«تختی» حتی سر صحنه فیلم‌های «فردین» هم حاضر می‌شد

حسین ابراهیمان معروف به حسین ملاقاسمی، از کشتی‌گیران بسیار قدیمی و دارنده مدال نقره مسابقه‌های کشتی آزاد قهرمانی سال ۱۹۵۷ جهان در استانبول ترکیه از جمله هم‌دوره‌ای‌ها و هم‌تیمی‌های «محمدعلی فردین» و از بازیگران قدیمی سینمای ایران است که اکنون به همراه خانواده خود در شهر آمستردام هلند به سر می‌برد.

ملاقاسمی، ۸۴ ساله و متولد سال ۱۳۱۴ در تهران است و از نظر سنی، پنج سال از محمدعلی فردین کوچک‌تر است.

برای گرفتن مصاحبه درباره ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی محمدعلی فردین با حسین ملاقاسمی در آمستردام هلند به سختی تماس گرفتیم و درحالی‌که تلفن وی بارها قطع و وصل شد، توانستیم مصاحبه‌ای به شرح ذیل با وی انجام دهیم. ملاقاسمی که از دوستان بسیار نزدیک فردین، هم در کشتی و هم در عالم سینما بود، حرف‌های بسیاری درباره‌ی فردین داشت اما قطع شدن تلفن وی اجازه نداد مصاحبه‌ای بسیار کامل با او داشته باشیم. بنابراین گفته‌های ما با ایشان ناتمام و حتی بدون خداحافظی ماند.

مدتی است دور از وطن و در هلند در کنار خانواده خود به‌سر می‌برید، شکر خدا نعمت سلامتی حاصل شده است؟

خدا را شکر تا حدود زیادی سلامتی خود را در این‌جا به‌دست آورده‌ام. امکانات پزشکی خیلی خوبی در هلند وجود دارد و پزشکان هلندی توانستند من را از مرگ نجات دهند. شنوایی گوش‌هایم به دلیل بالا رفتن سن قدری کم شده است.

"ملاقاسمی که از دوستان بسیار نزدیک فردین، هم در کشتی و هم در عالم سینما بود، حرف‌های بسیاری درباره‌ی فردین داشت اما قطع شدن تلفن وی اجازه نداد مصاحبه‌ای بسیار کامل با او داشته باشیم"برای همین صحبت‌های تلفنی به‌خصوص از راه دور را به سختی می‌شنوم.

درباره محمدعلی فردین می‌خواستیم با شما که از دوستان بسیار نزدیک و از هم‌دوره‌ای‌ها و هم‌تیمی‌های او بودید صحبتی داشته باشیم. راجع به خصوصیات اخلاقی فردین برای ما صحبت کنید.

روح مرحوم محمدعلی فردین شاد. او دارای تمام صفات پسندیده ورزشی و روحیه پهلوانی بود. یعنی تمام خوبی‌ها در وجود فردین نهفته بود. این را بدون اغراق می‌گویم.

او بسیار مودب و باشخصیت، متواضع و فروتن بود. فردین همچنین خیلی‌خوب صحبت می‌کرد و بیانی بسیار قوی و بانفوذ داشت. برای همین او از طرف همه‌ی ما کشتی‌گیران با مسوولان فدراسیون کشتی و سازمان تربیت‌بدنی وقت صحبت می‌کرد. فردین بسیار شوخ‌طبع و خنده‌رو هم بود و روحیه‌ی بسیار شادی داشت و باعث شادی کشتی‌گیران در اردوی تیم‌ملی ایران می‌شد.

از دوران کشتی‌گیری او برای ما بگویید.

فردین، کشتی‌گیر خوبی بود و خیلی فنی کشتی می‌گرفت. او تکنیک خوبی داشت و خیلی‌خوب سر زیر بغل را اجرا می‌کرد و به پاهای حریفان خود می‌رسید و خیلی‌خوب هم روی حریفان خود «سگک» می‌نشست. او وقتی کشتی را آغاز کرد، گروهبان نیروی هوایی ارتش بود که زیرنظر «حبیب‌الله بلور» کشتی را فرا گرفت.

"امکانات پزشکی خیلی خوبی در هلند وجود دارد و پزشکان هلندی توانستند من را از مرگ نجات دهند"من و او و خیلی‌های دیگر از جمله جهان‌پهلوان تختی، پهلوان عباس زندی، حسین نوری، نبی سروری و... از شاگردان حبیب‌الله بلور بودیم.

نزدیک‌ترین دوستان مرحوم محمدعلی فردین در کشتی چه کسانی بودند؟

اول از همه جهان‌پهلوان تختی؛ آقا تختی نزدیک‌ترین دوست و رفیقِ شفیق فردین بود. دوستی تختی و فردین حتی تا دوره بازیگری فردین در سینما هم ادامه داشت و تختی برای دیدن فیلم‌های فردین به سینما می‌رفت. تختی حتی سر صحنه فیلم‌های فردین هم حاضر می‌شد. در کنار تختی، مرحوم حبیب‌الله بلور، سرمربی وقت تیم‌ملی کشتی آزاد ایران که بزرگ‌تر همه ما بود، از دوستان بسیار نزدیک فردین بود.

