کمدی هجو با ایده‌ای به هدر رفته در «شادروان»

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: شادروان یکی از آثار پر سر و صدای جشنواره چهلم بود که مخاطبان استقبال بسیار خوبی از آن داشتند و برخی از منتقدان نیز لب به تعریف گشودند. اما فیلم حسین نمازی مخالفان سرسختی هم داشت تا این فیلم با یک دوگانگی بزرگ در جشنواره مواجه شود.

در ادامه نظر اعضای انجمن منتقدان حوزه هنری اصفهان درباره این فیلم می‌آید که با همکاری خبرگزاری مهر اصفهان جمع آوری و منتشر شده است.

مریم محمدی، سینماگر می‌گوید: شادروان ارزش فقط یکبار دیدن را دارد. بازی‌ها و بازیگران خوب هستند فیلمبرداری و طراحی صحنه و لباس هم اما اصل کار درست نیست. فیلمنامه پاشنه آشیل همیشگی مان باز هم لنگ می‌زند. بعد از این همه سال کمدی سخیف و قوی دیدن دیگر می‌دانیم کمدی کلامی جز ضعیف‌ترین کمدی هاست.

"خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: شادروان یکی از آثار پر سر و صدای جشنواره چهلم بود که مخاطبان استقبال بسیار خوبی از آن داشتند و برخی از منتقدان نیز لب به تعریف گشودند"کمدی موقعیت آن‌هم یک جا در دزدیدن جنازه می‌آید که شکل بگیرد اما در وسط کار رها می‌شود، چند دیالوگ به اصطلاح طنز هم داریم که کمدی محسوب نمی‌شود. شاید نکته مثبت فیلم پایان خوش به نفع خانواده است نه به نفع قهرمان اصلی فیلم. اینکه با فداکاری نادر خانواده‌ای به دور هم جمع می‌شود نکته آموزنده است. فیلم البته با موقعیتی چالشی و خوب شروع می‌شود اما نمی‌تواند این موقعیت را مدیریت کرده ادامه دهد.

شادروان به یک هجو تبدیل شده

فرزان معظم، منتقد سینما نیز درباره شادروان تاکید می‌کند: فقط پنج دقیقه اول فیلم نوید یک فیلم طنز را می‌داد. اما فیلم به یک هجو تبدیل می‌شود.

جمال احمدی، منتقد و سینماگر اصفهان با اشاره به شادروان تصریح می‌کند: فیلم با شخصیت‌های ساده و باورپذیری قصه را آغاز می‌کند اما در همراهی مخاطب با قصه اش ناتوان است.

از طرفی در حد یک فیلم ژانر کمدی نمی‌خنداند و این امر موجب می‌شود با فیلمی مواجه باشیم که نه قصه اش جلو می‌رود و نه لحظاتش لذت‌بخش است. البته چند پلان جذاب دارد از جمله شب در خانه با حضور مهمانان.

رسول احمدی، منتقد سینما می‌گوید: چیز خاصی نیست؛ یک داستان معمولی با پرداختی سطحی، درون‌مایه بی‌احترامی به خانواده و قشر پایین جامعه با چاشنی هجو مقدسات و شوخی‌های زننده جنسی. یک طنز موقعیت سخیف و در عین حال تلخ که می‌خواهد خودش را جای یک ملودرام اجتماعی شیرین قالب کند. بعید است با این سردرگمی که به مخاطب هم منتقل می‌شود، فیلم بهره چندانی از فروش ببرد. جای تعجب و سوال از سرمایه‌گذار این فیلم است که در حوزه چه هنر و انقلاب و اسلامی باید چنین فیلمی را حمایت کنند؟!

ایده شادروان هدر شده

سعید تیموری اعتقاد دارد که شادروان با یک ایده خوب و پرداختی نه چندان مطلوب آغاز به کار می‌کند و توضیح می‌دهد: پدر خانواده‌ای بر اثر زیاده روی در مصرف نان خامه‌ای می‌میرد و خانه مورد هجوم اقوام خانواده قرار می‌گیرد.

"بازی‌ها و بازیگران خوب هستند فیلمبرداری و طراحی صحنه و لباس هم اما اصل کار درست نیست"در حالی که هیچ پولی برای هزینه دفن و کفن پدر و پذیرایی از مهمانان باقی نمانده است. این متریال با آنکه کمدی می‌سازد کافی نیست و نمی‌تواند بار سنگین یک فیلم بلند را به دوش بکشد در نتیجه بعضی از موقعیت‌ها ترکیبی می‌شود از شوخی‌های خنده دار و گاهی لوس که بی ارتباط با پلات اصلی است. هر چند انعطاف پذیری و بازیگوشی در پلات کمدی امری رایج و مورد انتظار است اما در جاهایی آن چسبندگی لازم و مورد انتظار مخاطب پدید نمی‌آید و فیلم را به اثری سطحی بدل می‌کند.

وی اضافه می‌کند: شخصیت‌ها در فیلم شادروان پارادوکس عجیبی دارند. هم متمایز و دغدغه مندند و هم خنگ و اغراق آمیز. با آنکه هیچ کدامشان بازیگران حرفه‌ای کمدی نیستند اما تا اندازه‌ای توانسته‌اند چیزی قابل درک از خودشان بسازند و حتی در نقش‌های فرعی و کوتاه دلپذیرتر به نظر برسند.

قاب بندی و میزانسن‌های شلوغ فیلم نسبتاً درست و به قاعده در آمده است و چشمه‌هایی از توانایی کارگردان در ایجاد فضای مناسب کمدی را به اثبات می‌رساند. در نهایت باید گفت که شادروان به نسبت غالب تولیدات کمدی سینمای ایران در جای بهتری ایستاده اما ایده‌ای است هدر شده که می‌توانست به اثری ماندگار در سینمای ایران تبدیل شود.

بازی‌ها به داد شادروان رسیدند

محمد اسماعیلی، منتقد سینما درباره شادروان تاکید می‌کند: شروع فیلم انسان را به دیدن یک کمدی درست امیدوار می‌کند، اما در ادامه داستان‌گویی هم مسخره می‌شود و فقط بعضی از بازی‌ها بویژه نقش اصلی (سینا مهراد) تا حدی به داد اثر می‌رسد. اما این فیلم از دو زاویه جای بررسی جدی دارد، اول اینکه این به اصطلاح هنرمند ما در چه خانواده و چه اتمسفری بزرگ می‌شود که خروجی اش اینست. دیگر به حرمت قلم ذکر مصادیق نمی‌کنم فقط همین را بگویم که از کوزه همان برون تراود که در اوست چقدر هم سینما در این قائده بی رحم و بی تعارف است.

وی می‌گوید: اما وجه دیگر، ارگان‌های حمایت کننده هستند. به راستی در شرایطی که در این کشور عده‌ای به نان شب محتاجند چه حجتی برای حمایت میلیاردی از این اثر سخیف دارند؟ هجو همه خوبیها با پول بیت المال.

شادروان، ارگان‌های حامی اثر هستند که باید فاتحه‌ای بر احوال این روزهایشان خواند.

شادروان در نهایت از اعضای انجمن منتقدان حوزه هنری اصفهان معدل ۱.۰۴ را کسب کرد.