مدارس و فضاهای آموزشی مختلط

از همین روی سبک زندگی ایرانی/اسلامی همواره بر تفکیک این دو جنس در محیط های آموزشی تاکید داشته تا هم زمینه های روابط غیر اخلاقی و رفتارهای نامطلوب از میان برداشته شود و هم فضای مناسب تری برای تحصیل علم ایجاد گردد. متاسفانه وجود این نوع فضاهای آموزشی مختلط در غرب و ایضا در ایران باعث ایجاد چنان زمینه های ضد اخلاقی شد که نتایج بسیار زیانبار جسمانی و روانی برجای گذارد.

این نوع آسیب های رفتاری و رابطه ای نیز سالها پنهان داشته می شد تا در بحبوحه افشای رسوایی های جنسی در طی سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ ، پرده از این پدیده های ضد اخلاقی نیز برداشته شد:

گزارش کمیته پارلمانی انگلیس:  آزار جنسی دختران در مدارس بریتانیا بخشی از «زندگی روزمره» آنهاست

 روزنامه بریتانیایی «Mirror» به تاریخ سپتامبر ۲۰۱۶ در گزارشی تکان دهنده اعتراف کرد که دختران بریتانیایی در مدارس و کالج های این کشور به طور گسترده مورد آزار و خشونت قرار می گیرند، ولی این موارد به عنوان شوخی توسط معلمان اصطلاحا زیرسبیلی رد  می شود.

این مسائل چنان رایج و حاد شد که کمیته تحقیقی متشکل از نمایندگان پارلمان، خواهان اقدام عاجل در برابر آن شدند. تحقیق کمیته «زنان و برابری ها» کشف کرده که آزار جنسی در ساختار آموزشی بریتانیا به بخشی از زندگی روزمره دختران دانش آموزان تبدیل شده است!

 در گزارش حیرت آور این کمیته همچنین هشدار داده شده که برخی دانش آموزان دختر، حتی در مدارس ابتدایی، به زور در معرض بی پرده ترین فیلم های هرزه نگاری(پورن) و تصاویری قرار گرفتند که کل درک آن ها را درباره مسائل جنسی زیر و رو کرده است. گفته شده این بخشی از ارائه شیوه های آموزشی جنسی براساس پروتکل هایی مثل سند ۲۰۳۰ به مدارس پایه های مختلف تحصیلی بوده است.

"متاسفانه وجود این نوع فضاهای آموزشی مختلط در غرب و ایضا در ایران باعث ایجاد چنان زمینه های ضد اخلاقی شد که نتایج بسیار زیانبار جسمانی و روانی برجای گذارد"شیوه هایی که برای کشور ما نیز تجویز شد و علیرغم تاکید مقام معظم رهبری مبنی بر نفی چنین سندهای نوشته خارجی ها و بیگانگان، اما متاسفانه در بخش از سیستم آموزشی ما اعمال شده و به انحاء مختلف و تحت عناوین گوناگون اجرا می شود.
اما نمایندگان بریتانیایی در کمیته تحقیق پارلمان انگلیس درباره تعرض وسیع به دختران دانش آموز این کشور، اعلام کردند که حدود یک سوم دختران ۱۶ تا ۱۸ ساله که در این تحقیق حضور داشتند، گفته اند که تجربه آزار جنسی خود را توسط دیگران داشته اند. بیشتر زنان جوان و دختران مورد مصاحبه هم گفتند که دست کم یک بار آزارجنسی  را در مدرسه یا کالج تجربه کرده اند.به علاوه، بسیاری از این شاگردان گفتند که به صورت معمول شنیده اند که دختران دانش آموز با القابی زشت خطاب می شوند.

برخی از معلمان هم به کمیته تحقیق گفتند آزار و اذیت خشن و تحقیر‌کننده دختران به شدت در مدارس انگلستان شایع است و حتی یکی از معلمان از «شمار زیاد دختران دانش آموزی که گریان و تحقیرشده به دفترش می آمدند و از پخش عکس های نیمه عریان خود در اینترنت سخن می گفتند» خبر داد.

