تئاتر مشهد در رکود و جریانی نزولی به سر می‌برد

عکس از آرشیو

ایسنا/خراسان رضوی عباس جانفدا، کارگردان تئاتر گفت: به عقیده من دوران رخوت تئاتر شروع شده است، کیفیت نمایش‌های روی صحنه، وضعیت تماشاچی و سالن‌های نمایش نشان می‌دهد که تئاتر مشهد وارد جریان نزولی شده و دوره رکود خود را پشت سر می‌گذارد

عباس جانفدا امروز، ۵ دی ماه، در نشستی تحت عنوان «صد سال تئاتر مشهد» که در مکتب بافت مشهد برگزار شد، در خصوص مستند دروازه طلایی تئاتر مشهد اظهار کرد: مستند دروازه طلایی مشهد در شرایط سختی ساخته شده و روایتگر بخش مهمی از تاریخ مشهد است.

وی افزود: در سال ۱۳۹۰ تلاشی برای احیای سالن هلال‌احمر داشتیم و نمایش «علیمردان خان» که پرمخاطب‌ترین نمایش تاریخ خراسان است در این سالن اجرا داشت، به دنبال این بودیم تا سالن هلال‌احمر را به چرخه اجراهای نمایش وارد کنیم اما متاسفانه موفق به این کار نشدیم.

جانفدا در مورد سه دهه طلایی تئاتر مشهد بیان کرد: تئاتر مشهد سه دهه طلایی را گذرانده است که دیگر تکرار نشده است. دهه اول تئاتر مخصوص به دوران نمایش‌های «گلشن»، «اعتبار السطنه» و «نادر» است که اکثر نمایش‌ها بر اساس فطرت و غریزه ساخته شده بودند. اواخر دهه ۴۰ یکی از دوران‌های طلایی تئاتر مشهد محسوب می‌شود؛ در این دوران دکتر لطفی به واسطه آشنایی که با تئاتر فرانسه پیدا و در مشهد آموزش تئاتر را پایه‌گذاری می‌کند. جمع بزرگی از اساتید تئاتر مشهد در این مرکز آموزش دیده‌اند و تئاترهایی را روی صحنه می‌بردند که مردم را شگفت‌زده می‌کرد. نمایش «مستاجر» دکتر لطفی جزو اولین نمایش‌های روی صحنه بود و پس از آن مرحوم همایونی نمایش‌هایی را روی صحنه بردند.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: پس از این دهه با پیش آمدن جریان انقلاب فرهنگی تا مدتی تئاتر نیز مانند دیگر حوزه‌ها متوقف می‌شود.

"دهه اول تئاتر مخصوص به دوران نمایش‌های «گلشن»، «اعتبار السطنه» و «نادر» است که اکثر نمایش‌ها بر اساس فطرت و غریزه ساخته شده بودند"پس از فروکش کردن جریانات استاد صابری با نمایش «خانات» در جشنواره فجر درخشیده است و موجی تازه در تئاتر مشهد به وجود می‌آید و سالن تئاتر هلال‌احمر و مسجد مالک اشتر مجدد فعالیت خود را آغاز می‌کنند. دهه ۶۰ دهه دوم طلایی تئاتر در مشهد محسوب می‌شود و پس از آن تئاتر مشهد دچار خاموشی می‌شود و تنها در جشنواره‌هایی چون ۱۷ شهریور و لالایی سرخ و تئاتر دفاع مقدس حضور پیدا می‌کند. از اواسط دهه ۷۰ تا ۸۰ نیز سالن نمایشی در مشهد وجود نداشته است، در این دوره رخوت و گسست در تئاتر مشهد به وجود می‌آید و چیز جدید برای هرضه وجود ندارد.

جانفدا خاطرنشان کرد: در سال ۱۳۸۹و ۱۳۹۰ تئاتر مشهد به دوران اوج خود می‌رسد، در سال ۱۳۹۱ تئاتر مشهد با ۸ نمایش راه یافته به جشنواره تئاتر فجر دوران طلایی خود را می‌گذارند.

این کارگردان تئاتر در خصوص نقش پررنگ هنرمندان در حمایت از یکدیگر بیان کرد: در تاریخ تئاتر مشهد هر زمان که اهالی تئاتر در کنار یکدیگر قرار گرفتند و تصمیم به انجام کاری داشتند هیچ چیز مانند نبودن سالن یا نداشتن امکانات و مسائل مالی مانع انجام آن نشده است. در این سه دهه طلایی مشهد نقش نهادهای دولتی کم رنگ بوده و بیشتر تولیدات برپایه همت هنرمندان بوده است.

تئاتر مشهد در حال پوست‌اندازی است

جانفدا با بیان اینکه امروزه تئاتر مشهد در دوران رخوت خود به سر می‌برد، اظهار کرد: به عقیده من دوران رخوت تئاتر شروع شده است، کیفیت نمایش‌های روی صحنه، وضعیت تماشاچی و سالن‌های نمایش نشان می‌دهد که تئاتر مشهد وارد جریان نزولی شده و دوره رکود خود را پشت سر می‌گذارد که امیدوارم به زودی از این دوره عبور کنیم؛ در حال حاضر تئاتر مشهد در حال پوست‌اندازی و نسل جوان باید خود را پیدا کند.

وی با بیان اینکه نسل جدید تئاتر مشهد دچار بحران هویت شده است، گفت: یکی از خطراتی که نسل جدید تئاتر را تهدید می‌کند و کسی متوجه آن نیست مسئله هویت و فاصله گرفتن جوانان از نسل گذشته تئاتر است. همگی قصد عبور از این هویت را دارند که به اعتقاد من بدون شناخت ریشه و گذشته‌های خود نمی‌توان از این‌ مرحله عبور کرد.

جانفدا ادامه داد: امیدوارم پیشکسوت‎های این عرصه بتوانند مسئله هویت را به نسل جوان یادآوری کنند و نسل جدید باید بپذیرد برای رشد و موفقیت در آینده باید به ریشه‌های خود توجه کند.

انتهای پیام