سیاست «یکدستسازی بدنه آموزش عالی» در جمهوری اسلامی؛ ۱۵۷ استاد در ۱۸ سال گذشته حذف شده‌اند
صدای آمریکا
روزنامه اعتماد، چاپ تهران، روز پنجشنبه نهم شهریور، در گزارشی درباره اخراج دهها تن از اساتید دانشگاه‌ها در روزهای اخیر و حدود سه هفته پیش از آغاز سال تحصیلی نوشت هنوز تعداد دقیق آنها مشخص نیست. این روزنامه، از این اخراج‌ها به عنوان سیاست «یکدستسازی بدنه آموزش عالی» نام برده است.
بر اساس گزارش‌ها، محسن برهانی، داریوش رحمانیان، آذین موحد، حسین علایی، علی شریفی‌زارچی، آمنه عالی، حمیده خادمی، رضا صالحی‌امیری، رهام افغانی‌خراسکانی و محمدرضا نظری‌نژاد، وحید عیدگاه، لیلی ورهرام، جواد بشری، قاسم عزیزی، میلاد عظیمی، حسین مصباحیان و مهدی خویی، از جمله اساتیدی هستند که احکام بدوی شفاهی یا کتبی ممنوعیت از تدریس و یا انفصال از تدریس دریافت کرده‌اند.
اعتماد در گزارش خود با اشاره به آنچه «روزهای تلخ» برای بیش از ۱۵۰ دانشگاه ایران خواند، افزود: «یکدستسازی بدنه آموزش عالی، پروژه‌ای است که با جدیت در دولت سیزدهم دنبال می‌شود و این کابینه برخلاف همتایانش در دولت‌های نهم و دهم، قصد آتش‌بس ندارد.»
در گزارش این روزنامه به شمار اساتیدی که پس از بهمن ۵۷ و نیز به دنبال «انقلاب فرهنگی» سال ۱۳۵۹ در دانشگاه‌های ایران اخراج شدند، اشاره نشده است.
اعتماد در بخشی از گزارش خود نوشت که ۱۵۷ استاد در دولت‌های محمود احمدی‌نژاد، حسن روحانی و ابراهیم رئیسی، اخراج، تعلیق و یا به اجبار بازنشسته شده‌اند و در این مورد، از جمله به اسامی محمدجواد حق‌شناس، محمد کیانوش‌راد، داوود سلیمانی و الهام فخاری اشاره کرد.
Embed
اشتراک
افزایش فشار امنیتی و اخراج استادان دانشگاه درگفتگو با فرشید نوروزی و میلاد پورعیسی
Embed
اشتراک
کد در کلیپ بورد کپی شد.
-
در فیسبوک به اشتراک بگذارید
-
در توئیتر به اشتراک بگذارید
-
-
No media source currently available
۰:۰
۰:۷:۳۲
۰:۰
دانلود
- 240p | ۱۷/8MB
- 360p | ۲۵/0MB
- 480p | ۳۷/1MB
- 720p | ۱۱۰/1MB
- 1080p | ۱۱۱/0MB
این روزنامه اضافه کرد که استادان دیگری در پیام‌هایی برای این روزنامه گفته‌اند که با «بهانه‌هایی همچون رکود علمی، تخلف علمی، ختم قرارداد همکاری، تبدیل نشدن وضعیت آموزشی، تایید نشدن صلاحیت ادامه عضویت در هیات علمی دانشگاه، با حکم مسئولان دانشگاه، اخراج، وادار به بازنشستگی یا بازخریدی خدمت شده‌اند.»
اعتماد بدون اشاره به نام این گروه از اساتید نوشت که تعدادی هم دلیل حذف شدن خود از نظام آموزش عالی را با «نقد عملکرد سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کابینه سیزدهم، حمایت از دانشجویان و مردم معترض از طریق امضای بیانیه‌های اعتراضی، تعطیلی موقت کلاس درس به نشانه همراهی با معترضان، مطالبه آزادی بیان و استیفای حقوق شهروندی بعد از رخدادهای پاییز پارسال و پس از جان باختن مهسا امینی» در بازداشت گشت ارشاد مرتبط می‌دانند.
