عباس معیری، قلم آخر بر پرده هستی کشید

به گزارش روز یک‌شنبه گروه فرهنگی ایرنا از رادیو فرانسه، عباس معیری، مینیاتور ایرانی، نقاش و مجمسه ساز سرشناس، بامداد روز شنبه ۳ آبان/ ۲۴ اکتبر، در بیمارستان «سن ژوزِف» پاریس درگذشت.

در گزارش رادیو فرانسه آمده است، دلبستگی و دلدادگی به فرهنگ سرزمین خود در او چنان بود که می‌گفت پس از پنجاه سال زندگی در فرانسه «هنوز هم هنگامی که چشم بر هم می‌گذارم، طلوع یا غروب خورشید در تخت جمشید در نظرم پدیدار می‌شود». تخت جمشید که یادآور ابتدا و انتهای کار بازیگری او در ایران است، خمیرمایه ابدی شیوه کار او در نقاشی و پیکرتراشی نیز شد. 

عباس معیری، سال ۱۳۱۸ خورشیدی در شهر رشت به دنیا آمد. پس از دریافت دیپلم «هنرهای سنتی» از هنرستان هنرهای زیبای تهران به دانشکده هنرهای تزئینی رفت و پس از شش سال آموختن «مجسمه سازی»، در سال ١٣٤۶ بار دیگر به هنرستان هنرهای زیبا بازگشت تا جانشین حسین بهزاد (۱۲۷۳-۱۳۴۷) شود. او تا هنگام ترک ایران در سال ١٣٤٩ کرسی استادی مینیاتور ایرانی را در این هنرستان در اختیار داشت و برای تکمیل دانش و کاردانی خود راهی فرانسه شد و سال‌ها پس از آن در فرانسه، تعلیم مینیاتور ایرانی را در دو مرکز آموزش هنر وابسته به شهرداری پاریس از سرگرفت و شاگردان فراوانی تربیت کرد.

عباس معیری هنگامی که در سال ۱۳۴۶ در قامت سیاوش در تخت جمشید به هدایت فریدون رهنما (۱۳۰۹-۱۳۵۴) به این ویرانه پهناور گام ‌گذارد، جوان باریک اندامی بود که پایان دادن به نبرد میان دو تیره رو در رو را اندیشه می‌کرد. او در این فیلم، چنانکه نگاه و خواست رهنما بود، گذشته را به حالِ آن روز پیوند می‌زد و هر چند خلعت شاهزاده افسانه کهن فردوسی را در بر داشت، به روزگار خویش می‌اندیشید.

معیری در این باره گفته است: «من که همواره دفترچۀ نقاشی خود را همراه داشتم، در دورۀ فیلمبرداری، از سنگ‌ نگاره‌های تخت جمشید روبرداری و طراحی می‌کردم و همان، پایه گذار شیوه‌ای شد که بعد در نقاشی و مجسمه سازی انتخاب کردم».

"تخت جمشید که یادآور ابتدا و انتهای کار بازیگری او در ایران است، خمیرمایه ابدی شیوه کار او در نقاشی و پیکرتراشی نیز شد. عباس معیری، سال ۱۳۱۸ خورشیدی در شهر رشت به دنیا آمد"شاید از همین روست که در تابلوهای او نگاره‌های نوین دست بر گردن زمانه‌های اساطیری دارند و دنیای کهن، زمان از دست رفته، و جهان امروز، بریده از روزگار دیروز نیست.

استاد که در سراسر این سال‌ها از آفریدن آثار تازه و به نمایش گذاردن آن‌ها و سخن گفتن در باب مینیاتور و هنر  ایران بازنمانده بود، پس از بازنشستگی نیز کار آموزش را در آتلیه شخصی خود دنبال کرد و هنرورزان و هنرمندانی را به بار نشاند که برخی از آنان اینک خود آموزگارند.

عباس معیری، بیش از بیست مدال و دیپلم بین‌المللی دریافت داشته و آثارش در بیش از سی نمایشگاه فردی و چند صد نمایشگاه جمعی به نمایش درآمده است. وی سال گذشته نیز نمایشگاهی در گالری شیرین در تهران داشت.