نامه سرگشاده ۹ زندانی عقیدتی به جاوید رحمان: ضرب و جرح ما در زندان امری عادی است

۹ نفر از زندانیان عقیدتی اهل سنت محبوس در زندان وکیل‌آباد (زندان مرکزی) مشهد در نامه‌ای مشترک به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، اعلام کردند در طول دوران بازداشت و زندان بارها برای اخذ اعترافات اجباری از سوی مأموران امنیتی مورد شکنجه‌ و آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.

آنها در این نامه سرگشاده از جاوید رحمان و نهادهای بین‌المللی خواسته‌اند برای رسیدگی به مطالبات آنها از قوه قضاییه و نهادهای ذی‌ربط که بر آنها «ظلم و ستم بسیار» و برایشان «پرونده‌سازی بسیار کرده‌اند» اقدام کنند.

عیسی عیدمحمدی، فرهاد شاکری، عیدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمان گرگیج، حبیب پیرمحمدی، عبدالباسط اورسن، محمدرضا شیخ احمدی، مرتضی فکوری و عبدالله حسینی، نویسندگان این نامه هستند.

در بخشی از نامه سرگشاده این زندانیان عقیدتی آمده است:

«[ما] با اتهام‌هایی سراسر کذب و دروغ و با پرونده‌سازی، تجمیع در پرونده که با شکنجه‌های سخت، اعتراف‌های اجباری و دیکته شده، تهدید و حبس اعضای خانواده‌هایمان [همراه بود] به احکام ظالمانه اعدام و حبس‌های طولانی مدت بالای ۱۵ سال [محکوم] شده‌ایم. برای تحت فشار گذاشتن ما و شکنجه، عده‌ای از خانواده‌ها، پدر و مادر و همسرانمان را احضار و بازداشت کردند. همچنین دخالت وزارت اطلاعات در امور و مسایل خانوادگی‌مان منجر به طلاق و از هم پاشیدگی کانون خانواده و صغیر شدن فرزندانمان شد. این اقدامات جهت واداشتن ما به همکاری با وزارت اطلاعات و قبولی اتهامات کذب و دروغی که نسبت داده بود، انجام می‌شد.»

این ۹ زندانی عقیدتی همچنین اعلام کرده‌اند «ضرب و شتم و هتک حرمت» آنها توسط حفاظت زندان، سرپرست بند و «زندانیان جیره‌خوار غیرسیاسی»، امری عادی در زندان وکیل‌آباد مشهد است.

شکنجه همواره یکی از امور جاری در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های ایران است.

بر اساس کنوانسیون منع شکنجه مصوب سال ۱۹۸۴، شکنجه مشتمل بر هر عمل عامدانه است که بر اثر آن درد یا رنج شدید جسمی یا روحی به فرد وارد شود تا اطلاعات یا اقراری از او درباره خودش یا شخص دیگری گرفته شود.

"برای تحت فشار گذاشتن ما و شکنجه، عده‌ای از خانواده‌ها، پدر و مادر و همسرانمان را احضار و بازداشت کردند"این رفتار می‌تواند جسمی باشد یا روانی.

دولت ایران هنوز به کنوانسیون جهانی منع شکنجه ملحق نشده است چرا که شکنجه در ایران تاکنون همواره به مثابه ابزاری برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه و وادار کردن مخالفان سیاسی و عقیدتی به اعتراف اجباری علیه خود به‌ کار گرفته شده است.

در ادامه نامه این زندانیان عقیدتی، خطاب به جاوید رحمان آمده است:

«وزارت اطلاعات و قوه قضاییه در کنار صدور احکام غیر‌قانونی اعدام، توسط بعضی از وکلا و رابطین و مخبرین خود به خانواده‌های ما مراجعه می‌کنند و تقاضای پول‌های میلیاردی می‌کنند تا اعدام ما را بشکنند. با این روش پرونده‌سازی و صدور احکام ناعادلانه و غیرقانونی، دکانی راه انداخته‌اند برای تلکه کردن و قربانی کردن جوانان ایران و اهل سنت به قیمت پر کردن جیب خودشان. ما نمی‌دانیم جواب اشک‌های این پدران و مادران و خانواده‌هایمان را چه کسی می‌خواهد بدهد. مطالب بسیاری ناگفته ماند که بعدا به عرض شما خواهیم رساند. خواهشمندیم جهت رسیدگی به پرونده‌هایمان تعجیل بفرمایید تا بتوانیم حق مظلوم را از ظالم بگیریم.»

طبق اعلام منابع حقوق بشری، عیسی عیدمحمدی، فرهاد شاکری، عیدالحکیم عظیم گرگیج، عبدالرحمان گرگیج، عبدالباسط اورسن، محمدرضا شیخ احمدی و مرتضی فکوری پیش‌تر توسط شعبه یک دادگاه انقلاب مشهد به ریاست محمود داوود آبادی به اتهامات «بغی از طریق عضویت در گروه سلفی حزب ‌الفرقان و عضویت در جبهه همبستگی ملی اهل‌ سنت ایران» به اعدام محکوم شده‌اند.

همچنین محمدرضا شیخ احمدی، عبدالباسط اورسن و مرتضی فکوری در احکام جداگانه‌ای به اتهام «بغی از طریق عضویت در گروه تکفیری و سلفی داعش» هر کدام به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند.

حبیب پیرمحمدی هم در شعبه چهارم دادگاه انقلاب مشهد به ریاست هادی منصوری، بابت اتهامات «اجتماع و تبانی جهت ارتکاب جرم علیه امنیت داخلی»، «تبلیغ علیه نظام»، «عضویت در یکی از گروه‌های فضای مجازی هوادار داعش» و «بغی با وصف دستگیری قبل از درگیری» مجموعا به ۲۲ سال زندان محکوم شده است.