استاندارد ارزیابی سمیت نانومواد با استفاده از جنین ماهی تصویب شد

به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، نود و ششمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد‌های فناوری به صورت مجازی برگزار و استاندارد «فناوری نانو – ارزیابی سمیت نانومواد با استفاده از جنین کوریون زدایی شده ماهی گورخری» تصویب و آماده انتشار شد.

استفاده از ماهی در مطالعات ارزیابی سمیت مواد شیمیایی در محیط‌های آبی روشی رایج است. برای استفاده از جانوران مهره‌دار همچون ماهیان، در آزمون مواد شیمیایی، نگرانی‌هایی در زمینه رفاه حیوانات وجود دارد. در حال حاضر استفاده از ماهیان در مراحل اولیه زندگی جنینی به جای استفاده از ماهیان نوجوان یا بزرگسال مورد توجه قرار گرفته است.

پژوهشگران زیادی از جنین‌های کوریون زدایی شده برای ارزیابی سمیت مواد شیمیایی نانومواد استفاده کرده‌اند، هرچند این روش‌ها هنوز به طور کامل استانداردسازی نشده‌اند. استفاده از جنین‌های کوریون زدایی شده برای ارزیابی سمیت، اطلاعات اکوتوکسیکولوژی مستقیمی را فراهم نمی‌کند، اما به تشخیص بهتر نانوموادی که دارای پتانسیل مخاطره هستند، کمک می‌کند.

سنجش سمیت با استفاده از جنین‌های کوریون زدایی شده ماهی گورخری می‌تواند به‌عنوان روش جایگزین روش‌های مبتنی بر دیگر مهره‌داران برای آشکارسازی نانومواد دارای پتانسیل مخاطره عمل کند. هم‌اکنون نیاز فزاینده‌ی به روش‌های آزمون سمیت جایگزین وجود دارد که ماهی گورخری در مراحل اولیه زندگی می‌تواند یک جایگزین عالی در آزمون‌های سمیت درون تن باشد.

"برای استفاده از جانوران مهره‌دار همچون ماهیان، در آزمون مواد شیمیایی، نگرانی‌هایی در زمینه رفاه حیوانات وجود دارد"ماهی گورخری در مقایسه با دیگر جانوران برای ارزیابی سمیت مواد شیمیایی دارای مزایایی است که موجب استفاده روزافزون از ماهی گورخری در این زمینه شده است.

نود و ششمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد‌های فناوری نانو در روز سه‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۹ به صورت مجازی برگزار شد و استاندارد «فناوری نانو – ارزیابی سمیت نانومواد با استفاده از جنین کوریون زدایی شده ماهی گورخری» تصویب و آماده انتشار شد.

این استاندارد، روشی را برای ارزیابی سریع سمیت نانومواد تعیین می‌کند و شامل اطلاعاتی در مورد اهمیت و مزایای زدودن کوریون غیرسلولی، روش‌های دقیق زدودن کوریون و پروتکل کاملی برای ارزیابی سمیت نانومواد با استفاده از جنین کوریون زدایی شده ماهی گورخری است.

این استاندارد ملی با مشارکت متخصصانی از دانشگاه‌ها و کارشناسان ستاد توسعه فناوری نانو تدوین شد. منبع مورد استفاده برای تدوین آن، استاندارد بین‌المللی ISO/TS ۲۲۰۸۲ است که در سال ۲۰۲۰ توسط سازمان بین‌المللی استاندارد (ایزو، ISO) منتشر شده است.