ساخت«دستگاه اندازه‌گیری آستانه تحمل درد فشاری عضلات» توسط فناوران دانشگاه تهران

فناوران دانشکدگان فنی دانشگاه تهران در آزمایشگاه سیستم‌های تبدیل انرژی الکترومکانیکی هوشمند، موفق به طراحی و ساخت دستگاه اندازه‌گیری و سنجش آستانه تحمل درد فشاری عضلات بیمار(الگومتر) برای بیماری‌هایی نظیر «فیبرومیالژیا» و «درد میوفاشیال» شدند.

دکتر علی صدیقی، مدیر این پروژه پژوهشی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که این دستگاه حاصل پروژه کارشناسی آروین رضوانی است، «الگومتر» یا دستگاه تعیین آستانه درد فشاری، را با ارائه ابزاری به متخصصان و با افزایش دقت اندازه‌گیری درد، وسیله‌ای دانست که شکاف مهمی را در روش‌های ارزیابی درد پر می‌کند و اظهار کرد: بهره گرفتن از این وسیله می‌تواند موجب تشخیص دقیق‌تر و درمان بهتر بیماری‌هایی نظیر «فیبرومیالژیا» و درد «میوفاشیال» شود.

وی، یادآور شد: الگومتر ابزار ارزشمندی در محیط‌های مختلف مراقبت پزشکی و مراکز توانبخشی و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی است.

این فناور دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تهران، در ادامه توضیح داد: پزشک با استفاده از الگومتر بر روی ناحیه مورد نظر از بدن بیمار فشار وارد کرده و این فشار را به‌صورت تدریجی و با کمک رابط کاربری طراحی شده افزایش داده و نهایتاً حداکثر فشار تحمل شده توسط بیمار، به‌عنوان آستانه درد ثبت می‌شود و اطلاعات کامل آزمایش‌های انجام شده توسط نرم‌افزار انحصاری طراحی شده برای دستگاه، جمع‌آوری می‌شود که می‌توان از آن‌ها برای بررسی روند درمان، کشف مکانیسم‌های درک درد و بررسی تفاوت‌های فردی استفاده کرد.

دکتر صدیقی، با بیان این‌که این دستگاه برای نخستین بار در کشور، در آزمایشگاه سیستم‌های تبدیل انرژی الکترومکانیکی هوشمند دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تهران طراحی و ساخته شده است، خاطرنشان کرد: اعتباریابی بالینی و ارزیابی ارتباط پارامترهای الگومتری و حساسیت مرکزی در بیماران دارای کمردرد غیر اختصاصی مزمن با همکاری دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران در جریان است.

عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه تهران، در پایان اظهار داشت: درد به‌نوعی علت اصلی درخواست کمک پزشکی و از مهم‌ترین راه‌های تشخیص بیماری‌ است. از آنجا که درد یک احساس ذهنی بوده و به‌طور مستقیم قابل اندازه‌گیری نیست، در حال حاضر برای ارزیابی درد اغلب از مقیاس‌های فرضی کمک گرفته می‌شود. در این روش بیمار ارزیابی شخصی خود از میزان فشار وارده و دردی که حس می‌کند را در قالب یک مقیاس فرضی از ۰ تا ۱۰ بیان می‌کند. هر چند این روش یک دید کلی نسبت به وضعیت بیمار ارائه می‌دهد، اما دقت کافی را ندارد، چون نگاه افراد به این مقیاس ذهنی ممکن است با یکدیگر متفاوت باشد.

انتهای پیام