می‌شود و آقا معلم، دانش‌آموزش را بهترین شاهد سختی تردد به مدرسه می‌داند و می‌گوید: تنها دانش‌آموز این روستا هر روز رفت و آمد بنده را با شرایط سخت به روستا مشاهده می‌کند، ساحل در درس‌هایش جدی و کوشا است و از درس خواندن خود احساس رضایت و شادابی می‌کند و وقتی حال خوب یادگیری در این دانش‌آموز را می‌بینم، حال من هم خوب می‌شود.

او ادامه می‌دهد: همین که به لطف مسئولان دلسوز نظام برای این دانش‌آموز  هم فرصت یادگیری ایجاد شده است، حسی خوب و نیرویی مضاعف در من ایجاد می‌شود و معتقد هستم اختصاص یک معلم به یک دانش‌آموز در منطقه محروم، کاری ستودنی است که دولت محترم با کار نیک خود، رمینه تحقق عدالت آموزشی را برای همه فراهم نموده است. شاید در آینده نزدیک همین یک نفر یکی از مشاغل کلیدی کشور را صاحب شود و به وطن مقدس خود، خدمات ارزنده‌ای را ارائه دهد.

چه روزهایی که باران باریده و گل و لای جاده مانع از تردد به روستا شده و یا زمستان خودنمایی کرده و با تمام توان دست‌هایش را جلوی راه معلم روستا سد کرده؛ اما صدای ساحل درحالیکه دارد شعر «باران» گلچین لاچینی را می‌خواند، در گوش آقای تابستانی پیچیده: "باز باران با ترانه با گورهای فراوان می خورد بر بام خانه ...." و معلم مدرسه به هر زحمتی که بوده خود را به کلاس درس رسانده است.

این مدرسه تک دانش‌آموزه که به تازگی مورد بازدید معاون آموزش ابتدائی آذربایجان شرقی نیز قرار گرفته است، روایتی از جنس مهر معلمی و ایثار را در دل خود جای داده است، معلم همه چیز تمام مدرسه، تربیت تمام ساحتی مورد تاکید در سند تحول بنیادین در آموزش و پرورش را سرلوحه روش تدریسش قرار داده است.

معاون آموزش ابتدائی استان با کسب اجازه از معلم برای بازدید همراه آقای تابستانی وارد کلاس می‌شود، هر روش تدریسی شامل تمام سبک‌های یادگیری، دست‌ورزی و روش‌های کلامی و تصویری که در کلاس‌های درس شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد، در این کلاس تک نفره نیز مشاهده می‌شود.

علیرضا اکبری، ضمن قدردانی از ایثار این معلم، می‌گوید: آقای علی تابستانی بعد از ۲۷ سال خدمت در دستگاه تعلیم و تربیت و با این توانمندی می‌توانست در جایی نزدیک به محل سکونتش تدریس کند، اما بعد از طرح این مسئله توسط معاون مدرسه، در حالیکه در شهر یامچی تدریس می کرد، به صورت داوطلبانه برای تدریس در روستای صعب‌العبور مرکید مرند اعلام آمادگی کرد. اختصاص معلم برای کلاس‌هایی با یک دانش‌آموز، یکی از دستاورهای انقلاب اسلامی ایران در راستای  پوشش تحصیلی حتی در دورترین جاها به شمار می‌آید.

والدین تنها دانش‌آموز مدرسه نیز از این معلم قدردانی کرده و از عملکرد او احساس رضایت دارند و این اقدام خیرخواهانه آقای تابستانی را غیرقابل جبران و توشه‌ای برای آخرت می‌دانند.

انتهای پیام