مسئله‌ی خشونت دینی از دید یان آسمن

۱۹ فوریه ۲۰۲۴ یان آسمن درگذشت. این مصرشناس برجسته‌ی آلمانی حوزه‌ی کار خود را ضمن تمرکز بر مصر باستان گسترش داد و آثار مرجعی را در زمینه‌ی الاهیات سیاسی و حافظه‌ی تاریخی خلق کرد. او به مسائلی پرداخته که در افق تجربه و فکر سیاسی امروزین ایرانیان و دیگر مردمان منطقه قرار می‌گیرند: خشونت دینی، تاریخ و یادآوری.

به مناسبت درگذشت یان آسمن یک گفتار از او و یک مصاحبه با او را بازنشر می‌دهیم.

Ad placeholder

تک‌‌خدایی و زبان خشونت

فرهاد سلمانیان، مترجم این گفتار از یان آسمن در معرفی آن می‌نویسد:

«بحران و خشونتی که در حال حاضر خاور میانه شاهد آن است، بدون فهم رگه‌‌هایی از آن که به کتاب‌‌های مقدس و متون دینی می‌‌رسند، قابل پیگیری جامع نیست. آنچنان که تجربه‌‌های این منطقه و آسیای میانه نشان می‌‌دهند، خشونت دینی تهدیدی برای تمدن‌‌های باستانی آن‌‌هاست. موضوع درس‌‌گفتار ارائه شده در این کتاب، با نگاهی به وضعیت خاور میانه روزآمد و قابل فهم است.

«تک‌‌خدایی و زبان خشونت» از یان آسمَن، به بررسی زبان خشونت‌‌آمیز متون دینی با محوریت کتاب مقدس می‌‌پردازد که قرآن نیز زیر تأثیر آن بوده است.

Johann Christoph “Jan” Assmann (۷ July ۱۹۳۸ – ۱۹ February ۲۰۲۴)

کانون توجه این درس‌‌گفتار، بیان روایی دین توحیدی با تمرکز بر زبان خشونت‌‌آمیز آن است.

"این مصرشناس برجسته‌ی آلمانی حوزه‌ی کار خود را ضمن تمرکز بر مصر باستان گسترش داد و آثار مرجعی را در زمینه‌ی الاهیات سیاسی و حافظه‌ی تاریخی خلق کرد"آسمن در آغاز به این موضوع اشاره می‌‌کند که در دوران معاصر، ظهور دین و جلب توجه آن، اغلب با کاربرد خشونت، تهدید، ترس‌‌افکنی، نفرت و دشمن‌‌سازی همراه بوده است. او خشونت دینی را یکی از انواع این پدیده می‌‌داند و آن را با ادیان توحیدی یهودیت، مسیحیت و اسلام پیوند می‌‌دهد که به یک خدای انحصاری باور دارند. انحصاری که ایمان و گاهی وجود خدایان رقیب و آیین‌‌های دیگر را یا برنمی‌‌تابد یا به سختی تاب می‌‌آورد.

ترجمه پیش رو در دو بخش منتشر می‌‌شود. در بخش نخست، که با مقدمه‌‌ای در معرفی آن آغاز می‌‌شود، نویسنده به توصیف چرایی انتخاب موضوع زبان خشونت در متن مقدس و به طرح پرسش علت توصیف‌‌های خشونت‌‌بار متون توحیدی از ایجاد و گسترش دین می‌‌پردازد. نویسنده قصد دارد بدون در افتادن به بحث و جدل‌‌های بیهوده، داعیه حقیقت انحصاری ادیان توحیدی را بررسی کند.

او در این بررسی معناآفرینی فرهنگی را مبنا قرار می‌‌دهد، یعنی به روایت‌‌های کلان و تفاوت‌‌های راهبردی‌‌ای توجه و اشاره می‌‌کند که یک جامعه با کاربرد آن‌‌ها در جهان و زمان، مسیر نظری و عملی خود را می‌‌یابد. جلوه‌‌های دیگر این معنابخشی فرهنگی اسطوره‌‌ها، نمادها، تصویرها و متون ادبی‌‌ای هستند که به کار، تفکر، خاطرات و طرح‌‌های کسانی معنی می‌‌بخشند که در افق معنایی آن‌‌ها زندگی می‌‌کنند. مولف سپس به این پرسش می‌‌رسد که چرا بیان گسترش و چیرگی تک‌‌خدایی در متن مقدس با زبان خشونت صورت می‌‌گیرد.

در بخش دوم این ترجمه، با نمونه‌‌های فراوانی از متن کتاب مقدس، آسمن دامنه‌‌ کاربرد زبان خشونت را نشان می‌‌دهد و میان دو نوع توحید، یعنی تک‌‌خدایی «انحصاری» و «انضمامی» تفکیک قائل می‌‌شود. او در این بخش به ریشه داشتن زبان خشونت‌‌ تورات در قوانین پادشاهان آشوری و کاربرد یافتن عبارت‌‌های آن قوانین در مورد خداوند یگانه ادیان توحیدی اشاره می‌‌کند: خواست فرمانبرداری و وفاداری مطلق پادشاهان آشوری، به رابطه‌‌ی بنده و خداوند منتقل می‌‌شود.

سپس از نقش خط در انتقال دین و دو نوع کارکرد نوشتار، یعنی اطلاع‌‌رسانی و اجرایی و الزام‌‌آور بحث می‌‌شود: زبان نوشتاری کتاب مقدس، از نوع دوم است…»

Ad placeholder

«دین حقیقی وجود ندارد» − گفت‌وگو با یان آسمن

این گفت‌وگو را نیز فرهاد سلمانیان ترجمه کرده است. سلمانیان در مقدمه‌ی آن می‌نویسد:

اهمیت این گفت‌وگو با یان آسمن (Jan Assmann)، مصرشناس و فرهنگ‌شناس آلمانی، از جمله، اشاره به پیشینه‌ی فکر جانشینی خداوند در چارچوب حاکمیت سیاسی جامعه است.

این ذهنیت که مشابه آن در مسیحیت نیز سده‌ها بر اروپا حاکم بود، امروز در بعضی کشورهای اسلامی همچنان رواج دارد که ایران نیز جزو آن‌ها است.