بعد از تختی و بلور، مرحومان پهلوان عباس زندی، پهلوان حسین نوری، مصطفی تاجیک، مرتضی عزیزی و رحمت‌الله غفوریان (یکی از مربیان بزرگ تیم‌ملی ایران) و اینجانب، از دوستان بسیار نزدیک مرحوم فردین به‌شمار می‌رفتیم. از آن جمع، درحال‌حاضر فقط من زنده هستم!

چه عاملی سبب شد تا محمدعلی فردین به سمت سینما کشیده شود؟ گفته می‌شد جهان‌پهلوان تختی مشوق فردین برای رفتن او به سوی عالم سینما بود.

نه، این درست نیست. مشوق فردین برای رفتن به عالم هنر و بازیگری سینما در اصل «ناصر ملک‌مطیعی» بود که از کشتی‌دوستان و دوستداران قهرمانان کشتی به‌شمار می‌رفت. علاوه بر ملک‌مطیعی که خیلی زودتر از فردین وارد عرصه سینما و هنر شده بود و همیشه در کنار کشتی‌گیران بود، او و فردی به نام دکتر «کوشان» در جریان دیدار تیم به تیم تیم‌های ملی کشتی آزاد ایران و بلغارستان در تهران، استعداد بازیگری سینما را در فردین دیدند و از او خواستند که به سینما برود و در فیلم «چشمه‌ی آب حیات» ایفای نقش کند و فردین هم قبول کرد.

به‌طور حتم، شما، هم به‌عنوان یکی از قهرمانان تیم‌ملی کشتی آزاد و هم به‌عنوان یکی از بازیگران اکشن سینمای ایران در سال‌های قبل از انقلاب، خاطرات بسیاری از محمدعلی فردین دارید. برخی از این خاطرات را می‌توانید در اختیار ما قرار دهید؟

خاطرات زیادی از محمدعلی فردین دارم.

"برای همین صحبت‌های تلفنی به‌خصوص از راه دور را به سختی می‌شنوم.درباره محمدعلی فردین می‌خواستیم با شما که از دوستان بسیار نزدیک و از هم‌دوره‌ای‌ها و هم‌تیمی‌های او بودید صحبتی داشته باشیم"فردین در مسابقه‌های جهانی سال ۱۹۵۴ توکیو در وزن پنجم (۷۳ کیلوگرم) به مدال نقره رسید. سه سال بعد و در جریان مسابقه‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان در سال ۱۹۵۷ در استانبول ترکیه، من و او در کنار خیلی‌های دیگر، هم‌تیمی شدیم. من در آن مسابقه‌ها به مدال نقره جهان در وزن ۶۲ کیلوگرم رسیدم، درحالی‌که فردین در وزن پنجم (۷۳ کیلوگرم) چهارم شد. تختی با شکست از حمید کاپلان از ترکیه حذف شد و نبی سروری در وزن ششم (۷۹ کیلوگرم) قهرمان جهان شد و به مدال طلا دست یافت. در واقع سروری تنها چهره طلایی تیم‌ملی ایران در آن مسابقه‌ها بود.

من دیدار فینال را مقابل مصطفی داغستانلی کشتی‌گیر شوروی اصل تیم ترکیه برگزار کردم که شکست خوردم و مدال نقره گرفتم. وقتی از تشک پایین آمدم، مرحوم فردین، من را بغل کرد و گفت وظیفه‌ی تو از این به بعد سنگین‌تر شده و باید تواضع و فروتنی خود را بیش‌تر از قبل کنی، فردین چند سال از من بزرگ‌تر بود و مثل یک پدر، من را نصحیت کرد و هنوز هم حرف او در گوش من است.

خاطره دیگر این‌که، در همان مسابقه‌های جهانی ۱۹۵۷ استانبول ترکیه، تختی، فردین، حسین نوری و من در کنار هم نشسته بودیم و فردین رو به ما کرد و گفت که باید روزی برسد که بهترین زندگی را داشته باشم.

و خاطره‌ای از مرحوم محمدعلی فردین در عالم سینما دارید؟

در یکی از فیلم ها، من و فردین هم‌بازی بودیم. فصل زمستان بود و هوا بسیار سرد. فردین پالتویی داشت که برای بازی کردن مجبور شده بود از تن خود دربیاورد. آن روز یکی از کارگران برق‌کار سینما که لباس مناسبی به تن نداشت، بسیار احساس سرما کرد، مرحوم فردین از او خواست که پالتوی او را بپوشد اما آن کارگر برق‌کار با خجالت از این کار طفره رفت، ولی فردین او را مجبور کرد پالتوی او را به تن خود کند.

"برای همین او از طرف همه‌ی ما کشتی‌گیران با مسوولان فدراسیون کشتی و سازمان تربیت‌بدنی وقت صحبت می‌کرد"خلاصه آن کارگر، پالتوی فردین را پوشید و مشغول کار خود شد. من از فردین دلیل این کار او را سوال کردم که در جواب گفت کار و وظیفه این کارگران از ما بازیگران و کارگردانان سینما سنگین‌تر است و آن‌ها چیزی از ما کم‌تر ندارند. من هم برای همین خواستم که خجالت نکشد و پالتوی من را به تن خود کند. فردین همیشه برای افراد زیردست و کارگران بسیار ارزش و احترام قائل بود. او انسانی بسیار متواضع و فروتن بود.