روزنامه بهشتی

برای قضاوت درباره هر پدیده ای باید به اهدافی رجوع کرد که بنیان گزاران آن مد نظر داشته اند. اینکه موسس «تهران تایمز» شخصیت برجسته و بی نظیری چون شهید آیت الله دکتر بهشتی بوده؛ مهمترین ویژگی این رسانه و مبدا قضاوت در باره چرایی تاسیس این روزنامه، ارزیابی راه طی شده در دوره های مختلف، و نیز شناخت مسیری است که «باید» برود.

دکتر بهشتی عالمی دینی، دانشمندی صاحب نظریه در علوم انسانی کلاسیک و البته شخصیتی دنیا دیده بود. بی تردید جهان بینی وسیع تری از سایر بزرگان انقلاب اسلامی داشت. فعالیتهای فرهنگی و اثر گذار او در خارج از کشور بخصوص مرکز اسلامی هامبورگ و تبلیغ اسلام و تشیع با «گفتمانی» علمی، عقلانی، انسانی؛ و البته «زبانی» روزآمد و فراگیر، هنوز هم به عنوان یک مکتب فرهنگی گویا و موثر در حوزه ارتباطات بینادینی الگو است.

«تهران تایمز» از بستر همین اندیشه پدید آمد تا به قول خود شهید بهشتی «زبان گویای انقلاب اسلامی و مستضعفان جهان در سطح بین المللی باشد.» این روزنامه تاسیس شد، چون «ارتباط اقناعی و همزبانی با گفتمان ارتباطی و خبری جهان نیاز مبرم انقلاب اسلامی بود و کماکان هست.»

«تهران تایمز» ابزار رقابت سیاسی در داخل نبود. بلکه پدید آمد تا در برابر هژمونی رسانه ای جهان استکبار و ظلم و سلطه طلبی؛حقایق جمهوری اسلامی ایران و البته نظام بین الملل را (با تمرکز بر مظلومین و مستضعفین جهان اسلام) به مشتاقان حقیقت برساند.

این هدف مهم، امروز و بدلایل زیر اهمیت بیشتری یافته است:

- توسعه فناوری های ارتباطی و از بین رفتن فاصله مکانی و زمانی مخاطب و رسانه

- اوج گیری سیاست های خصمانه دشمنان انقلاب اسلامی تحت عنوان «فشار حداکثری»

- تغییرات نسلی و گفتمانی در داخل و خارج مرزها

- و نهایتا بلوغ معرفتی، دانشی، فناورانه و در یک کلام ارتقای کم نظیر جایگاه ژپوپلتیک جمهوری اسلامی ایران در مناسبات منطقه ای و بین المللی.

در عمر چهل و یک ساله «تهران تایمز» به گمانم من با حدود یک دهه حضور، بیشترین دوران مدیریت را داشته ام.

"برای قضاوت درباره هر پدیده ای باید به اهدافی رجوع کرد که بنیان گزاران آن مد نظر داشته اند"دورانی که با حادثه مشکوک و بزرگی چون ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نیویورک همراه شد و با روند حوادث تلخ و شیرین جهانی و داخلی پیش رفت. اما نه تنها متوقف نشد؛ بلکه تلاش کرد هر چه تحلیلی تر، تولیدی تر و جذابتر ارائه شود. مصاحبه های خاطره انگیز و اثر بخشی چون گفتگو با ماهاتیر محمد نخست وزیر مالزی را داشت. و بعد از ده سال، رسانه نوین و نو ظهوری چون «خبرگزاری مهر» را هم به میدان آورد؛ تا هم پشتوانه ای برای تولید محتوی برای تهران تایمز باشد، هم نمادی از حرکت و توسعه، و هم رسانه ای مکمل با همان ماموریت اولیه و با زبانهای ارتباطی افزونتر.

کارنامه این دوره ده ساله را باید در سنجش با اهداف اولیه تاسیس «تهران تایمز»، اثربخشی و اقناع مخاطبان و البته رضایت همکاران به قضاوت نشست. مجال سخن گفتن از تنگناها و سختی ها نیست.

بیشتر باید از دستاوردهایی گفت که حاصل تلاش همه مدیران، دست اندرکاران و کارکنان این روزنامه بوده و امروز امانتی بزرگ محسوب می شود.

دست همه همکارانم در «تهران تایمز» را می بوسم. و یاد همه عزیزانی که برای بالندگی تهران تایمز تلاش کردند و اینک میان ما نیستند را گرامی می دارم. بویژه: مرحوم عرفان پرویز که نقش غیر قابل انکاری در حیات و اثربخشی روزنامه داشت. مرحوم حمید گلپیرا که هر روز عصر و در اتاق کوچکش، دقت و تعهدی مثال زدنی را در تیترها و ادیت مطالب نشان می داد. مرحوم مجتبی تکین عکاس نجیب و خوش تکنیکی که پرکشیدنش به همراه خانواده، از تلخ ترین خاطرات من است.

"دورانی که با حادثه مشکوک و بزرگی چون ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در نیویورک همراه شد و با روند حوادث تلخ و شیرین جهانی و داخلی پیش رفت"مرحوم رضا مقدسی که مدیری متعهد و با اخلاق بود. و ...

هر روزی که وارد ساختمان «تهران تایمز» می شدم، تصویر شهید بهشتی الهام بخش معرفتی نو و تلاش برای حرکتی دیگر بود. تهران تایمز برای من «روزنامه ی بهشتی» بود. امیدوارم در مورد دوره مدیریت خودم، شرمنده آن شهید بزرگوار نباشم.

چهل سالگی «تهران تایمز» را به مدیران ارجمند و همکاران فرهیخته این رسانه برخاسته از انقلاب، از ابتدا تا کنون، تبریک می گویم.

* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