وقتی سراپا "گوش" می شویم

یافته های جدید به نقش حس لامسه در شنوایی اشاره می کند دانشمندان کانادایی می گویند که حس لامسه می تواند به افزایش کارکرد حس شنوایی کمک کند. پژوهشی جدید در دانشگاه بریتیش کلمبیای شهر ونکوور، نشان داد که اگر شنونده جریان هوای ناشی از باز دم سخنان گوینده را برروی پوست خود دریافت کند، می تواند بهتر بشنود. تا امروز تمامی تمرکز دانشمندان بر نشانه های تصویری و صوتی کلام گوینده متمرکز بوده است. نتایج این پژوهش می تواند برای مخترعان روش های جدید کمک به ناشنوایان مفید واقع شود. پژوهشگران هجاهایی نظیر "پا" یا "با" که بیشتر از حلق گوینده ادا می شود و نمی توان آنها را از روی لب خوانی به خوبی شناسایی کرد، مورد آزمایش قرار داده اند.

"یافته های جدید به نقش حس لامسه در شنوایی اشاره می کند دانشمندان کانادایی می گویند که حس لامسه می تواند به افزایش کارکرد حس شنوایی کمک کند"آنها به این نتیجه رسیده اند که اگر جریان بازدم ناشی از این هجاها بر پشت دست شنونده یا پشت گردن او احساس شود، می تواند به دریافت درست تری بیانجامد. دریافت حس پوستی حروف "بی صدا" ممکن است به کسانی که مشکل شنوایی دارند کمک کند تا آنها این حروف را نظیر حروف "باصدا" ازهمدیگر تمیز دهند و بدین ترتیب همراه با دریافت نشانه های تصویری و صوتی گوینده، به ادراک کامل تری دست یابند. دکتر برایان گیک و همکارانش هم اکنون در پی این هستند که از نتایج این پژوهش در ساخت ابزارهای جدید کمک به شنوایی استفاده کنند. تنها چیزی که ما احتیاج داریم این است که ابزاری ابداع کنیم تا جریان هوای بازدم مشابه حروف را بر روی پوست گردن شنونده بازسازی کند دکتربرایان گیک، دانشگاه بریتیش کلمبیا دکتر رالف هلم، مدیر مرکز تحقیقات ناشنوایی و کم شنوایی می گوید: "برخورداری از نشانه های تصویری و لب خوانی سود مند ترین روش حاضر برای کمک به کسانی است که مشکل شنوایی دارند. هر چند برخی حروف باصدا نظیر"ب"،"پ"،"ت" و "د" شکل واحد و یکسانی بر لب به وجود می آورند که ادراک آنها را تنها با اتکا به لب خوانی مشکل می کند." بدین ترتیب ممکن است در آینده ابزاری ابداع شود که مانند سمعک بتواند با بازسازی دم و بازدم های ویژه هر حرف و هجا، به کسانی که مشکل شنوایی دارند کمک کند تا دریافت کاملی از سخنان گوینده داشته باشند.