اگر دانش در ثریا باشد؛ سیاستمردانی از سرزمین پارس چه خواهند کرد؟

انتظار می‌رود این کاوشگر که امید (امل) نام دارد، فوریه ۲۰۲۱ و هم‌زمان با پنجاهمین سالگرد تاسیس امارات متحده عربی به مریخ برسد. دقیق پیگیری نکردم و نمی دانم در فضای داخلی و در رسانه های ما چقدر و چگونه به آن پرداخته و پوشش داده شد؛ اما در جایی دیدم نوشته بودند:

این کاوش‌گر ساخت شرکت صنایع سنگین میتسوبیشی است که ۲۰۰ مهندس  آمریکا یی از لابراتوار اتمسفری و فیزیک فضایی دانشگاه کلورادو بولدر LASP، دانشگاه ایالتی آریزونا، لابراتوار علوم فضایی SSL دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه برکلی آن را طراحی کردند.  ژاپن آن را با موشک ژاپنی H-IIA از مرکز تانیگاشیما در جنوب ژاپن به فضا فرستادند. و دستاوردهای امارات در این میان فقط اسم مرکز طراحی و توسعه بوده که آن را محمد بن راشد نام گذاشتند و خودِ ماهواره را امید نامیدند و ۲۰۰ میلیون دلار هم دادند تا بدینگونه ماهواره اماراتی شود.

همه این اطلاعات ممکن است درست باشد و چندان دور از واقع و دور از انتظار هم به نظر نمی‌رسد. اما به گمان من، ماندن در این لایه از تحلیل و بسنده کردن به این سطح از اطلاعات برای ما پیش برنده و درس آموز نخواهد بود؛ و اگر قرار باشد این اطلاعات ابعاد دیگری را از این ماجرا پنهان کند، به گمانم غفلت آفرین و موجب خسران خواهد بود.

ابعاد دیگر ماجرا که می تواند مورد بررسی قرار گیرد چیست؟

در ادامه به بخشی از آن که به گمانم در خور تامل است اشاره می کنم:

این پروژه تحت اشراف و نظارت خانم جوانی به اسم ساره امیری راهبری شده است.

"انتظار می‌رود این کاوشگر که امید (امل) نام دارد، فوریه ۲۰۲۱ و هم‌زمان با پنجاهمین سالگرد تاسیس امارات متحده عربی به مریخ برسد"سال ۲۰۱۷ امارات اولین کشور دنیا بود که پستی در کابینه تحت عنوان «وزارت علوم پیشرفته» ایجاد کرد و در گام بعدی، یک زن را به این مقام گمارد. هدف این وزارت‌خانه، پیش‌برد آموزش‌های تکنولوژیک و ترویج فناوری در این کشور اعلام شد.

امیری در نشست نوآوری " "TEDx ۲۰۱۷ گفته بود: «اولین بار در دوازده سالگی تصویری از کهکشان آندرومدا، نزدیک‌ترین کهکشان به راه شیری را دیدم. بعد از آن هر چه به فضا مربوط می‌شد با کنجکاوی دنبال کردم.»

ساره امیری دختر بلوچ تبار ایرانی و متولد نیکشهر، در منطقه چابهار استان سیستان و بلوچستان در سال ۱۳۶۶ است. امیری پس از پایان مقطع راهنمایی به همراه خانواده‌اش به کشور امارات مهاجرت و مقطع دبیرستان را در آن کشور تمام کرد. در سال ۲۰۰۴  در دانشگاه آمریکایی شارجه دانشجو شد.

چهار سال بعد مهندس کامپیوتر و فارغ التحصیل شد.

ساره امیری در سال ۲۰۰۹ و در سن ۲۲ سالگی در سمت مهندس برنامه فضاپیما در مرکز سیستم کنترل از راه دور ماهواره دبی ست یک،  در تیم برنامه ریزی و کنترل مشغول به کار شد و پنج سال در این موقعیت شغلی مشغول به کار بود. در سال ۲۰۱۵ برای مدیریت پروژه ساخت و پرتاب کاوشگر امید رئیس شاخه هوافضا شد. پادشاه دبی و نخست ‌وزیر امارات (محمد بن راشد آل مکتوم) علاوه بر انتصاب او به عنوان رئیس شاخه هوافضا، او را برای مدیریت ساخت و پرتاب کاوشگر امید انتخاب کردند او را برای ریاست تیم اکتشاف مریخ و رئیس شورای دانشمندان امارات برگزیدند. این شورا از سال  ۲۰۱۶ در کشور امارات تشکیل شده است.

ساره امیری در سال ۲۰۱۵ از طرف «انجمن جهانی اقتصاد» یکی از ۵۰ دانشمندان جوان برتر جهان شناخته شد. وی در سال ۲۰۲۰ از سوی بی‌بی‌سی در فهرست صد زن الهام‌بخش جهان قرار گرفت.

تصور می کنم اینکه رسانه ها، به درست یا نادرست، ترجیح می دهند به کدام بخش از ماجرا بیشتر بپردازند، نباید مانع از تامل و دقت سیاستگذاران به سایر ابعاد داستان باشد.