کنشگری رادیکال مدنی هدی صابر

چکیده :در خوانش مذهبی هدی صابر آنچه محور بود و حی و حاضر بود " انسان" بود. خشن شدن خوانش های مذهبی به خاطر فقدان " انسان " است. مسیر رسیدن به خدا در نظر صابر تلاش همه جانبه برای کاهش مرارت های انسانی بود. صابر خدا را در نگریستن مستقیم و بی واسطه ها در پدیده ها می...

مجتبی نجفی

در این ویدیو توضیح دادم چرا هدی صابر را میتوان کنشگر رادیکال مدنی و به تعبیری ” چریک مدنی” نامید:
هدی صابر منتقد رادیکال نظام سیاسی مستقر بود اما آلترناتیو انتقادهای او نه انفعال بود و نه ناامیدی . پاسخ او به بحران ناکارآمدی و فساد افسارگسیخته و “غارت سیری ناپذیر نوکیسه های حاکمیتی” علاوه بر نقد صریح و رادیکال حاکمیت، ” ساختن” بود که در آموزش و توانمند سازی تعریف میشد.

"پاسخ او به بحران ناکارآمدی و فساد افسارگسیخته و “غارت سیری ناپذیر نوکیسه های حاکمیتی” علاوه بر نقد صریح و رادیکال حاکمیت، ” ساختن” بود که در آموزش و توانمند سازی تعریف میشد"او ساختن را علیه بحران عدم انگیزه می دانست.

کنشگری رادیکال مدنی هدی صابر نه بر نگاه صدقه ای و ترحمی که بر آموزش و توانمند سازی استوار شده بود. او نه قصد تسکین که اراده درمان داشت. نگاه صدقه ای تمدید وضعیت موجود میکند نگاه رادیکال مدنی تغییر وضعیت موجود میکند.

تمام تلاش هدی صابر بر پیوند بین تئوری و عمل سوار شده بود. تئوری او در کنشهای مدنی اش صیقل میخورد، بازخوانی میشد و ارتقا می یافت. صابر ِشهید نقطه استعلایی تعامل با تجربه هایش بود.

در وطن آرش- مصدقی صابر هر جا فقر بود، هر جا تحقیرشدگان و نادیده شدگان بودند میدان عمل او بود برای همین از جنوب تهران تا سیستان و بلوچستان برای صابر عرصه ابتلا، تلاش و عرق ریختن بود.

تلاشی که به کار جدی کارشناسی هم پیوند خورده بود.

از منظر جامعه شناسی صابر در پی ” شناسایی ” بود، شناسایی فراموش شدگان و به حاشیه رفته ها که به خارج از عرصه عمومی ایران پرتاب شده بودند. در نظر صابر دموکراسی خواهی بدون توجه به ” روسپیان سیزده ساله”، ” زنان سرپرست خانواده ” ” مردان از فقر شرمنده ” و بدون تلاش برای آسودگی خاطر اقوام و مذاهب ایرانی کالایی لوکس میشود.

در خوانش مذهبی هدی صابر آنچه محور بود و حی و حاضر بود ” انسان” بود. خشن شدن خوانش های مذهبی به خاطر فقدان ” انسان ” است. مسیر رسیدن به خدا در نظر صابر تلاش همه جانبه برای کاهش مرارت های انسانی بود. صابر خدا را در نگریستن مستقیم و بی واسطه ها در پدیده ها می یافت.

کنشگری رادیکال مدنی صابر نه برای نفرت و دسته دسته کردن مردم که برای همگرایی و حل مسائل عمومی بود.

"او ساختن را علیه بحران عدم انگیزه می دانست.کنشگری رادیکال مدنی هدی صابر نه بر نگاه صدقه ای و ترحمی که بر آموزش و توانمند سازی استوار شده بود"فعال مدنی در سیستان و بلوچستان تعریف میکرد او از معدود افرادی بود وقتی که برای کارآفرینی و آموزش به سیستان و بلوچستان آمد نه پرسید چه کسی شیعه است چه کسی سنی . چه کسی بلوچ است چه کسی سیستانی. ” ایران ” محور اصلی دغدغه صابر بود.

امروز کنشگری رادیکال مدنی صابر با توجه به سرعت تحولات در ایران از بسط عرصه عمومی تا ورود بازیگران نو نیاز مند بازخوانی است.