دیدار با راننده اتوبوس مرگ ارمنستان در زندان؛ خسرو براتی کجاست؟ - Gooya News

ایران وایر - دانیال کیوان‌فر

داستان فیلم «دستنوشته‌ها نمی‌سوزند» از محمد رسول‌اف، با یک قتل به دست خسرو آغاز می‌شود. خسرو کارمند درجه پایین وزارت اطلاعات است که ماموریتش کشتن روشنفکران و نویسندگان است. گفته می‌شود رسول‌اف شخصیت خسرو را از روی شخصیت حقیقی «خسرو براتی» خلق کرده است. خسرو براتی راننده اتوبوس مرگ ارمنستان است؛ فردی که دوبار تلاش کرد تا اتوبوس حامل نویسندگان و شعرا را در یکی از پیچ‌های گردنه حیران به دره بیندازد. نام او بعدها در جریان قتل‌های زنجیره‌ای نیز مطرح شد.

"ایران وایر - دانیال کیوان‌فرداستان فیلم «دستنوشته‌ها نمی‌سوزند» از محمد رسول‌اف، با یک قتل به دست خسرو آغاز می‌شود"او در دادگاه‌های قتل‌های زنجیره‌ای به علت معاونت در قتل محاکمه و به ده سال حبس محکوم شد. البته او خیلی زود از زندان آزاد شد؛ با این حال آزادی او چندان هم دوام نداشت.

راننده اتوبوس مرگ ارمنستان سال‌هاست که درگیر دادگاه و بازجویی زندان است؛ اما نه به علت اقدام به تلاش برای کشتن نویسندگان و نه حتی به علت معاونت در قتل در پرونده قتل‌های زنجیره‌ای؛ او به اتهام قاچاق اسلحه به ۱۲ سال زندان محکوم شده و هم اکنون به همراه پسرش در زندان تهران بزرگ به سر می‌برد. آنچه در این سال‌ها بر او گذشته به غایت عجیب و غریب است.

بنابر شهادت چند نفر که او را در این سال‌ها در بند ۲ الف زندان اوین، اندرزگاه ۴ همین زندان و زندان تهران بزرگ دیده‌اند، حال و روز خوشی ندارد و شدیدا به مواد مخدر اعتیاد دارد؛ اما برای اینکه بدانیم خسرو براتی دقیقا کیست، باید به ۱۶ مرداد ۱۳۷۵ بازگردیم.

ناکامی در اولین ماموریت

۲۱ نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار ایرانی که از سوی اتحادیه نویسندگان ارمنستان برای سفر به کشورشان دعوت شده بودند روز ۱۶ مرداد ۱۳۷۵ با یک اتوبوس راهی ارمنستان بودند. خسرو براتی اتوبوس را می‌راند. راننده‌ای که در طول مسیر با سرنشینان حرف نمی‌زد و بیشتر برای رسیدن به مقصد عجله داشت.

برای استراحت و غذاخوردن نمی‌ایستاد و اگر با اصرار سرنشینان می‌ایستاد در مدتی که توقف می‌کرد، مدام اصرار داشت هرچه سریع‌تر دوباره مسافرانش را سوار اتوبوس کند. از ابتدای سفر «مسعود توفان» و «شهریار مندنی‌پور» تصمیم می‌گیرند، به نوبت کنار دست راننده بنشینند تا او خوابش نبرد.

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

نزدیک صبح که اغلب مسافران خواب‌ و بیدار بودند؛ خسرو اتوبوس را به سمت دره هدایت می‌کند و خودش پایین می‌پرد. اتوبوس لبه دره متوقف می‌شود، تخته سنگ بزرگی زیر میل لنگی که دوچرخ اتوبوس را به هم وصل کرده گیر می‌کند و جلوی سقوط اتوبوس را می‌گیرد.