یک تذکر معلمانه به شبکه آموزش

چند روز قبل در دیدار با یکی از معلمان با تجربه که سالها در مقام معلمی کار آموزش و پرورش فرزندان این سرزمین را با افتخار انجام داده نکته ای را یادآوری کرد که به نظرم بسیار اساسی آمد و بخاطر اهمیت موضوع اظهار آن را بسیار مهم می دانم.

این معلم با تجربه می گفت بدلیل علاقه و از سر کنجکاوی مدتی قبل به شبکه اموزش و کلاسهای مختلف تلویزیون سری زده و چند کلاس را به تماشا نشسته است و به این مهم رسیده که یک ایراد اساسی در کار این نوع آموزش بچشم می خورد و آن نحوه تلقی اموزگاران محترم و هنر انتقال آنهاست که شاید شاه کلید امر اموزش نیز به جساب می اید.

این معلم با تجربه در ادامه سخنانش چنین گفته که هر اموزگاری با توجه به محل و سطح تحصیل دانش آموزان خود به نوعی ادبیات یا تفکر درباره نحوه انتقال مطلب می رسد و کم کم بعنوان امر حتمی در ذهنش ملکه می شود و برای همین باید برای آموزش همگانی معلمان محترم را توجیه کرد یا کسی را انتخاب کرد که این سطوح را به درستی درک و بنوعی ان را طی کرده باشد.

او ادامه داد از آنجا که آموزگاران محترم در نقاط مختلف کشور مشغول انجام وظیفه هستند،طبیعی است که از نظر ادبیات و نوع ادای مطالب دارای اختلاف باشند ولی وقتی موضوع آموزش همگانی پیش می آید بر دست اندرکاران امر اموزش است که به این نکته ظریف اموزشی دقت کافی کنند تا فراگیرندگان عزیز هم بتوانند از این فرصت بهره کافی برنند.

اینجانب نیز از سر کنجکاوی و فهم دقیق این نکته سنجی آموزگار با تجربه خود ساعاتی پای جعبه جادویی آموزش نشستم و در برخی موارد و مواقع به این مهم پی بردم که نحوه ارائه مطالب و سطح انتقال و مراحل آموزش برخی آموزگاران محترم نمی تواند با ذهن و فکر همه دانش اموزان در نقاط مختف کشور و یا حداقل بسیاری از آموزش گیرندگان متناسب باشد که این مهم کار معلمان در مرحله بعدی را سخت خواهد کرد.

آموزگار فهیم و محبوبم تاکید داشت که از طریق نظارت بر عمکرد شبکه آموزش چه از طریق افراد صاحب نظر در امر آموزش یا نظر خواهی از افراد مجرب و یا تشکیل یک هیئت انتخاب باید هر چه سریعتر از این فرصت کشوری به نفع آموزش همگانی باید بهره برد و تا حد ممکن از این ظرفیت دانش اموزان را به مرحله اقناع و درک مطلب رسانید.