روزنامه بریتانیاییMirror می نویسد:«...اکثریت مدارس بریتانیا در مقابله با این مشکل کاری از پیش نبرده اند و این در حالی است که دولت و دستگاه های نظارتی هم هیچ برنامه جامعی برای مبارزه با این مسایل شرم آور ندارند...»

«ماریا میلر»، نماینده محافظه کار مجلس عوام و رییس این کمیته پارلمانی می گوید: «تنها یک تحقیق، چنین تصویر نگران‌‌ کننده ای ترسیم کرده است».

خانم میلر به تلخی ادامه می دهد: «ما سخنان دخترانی را شنیدیم که از زورگویی جنسی و سوء‌استفاده به عنوان بخشی از زندگی روزمره خود در مدارس و کالج ها حرف می زدند. این در حالی است که معلمان، آزار جنسی را به عنوان «صرفا شوخی» پذیرفته اند و نادیده اش می گیرند و والدین در تلاش هستند که روش های بهتری برای حمایت از کودکان خود پیدا کنند.»

به اعتقاد میلر، درک این مساله سخت است که چرا مدارس اجازه می دهند که دختران مورد آزار و خشونت جنسی قرار بگیرند که در محیط های بزرگسالان جرم محسوب می شود. به نظر او این مساله به شدت به «اعتماد به نفس» دختران جوان بریتانیایی ضربه وارد کرده است.

میلر می گوید: «شکست ما در تقویت رفتار قابل قبول،می تواند تنها به تشدید«فرهنگ جاهلی»La culture  منجر شود که همین حالا دولت حضور آن را در کالج ها و دانشگاه ها تشخیص داده است.»

به نظر می آید که این نماینده مجلس بریتانیا به خوبی درک کرده که سیستم آموزشی در بریتانیا  نتوانسته رفتار قابل قبولی برای برقراری رابطه معقول و انسانی میان معلمان مرد و دانش آموزان دختر برقرار سازد که وی از رابطه حاصله به فرهنگ جاهلی (فرهنگ اراذل و اوباش) نام برده است اما نتوانسته درک کند که این رفتار از یک سبک زندگی بیرون می آید که امروز نه فقط در محیط مدارس و آموزشگاهها بلکه در بسیاری دیگر از عرصه های عمومی که زنان و مردان بدون هیچ قید و بندی در محیط های مختلط به سر می برند نیز رواج دارد و به بریتانیا نیز اختصاص نداشته و در واقع سبک زندگی معمول در غرب امروز محسوب می شود.

برای اصلاح آن رفتارها و فرهنگ جاهلی مد نظر خانم میلر، کل این سبک زندگی بایستی تغییر کند که همه روابط و آیین ها و عادات مثل پارتی های مختلط و سرسام آور و نحوه پوشش و ارتباطات بی بند و بارانه زن و مرد و نوشیدن مواد سکر آور و رقص های آنچنانی و ... را در بر می گیرد.

به نظر می رسد عدم درک اصل و ریشه این نابسامانی های رفتاری و اخلاقی که از همان سبک زندگی رایج در غرب بر می آید (که متاسفانه قصد هم داشته و دارند که آن را به سراسر دنیا بسط دهند و بدینوسیله نوعی جهانی سازی تحمیلی بوجود آورند) باعث ایجا نوعی بن بست برای اتخاذ تصمیمی اساسی و راه حلی بنیادی شده است. چنانچه طبق گزارش کمیته زنان و برابری ها، علی رغم وجود این شواهد واضح، وزارت آموزش و دفتر استانداردهای آموزشی Ofsted، هیچ طرح جامعی برای مقابله با عوامل و تبعات آزار و خشونت جنسی در مدارس و کالج ها ندارند.

