فواید و فضایل دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان/استمرار بر نوافل و مستحبات

حسن طاهری در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون مضمون دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان بیان شده است: «اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین، خدایا زیاد کن بهره مرا در آن از اقدام به مستحبات و گرامی دار در آن به حاضر کردن و یا داشتن مسائل و نزدیک گردان در آن وسیله ام به سویت از میان وسیله‌ها ای آنکه سرگرمش نکند اصرار و سماجت اصرارکنندگان.»

وی به فراز نخست دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان اشاره و بیان کرد: در دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان بندگان از خداوند می‌خواهند تا به آنان توفیق نوافل و اعمال مستحبی بدهد و بهره آنان را از نوافل زیاد کند، گاهی اوقات انسان باید مستحبات بجا بیاورد، زیرا فضیلت فراوانی به دنبال دارد، اعمالی همانند نماز شب که خداوند متعال آن را در قرآن کریم بیان فرموده و آیات متعددی را به آن اختصاص داده است.

• بیشتر بخوانید:
• برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

طاهری ابراز کرد: التزام و استمرار بر نوافل و مستحبات اثر مهمی بر روح و جان انسان‌ها می‌گذارد و به محو گناهان می‌انجامد چنانکه خداوند متعال در آیه ۱۱۴ سوره هود می‌فرماید: «وَ اَقِمِ الصََّلاةَ طَرَفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیْلِ اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ، نماز بگذار در آغاز و انجام روز و ساعاتی از شب. زیرا نیکی‌ها بدی‌ها را از میان می‌برد»؛ در احادیث متعدد نیز بر جایگاه نماز شب اشاره شده که نماز مؤمن در شب گناهان روز او را از بین می‌برد همچنین در احادیث دیگر آمده است: «انَّ تبارکَ و تعالی اتمَّ صلوةَ الْفریضةَ بصلوةِ النّافِلةِ؛ خداوند تبارک و تعالی نماز واجب را با نماز نافله کامل کرده است.»

وی در همین راستا تصریح کرد: در برخی رویات نیز بیان شده که نماز وتر گناهان را از بین می‌برد. نماز وتر یک رکعت است که با آداب مخصوصه در پایان نوافل شب خوانده می‌شود. نوافل شب یازده رکعت است که هشت رکعت آن به نیت نماز شب و دو رکعت به نیت نماز شفع و یک رکعت به نیت نماز وتر خوانده می‌شود و ثواب و آثار فراوانی دارد، لذا بندگان از خداوند متعال درخواست دارند تا به آنان توفیق بجا آوردن نوافل را بدهد.

این کارشناس علوم قرآنی اهمیت نافله‌ها را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: نافله‌ها موجب تقرّب به خداوند سبحان می‌شود، در آیه ۱۶ سوره سجده بیان شده «تَتَجافی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما اُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ اَعْیُنٍ جَزاءً بِما کانُوا یَعْمَلُونَ؛ مؤمنان حقیقی شب‌ها پهلو از بستر برمی دارند و خدای را با بیم وامید می‌خوانند و از آنچه روزیشان کرده‌ایم انفاق می‌کنند. پس هیچ کس نمی‌داند به پاداش اعمالشان چه نعمت‌ها به عنوان چشم روشنی برای آن‌ها در عالم غیب آماده شده است.»؛ همچنین در بخش دیگری از آیه ۱۶ سوره سجده آمده است: «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَکَ عَسی اَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً؛ پاسی از شب را برای ادای نافله بیدار باش، باشد که خدایت تو را به جایگاه پسندیده‌ای برگزیند.»

طاهری به فراز بعدی دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان اشاره و اظهار کرد: در فراز بعدی دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان بیان شده «وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیک مِنْ بَینِ الْوَسَائِلِ؛ خدایا در بین وسائل آن وسیله‌ای که من را زودتر به تو می‌رساند به من نزدیک کن»؛ بهترین وسیله هم «اهل بیت(ع)» هستند؛ لذا توسل به «اهل بیت(ع)» به عنوان چراغ راه امری مهم است که ما را از سقوط و طی کردن بیراهه‌ها دور می‌کند.

وی پیرامون اهمیت توسل به «اهل بیت (ع)» بیان کرد: توسّل انجام دادن کاری برای تقرب محسوب می‌شود و این مهم به واسطه «ائمه اطهار (ع)» امکان پذیر است در آیه ۵۳ سوره مائده بیان فرموده «قرآن کریم مؤمنان را به توسل توصیه کرده و روشن‌ترین اشاره به توسل در سوره مائده آمده است که خداوند صریحاً به مؤمنان دستور می‌دهد برای تقریب به او وسیله‌ای بجویند: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللَّــهَ وَابْتَغُواْ‌ای؛ کسانی که ایمان آورده‌اید تقوا پیشه کنید»؛ همچنین در روایتی از «حضرت زهرا (س)» آمده است: تمام آنچه در آسمان و زمین است، برای تقرب به خداوند در پی وسیله است و ما وسیله و واسطه خداوند در میان خلق او هستیم.

طاهری به فراز دیگری از دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان اشاره و خاطرنشان کرد: در فراز آخر دعای روز بیست و هشنم ماه مبارک رمضان بیان شده است: «یا مَنْ لاَ یشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّین‌؛ ای کسی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت»؛ اگر همه عالم با خدا حرف بزنند؛ خدا را از دیگری غافل نمی‌کند و در آن واحد به همه بندگان توجه دارد؛ از تو می‌خواهیم که دعا‌های من را مستجاب کنی.

انتهای پیام/