رویاهای خیالی که با نوای پیانوی آرش گوران تداعی شد

دشت سبزی را تصور کنید که گاه بادی می‌وزد و چمن‌ها را می‌رقصاند، در حالی که مهتاب دشت را نورانی کرده و همه چیز چقدر آرام است. این درست تصویری است که گوران در نخستین اجرای خود پس از تعطیلی طولانی‌مدت کنسرت‌ها با نواختن پیانو در تالار وحدت ایجاد کرد.

به گزارش ایسنا، رسیتال پیانوی آرش گوران، پنجشنبه‌شب در دومین شب اجراهای تالار وحدت پس از تعطیلی طولانی‌مدت کنسرت‌ها برگزار شد.

در این اجرا که رپراتواری با فضایی یکسان داشت، دو قطعه از خود گوران و آثاری از آستور پیاتزولا، گیا قانچلی و میوش ماگین اجرا شد.

این کنسرت با یکی از قطعات گوران آغاز شد که ریتمی آرام داشت و تصویری چون روزهای سرد زمستان را در برابر چشمان تداعی می‌کرد. این ریتم همچنان تکرار می‌شد. گاه نوازنده کلیدهای بم کلاویه را می‌نواخت و گاهی شاهد مکث کوتاهی بودیم تا اینکه دوباره صدایی بم از پیانو به گوش می‌رسید و همان ریتم تکرار می‌شد.

پس از لحظاتی دیگر با مکث‌های طولانی‌تر سرانگشتان نوازنده کلیدهای پیانو را لمس می‌کرد و فضای قطعه از حالت ابتدایی خارج شده و تصویری رویاگونه ایجاد شده بود.

"دشت سبزی را تصور کنید که گاه بادی می‌وزد و چمن‌ها را می‌رقصاند، در حالی که مهتاب دشت را نورانی کرده و همه چیز چقدر آرام است"نوازنده با سرعت و ظرافت بر کلاویه می‌کوبید و مخاطبان را بیش از قبل با خود همراه می‌کرد تا اینکه باری دیگر فضای ابتدایی کار برگشت.

گوران در قطعه بعدی نیز فضای آرامش‌بخش را در سالن حفظ کرد. در این قطعه، گاه با ظرافت نواخته و گاه بر کلاویه کوبیده شد اما به طور کلی قطعه دارای فضایی آرام بود.

این بار اما گورانی آغازی هیجانی داشت و دیگر خبری از آن فضای یکنواخت و آرام نبود تا اینکه پس از لحظاتی فضا تغییر کرد، اما دوباره آن فضای حاکم بر کنسرت بازگشت و هیجانی به همراه بود و باری دیگر فضایی آرام، تا آنکه به سرعت بر کلاویه کوبیده شد و تمام.

در این اجرا در سانس اول چهار قطعه با یک فرم و قطعه‌ای کاملا متفاوت اجرا شد و در سانس بعدی نیز قطعاتی با فضای یکسان نواخته شدند.

انتهای پیام