با این همه، مقام‌های وزارت علوم و روسای دانشگاه‌ها دلایل دیگری را برای حذف این اساتید عنوان کرده‌اند. در این ارتباط، محمد خلج امیرحسینی رئیس مرکز جذب اعضای هیات علمی وزارت علوم، به خبرگزاری ایلنا گفت که «در برخی موارد، دلیل تمدید نشدن قراردادها و به خصوص، قرارداد اساتید پیمانی، رکود علمی است.»
او عنوان کرد: «مطابق قانون، هر استاد پیمانی باید حداکثر ظرف ۵ سال بتواند شرایط لازم تبدیل وضعیت خود را ایجاد کند و اگر این تبدیل وضعیت برای دانشگاه اثبات نشود، استاد نمی‌تواند طبق قانون، ادامه قرارداد داشته باشد و ادامه قرارداد چنین استادی، چه بسا به ضرر دانشجویان و دانشگاه‌ها تمام خواهد شد.»
پیش از این هم محمدمهدی طهرانچی، رئیس دانشگاه آزاد، روز چهارم شهریور در گفتگو با خبرگزاری ایلنا، عنوان کرد که «برخی سال‌ها کار می‌کنند و وقتی به سن بازنشستگی می‌رسند، در خصوص اتمام فعالیت خود نصف ماجرا را می‌گویند.»
او افزود: «برای اینکه جوانان هم سر کار بیایند و جریان زنده هیئت علمی حفظ شود، باید از جوانان بهره ببریم.»
همچنین ببینید:
یک استاد دانشگاه شریف، جذب مخفیانه پانزده هزار استاد همسو با حکومت را «فاجعه» خواند
همزمان با این سخنان، شماری از نیروهای وابسته به حکومت، با عنوان «استاد» جایگزین اساتید اخراجی شده‌اند. همچنین نامه‌ای انتشار یافته است که بر اساس آن، قرار است ۱۵ هزار تن جذب هیئت علمی دانشگاه‌ها شوند؛ نامه‌ای که انتقادهای گسترده‌ای را در شبکه‌های اجتماعی و از جمله منتقدان حکومت به دنبال داشته است.
در این حال، «کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران» یکشنبه پنجم شهریورماه با صدور بیانیه‌ای، نسبت به «مداخله مخرب» نهادهای دولتی، امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی در حوزه آموزش و دانشگاه‌ها هشدار داد.
همچنین ببینید:
کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران «دخالت فراوان نهادهای امنیتی-اطلاعاتی» را محکوم کرد
در این ارتباط، وب‌سایت «مدارا» روز پنجم شهریور خبر داد: «سجاد صفار هرندی، فرزند محمدحسین صفارهرندی وزیر ارشاد دولت احمدی‌نژاد، به عنوان استاد، راهی دانشگاه صنعتی شریف شده است.»
پیش از او نیز امیرحسین ثابتی، مجری شبکه افق رادیو و تلویزیون حکومتی ایران و عضو جبهه پایداری، عنوان استادی معتبرترین دانشگاه صنعتی ایران را کسب کرده بود.
قرار است این دو «درس انقلاب اسلامی» را تدریس کنند.
اخراج اساتید پس از انقلاب بهمن ۵۷
در همین حال، وب‌سایت رویداد ۲۴ در گزارشی اشاره کرد که پس از «انقلاب فرهنگی سال‌های ۵۹ تا ۶۲ و تشکیل ستاد انقلاب فرهنگی که بعد‌ها به شورای فراقانونی انقلاب فرهنگی (که خود نقض آشکار تفکیک قوا و اصل پاسخگویی محسوب می‌شد) تبدیل شد» استادان و دانشجویان «مارکسیست و مخالفان انقلاب» حذف شده بودند و «دوگانه اصولگرایی و اصلاح‌طلبی هنوز قادر به نشستن سر یک سفره بودند.»
