اژدهای شرق در حال بیدار شدن است

به گزارش خبرآنلاین بر اساس پیش‌نویسی که روز یکشنبه توسط وزارت دارایی چین منتشر شد، این کشور قرار است هزینه‌های دفاعی خود را در سال جاری ۷.۲ درصد افزایش دهد و به ۱.۵۶ تریلیون یوان (۲۳۰ میلیارد دلار) برساند. بر اساس داده های رسمی، بودجه دفاعی چین در سال گذشته نیز با ۷.۱ درصد رشد به ۱.۴۵ تریلیون یوان رسید که سریعتر از افزایش ۶.۸ درصدی در سال ۲۰۲۱ و افزایش ۶.۶ درصدی در سال ۲۰۲۰ بود. در سال ۲۰۱۹ نیز هزینه های دفاعی چین با ۷.۵ درصد افزایش به ۱.۱۹ تریلیون یوان رسید.این هشتمین سال متوالی افزایش تک رقمی در بودجه نظامی چین است که اکنون دومین بودجه نظامی جهان است.

چین همراه با بزرگترین ارتش دائمی جهان، بزرگترین نیروی دریایی جهان را دارد و اخیراً سومین ناو هواپیمابر خود را راه اندازی کرده است. به گفته ایالات متحده، این کشور همچنین دارای بزرگترین ناوگان هوایی در اقیانوس های هند و آرام است که بیش از نیمی از هواپیماهای جنگنده آن از مدل های نسل چهارم یا پنجم تشکیل شده است. چین همچنین دارای انبار عظیم موشک، هواپیماهای رادارگریز، بمب افکن هایی با قابلیت حمل سلاح هسته ای، کشتی های پیشرفته و زیردریایی های هسته ای است.

>>> بیشتر بخوانید:

چین زنگ‌خطر رویارویی با آمریکا را به صدا درآورد

وزیر خارجه چین: آمریکا ترمز را بکشد!

وانگ چائو، سخنگوی کنگره ملی خلق چین در مورد افزایش بودجه نظامی کشورش گفت: این بودجه مناسب و معقول است و برای مقابله با چالش های امنیتی پیچیده و ایفای مسئولیت های خود به عنوان یک کشور بزرگ مورد نیاز است.

"بر اساس داده های رسمی، بودجه دفاعی چین در سال گذشته نیز با ۷.۱ درصد رشد به ۱.۴۵ تریلیون یوان رسید که سریعتر از افزایش ۶.۸ درصدی در سال ۲۰۲۱ و افزایش ۶.۶ درصدی در سال ۲۰۲۰ بود"وانگ همچنین افزود: مدرن سازی ارتش چین تهدیدی برای هیچ کشوری نخواهد بود. برعکس، نیروی مثبتی برای حفظ ثبات منطقه و صلح جهانی خواهد بود.هزینه های دفاعی چین در مقایسه با ایالات متحده که در سال جاری بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار برای ارتش خود اختصاص داده است، هنوز کمرنگ است. اما تحلیلگران گفته اند که پکن بسیار بیشتر از مبالغ اعلام شده رسمی هزینه می کند.

پکن و واشنگتن در سال‌های اخیر بر سر تجارت، حقوق بشر و سایر مسائل اختلاف نظر داشته‌اند، اما ماه گذشته زمانی که ایالات متحده یک بالون چینی را که به گفته واشنگتن برای جاسوسی از آن استفاده می‌شد سرنگون کرد، روابط حتی بیشتر تیره شد، ادعایی که پکن به شدت آن را رد کرد. مقامات ارشد آمریکایی همچنین بارها هشدار داده‌اند که چین ممکن است در سال‌های آینده به تایوان حمله کند و به تحرکات نظامی پکن در اطراف تایوان اشاره کرده‌اند. یکی از مهم‌ترین نمایش‌های قدرت اخیر از سوی چین در اطراف تایوان در ماه اوت رخ داد، زمانی که مانورهای نظامی در اطراف جزیره تایوان به تلافی بازدید نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از این جزیره برگزار شد.

علاوه بر ماجرای تایوان موضع گیری تهاجمی چین نسبت به هنگ کنگ و سین کیانگ، و حمایت پکن از روسیه در حمله به اوکراین، انتقادات و تحریم های بین المللی زیادی را علیه چین به همراه داشته است. این افزایش در بودجه نظامی آنقدری نیست که موجب نگرانی همسایگانش باشد به ویژه اینکه اخیراً ژاپن نیز تصمیم گرفت که در بازه زمانی ۵ ساله ۳۰۰ میلیارد دلار به بودجه های نظامی اختصاص دهد. با این حال، حتی حرکت آرام پکن در تقویت قوای نظامی تردیدهایی را پیرامون نیات این ابرقدرت نوظهور به میان کشیده است. تشدید اختلافات چین با فیلیپین، تایوان و ژاپن بعد از سال ۲۰۱۱ که با به روی کار آمدن شی جین پینگ ابعاد تازه ای نیز پیدا کرد، کم و بیش همه کشورهای شرق آسیا را به این نتیجه رسانده که دیگر نمی توان چین و جاه طلبی های ژئوپولیتیکی آن به منظور احیای حوزه نفوذ باستانی چین را نادیده گرفت. این واهمه تا کنون از یک طرف به استقبال بیشتر از تقویت حضور نظامی ایالات متحده و تعهدات دفاعی آن منجر شده و از طرف دیگر، این کشورها را نسبت به درگیری ولو ناخواسته میان چین و ایالات متحده نگران کرده است؛ منازعه ای که دیر یا زود همه این کشورها را نوعاً وارد گردابی ناشناخته از جنگ و بحران می کند.

"به گفته ایالات متحده، این کشور همچنین دارای بزرگترین ناوگان هوایی در اقیانوس های هند و آرام است که بیش از نیمی از هواپیماهای جنگنده آن از مدل های نسل چهارم یا پنجم تشکیل شده است"طبق برآوردها اگر چین با همین سرعت به رشد اقتصادی و تخصیص بودجه نظامی ادامه بدهد، تا سال ۲۰۳۰ یا در همان حوالی از آمریکا سبقت خواهد گرفت و البته کسی نمی داند که آیا پکن ابرقدرتی متفاوت از آمریکا و دیگر قدرت های بزرگ غربی طی دویست سال گذشته خواهد بود یا تکراری است از آنچه در سده های اخیر بر ملت های زیردست در اوراسیا گذشته است. در هر صورت، رشد اقتصادی و نظامی چین همچنان آهنگ آرام اما موثر خود را به سوی قله نظام جهانی ادامه می دهد و باید منتظر ماند و دید که چین چگونه جهانی را خواهد ساخت که بهتر از قبل یا شاید از جهانی خطرناک تر از قبل باشد.