گزارش کمیته «Mirror» همچنین نگاهی هم به نظرسنجی های بنیاد خیریه «هدایت دختران»  Girlguiding  داشته (این بنیاد، یک موسسه غیردولتی در بریتانیا در زمینه حقوق زنان و دختران است) که طبق آن در سال ۲۰۱۴، ۵۹ درصد دختران ۱۳ تا ۲۱ ساله گفته اند که در سال تحصیلی ۲۰۱۳ با مصادیق مختلف آزار جنسی در مدارس و کالج ها مواجه بودند.

نمایندگان عضو این کمیته به نظرسنجی گروه غیردولتی «به خشونت علیه زنان پایان دهید» در ۲۰۱۰ هم استناد کردند که بر اساس آن ۷۱ درصد تمام دانش آموزان دختر بین ۱۶ تا ۱۸ سال، الفاظ تحقیرآمیز جنسی را که به صورت روتین علیه دختران به کار می رود، به گوش خود شنیده بودند و ۲۱ درصد آن ها اذعان کردند که خود مورد آزار فیزیکی جنسی قرار گرفتند.

«پنل طرفداری از هدایت دختران»، گروهی متشکل از دختران ۱۴ تا ۲۵ ساله که نماینده اعضای جوان تر این جنبش محسوب می شوند، در بیانیه خود گفتند: «به عنوان زنان جوان، بسیاری از ما هنوز در مدارس حضور داریم و تجربه کننده یا ناظر آزار جنسی هستیم، از مورد تعرض قرار گرفتن تا القاب تحقیرآمیز جنسی به صورت روزمره. این تحقیرآمیز و ترسناک است و آن چه را که می پوشیم، جایی که می رویم و اعتماد به نفس ما را برای صحبت کردن در کلاس تحت تاثیر قرار می دهد.»

آنها نمی توانند درک کنند وهیچ منبع آموزشی یا کارشناس ویا روانشناس وجامعه شناسی هم نیست که آنها را از ریشه های این نابهنجاری های رفتاری آگاه کند که اساسا همان نوع پوشش و روابط بی بند و بار و اختلاط بی قید و بند است که سرمنشاء همه این تعرضات و تحقیرها می گردد.

به گفته این دختران جوان، دردناک آن جاست که این مسایل آزارنده و شرم آور عمدتا در مدارس به عنوان شوخی های بچگانه نادیده گرفته می شود و معلمان به آن ها می گویند که زیاد سخت نگیرند و حساس نباشند!

«کوین کورتنی»، دبیرکل اتحادیه معلمان بریتانیا در واکنش به انتشار این گزارش نیز اصل ناکارآمدی در برخورد با این نابهنجاری ها را ناشی از سیاست ها و روش های آموزشی دانسته و گفت:« سیاست های آموزشی دولت عملا توان مدارس را برای مبارزه با آزار و زورگویی جنسی دشوار کرده است، چرا که هیچ زمانی برای مراقبت تربیتی یا آموزش های شخصی، اجتماعی، سلامت و اقتصادی در برنامه روزانه و برنامه آموزشی در نظر گرفته نشده است.»

می توان این اعترافات را شکست اسناد آموزشی غربی همچون سند ۲۰۳۰ دانست که نه تنها نتوانسته از این گونه آزار و مزاحمت و تعرضات جنسی جلوگیری کند بلکه براساس تحقیقات و پژوهش های انجام شده، خود باعث زمینه سازی و گسترش تعرضات جنسی شده است.

از همین روی سیر گرایش خانواده های اروپایی به سمت مدارس تفکیک شده جنسیتی، روز به روز بیشتر شده و سعی    می کنند تا فرزندان خود را در مدارس و فضاهای آموزشی تک جنسیتی ثبت نام کنند. در ادامه همین مطالب، نمونه هایی از این گرایشات را به نقل از رسانه های معتبر خارجی ملاحظه خواهید فرمود.