ابوالحسن ریاضی، معاون پیشین سازمان امور دانشجویان، به رویداد۲۴ گفته که «مدیریت سیاسی دانشگاه‌ها ربطی به دولت‌ها ندارد.
از انقلاب فرهنگی به این ور، دانشگاه همیشه دستخوش تصفیه سیاسی بوده و این فقط در دولت‌های مختلف شدت و ضعف داشته است.»
به اعتقاد او، « اتفاقی که الان در جریان است مشابه اتفاقات سال ۱۳۵۹ و جریان انقلاب فرهنگی است و با چیزی شبیه به تغییر نگرش در سطح حاکمیتی روبرو هستیم و به نظر می‌رسد قرار است تعداد قابل توجهی استاد بروند و تعداد قابل توجهی استاد جدید جایگزین شوند.»
همچنین ببینید:
هشدار کانون نویسندگان ایران: تصفیه دهه ۶۰ دانشگاه‌ها در حال تکرار است
مرکز اسناد حقوق بشر ایران پیش از این در گزارشی در بهمن سال ۱۳۹۰ نوشته بود که پس از تعطیل شدن دانشگاه‌های ایران در بهار سال ۱۳۵۹، «صدها تن از اساتید و دانشجویانی که گفته می‌شد با معیارها و ارزشهای انقلاب ایران در تضاد هستند»، اخراج شدند.
این مرکز از جمله به بهائیان اشاره کرد که امکان تحصیل و نیز تدریس را در دانشگاه‌های ایران نداشتند و شمار زیادی از آنها مجبور به مهاجرت و یا فرار از ایران شدند.
در این گزارش اشاره شده است که «نگرانی در مورد تأثیر گروههای چپ گرا و نیز اساتیدی که از هواداران حکومت شاه بودند، سبب شد که حتی از تابستان ۱۳۵۸ ایدۀ بستن طولانی مدت دانشگاه‌های ایران در سطوح بالای حکومت ایران مطرح گردد.»
در این ارتباط، روح‌الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، در پیام سال نو در روز اول فروردین ۱۳۵۹ گفت: «باید انقلابی اساسی در تمام دانشگاه‌های سراسر ایران بهوجود آید تا اساتیدی که در ارتباط با شرق و یا غربند، تصفیه گردند و دانشگاه محیط سالمی شود برای تدریس علوم عالی اسلامی.»
حدود یک ماه پس از این پیام، دانشگاه‌های سراسر ایران، صحنۀ درگیریهای میان اسلامگراها از یک سو و گروههای دانشجویی چپ‌گرا از سوی دیگر شد که این آغازگر انقلاب فرهنگی و متعاقب آن، «اسلامی کردن» سیستم آموزش عالی شد.
خمینی در روز ۲۹ فررودین همان سال در پیام دیگری گفت: «ما از دانشگاه‌های غربی و آموزش جوانان ما در جهت منافع شرق و غرب است می‌هراسیم.»
در این ارتباط، مرکز اسناد حقوق بشر ایران به سخنان عبدالکریم سروش، عضو وقت ستاد انقلاب فرهنگی، استناد کرده است که گفته بود: «در مجموع، حدود ۷۰۰ تن از ۱۲هزار تن اساتید دانشگاه پاک‌سازی شدند.»
با این همه، به گفته این مرکز، تا سال تحصیلی ۶۳-۶۲ که پس از «انقلاب فرهنگی» مورد نظر جمهوری اسلامی، نخستین سال کامل فعالیت دانشگاه‌ها پس از بازگشایی بود، تعداد استادیاران و دانشیاران از حدود ۱۷ هزار تن در سال ۱۳۵۹، به حدود ۹ هزار تن کاهش یافته بود.
در این حال، اخبار و گزارش‌های رسانه‌ای نشان دهنده آن هستند که حکومت جمهوری اسلامی در طول بیش از چهار دهه عمر خود موفق به حذف منتقدان و مخالفان نشده است.
اخبار مرتبط
دیگر اخبار این روز
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
