چرا باستان شناسان معمولا کاوش‌های خود را دوباره دفن می‌کنند؟

تدفین مجدد یک منطقه کشف شده باستان شناسی امری رایج است و به حفظ آن مکان برای باستان شناسان آینده کمک می‌کند و آنان ممکن است بتوانند با روش‌های مدرن‌تر شواهد بیشتری را به شکلی بهتر مطالعه و پرسش‌های تازه‌ای را مطرح کنند. به طور مثال دیوار هادریان در شمال انگلستان یک نقطه گردشگری محبوب برای علاقه‌مندان به تاریخ بریتانیا محسوب می‌شود. بازدید کنندگان آن طی امسال این فرصت را خواهند داشت تا حمام رومی در بردوسوالد را پیش از دفن مجدد توسط باستان شناسان ببینند، اما چرا باستان شناسان کاوش‌های خود را دوباره دفن می‌کنند؟

برای آیندگان... 

این حمام که در سال ۲۰۲۱ کشف شد درست در خارج از قلعه رومی قرار دارد و در منطقه‌ای است که به نام سکونتگاه برون شهری شناخته می‌شود. تیم حفاری دو سال پس از کشف آن منطقه اعلام کرد که حمام را دوباره دفن خواهد کرد تصمیمی که ممکن است برای برخی عجیب به نظر برسد. با وجود این، تدفین مجدد یک منطقه کشف شده باستان شناسی رایج است و به حفظ آن مکان برای باستان شناسان آینده کمک می‌کند و آنان ممکن است بتوانند با روش‌های مدرن‌تر شواهد بیشتری را به شکلی بهتر مطالعه و پرسش‌های تازه‌ای را مطرح کنند.

یک فرایند مخرب

هدف از کاوش بردوسوالد آن است که قلعه‌های نظامی روی دیوار هادریان را در چشم اندازی وسیع‌تری قرار دهد و نگاهی نادر به زندگی مردم عادی ساکن در اطراف دیوار در دوران روم ارائه دهد، اما بخش‌هایی از هر حفاری برای مثال خاک رسوب شده در داخل حمام یا محتویات یک گودال ذخیره سازی زمانی که باستان شناسان از میان آن حفاری می‌کنند، عملا نابود می‌شوند.

"به طور مثال دیوار هادریان در شمال انگلستان یک نقطه گردشگری محبوب برای علاقه‌مندان به تاریخ بریتانیا محسوب می‌شود"زمانی که مکانی حفاری شد، دیگر نمی‌توان آن را دوباره حفاری کرد، به همین دلیل باستان‌شناسان باید به دقت حفاری را ثبت، نتایج آن را منتشر و آن چه کنده شده و آن چه را در محل باقی مانده، حفظ کنند.

بیشتربخوانید 

• عجیب ترین آثار باستانی جهان که به‌صورت تصادفی پیدا شده‌اند!+ تصاویر

راهبرد جذاب برای کمک به آینده

باستان شناسان به دلیل ماهیت مخرب کاوش‌ها، به ندرت کل ساختمان‌ها یا محوطه‌ها را حفاری می‌کنند. در عوض یک راهبرد حفاری دقیق برای هدف قرار دادن مناطقی که احتمالا مفیدترین اطلاعات را به دست می‌دهند، تهیه می‌شود و به جز در مواردی که یک سایت در معرض تخریب قرار گیرد تیم حفاری مکان‌هایی را که بخش اعظم باستان شناسی تقریبا دست نخورده است، رها می‌کند. این کار به باستان شناسان آینده که ممکن است روش‌ها و تکنیک‌های بهتری داشته باشند، اجازه می‌دهد تا دوباره از سایت بازدید کنند و اطلاعات جدیدی از قسمت‌هایی از سایت که دست نخورده باقی مانده است، به دست آورند.

دفن کردن یا دفن نکردن؟

حفاری‌ها در نقطه‌ای متوقف می‌شوند که کار برنامه ریزی شده انجام شده باشد و به پرسش‌های تحقیقاتی خاص معمولا درباره کاربرد و قدمت یک سایت پاسخ داده می‌شود. در بردوسوالد پرسش‌ها شامل کاربرد، اهمیت و نقش استقرار در خارج از قلعه بود. بیشترین خطر گزارش شده برای میراث باستان شناسی نگهداری و محافظت نکردن از بقایای حفاری شده در محل است.

بنابراین، در بسیاری از کشورها، از جمله بریتانیا که در آن روش حفاری استاندارد است، پر کردن محل‌های حفاری شده شرط صدور مجوز حفاری است.

دیگر خطرات یک منطقه باستانی 

عوامل انسانی هم خطراتی را به همراه دارند از جمله غارت، فلزیابی، خرابکاری و بازدیدکنندگان کنجکاو که می‌خواهند وارد مناطق حفر شده شوند. این تیم پیش از پر کردن حمام، مواد مختلف را تجزیه و تحلیل و توانایی آن را برای مقاومت در برابر شرایطی مانند رطوبت بالا و آسیب‌های بیولوژیکی از جمله حفاری توسط حیوانات و ریشه‌های گیاهان ارزیابی می‌کنند. تپه‌های خاکی که کنده شدند به ترتیبی که حفاری شده بودند، احیا می‌شوند. این کار تضمین می‌کند که پوشش گیاهی می‌تواند تابستان بعد به سایت بازگردد.

منبع: فرارو

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی