*ادعای آقای مدرسی طباطبایی داستان است / مدرسی منشأ تشیع را زمینی می‌داند

به گزارش مبلغ ، اواخر سال ۱۴۰۱ از کتابی با عنوان «مکتب در امتداد هدایت» رونمایی شد. این کتاب که با مقدمه آیت‌ ﷲ سید علی میلانی روانه بازار نشر شد، در نقد کتاب حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر سید حسین مدرسی طباطبایی با عنوان «مکتب در فرایند تکامل» نوشته شده است، کتابی که سال‌ها پیش متن انگلیسی آن به فارسی ترجمه شده، چندین جلسه نقد برای آن برگزار و مطالبی نیز در نقد آن نوشته شده بود. آنچه کتاب «مکتب در امتداد هدایت» را به عنوان نقد مفصل کتاب پیش گفته بر سر زبان‌ها انداخت، حرف‌ها و حواشی مطرح شده در مراسم رونمایی از کتاب و مقدمه آیت‌ﷲ میلانی است. آقای مدرسی طباطبایی پس از مطالعه مقدمه نکاتی را در قالب نامه برای آقای جعفریان می‌نویسد. در کنار مقدمه خواندی کتاب تازه منتشر شده و پاسخ خواندی آقای مدرسی به آن، جای گفت‌وگو با نویسنده کتاب «مکتب در امتداد هدایت» در رسانه‌ها خالی بود، بویژه آنکه واکنشی آشکار به نامه اخیر آقای مدرسی طباطبایی در رسانه وجود نداشت.

"آنچه کتاب «مکتب در امتداد هدایت» را به عنوان نقد مفصل کتاب پیش گفته بر سر زبان‌ها انداخت، حرف‌ها و حواشی مطرح شده در مراسم رونمایی از کتاب و مقدمه آیت‌ﷲ میلانی است"از این رو، وبگاه مباحثاث به سراغ حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر غلامحسن محرمی نویسنده کتاب رفت تا درباره انگیزه نوشتن کتاب و برخی حواشی آن، نظر وی را جویا شود.

در خدمت حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر غلامحسن محرمی، نویسنده‌ی کتاب «مکتب در امتداد هدایت» هستیم. این کتاب در نقد کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» نوشته آقای مدرسی طباطبایی است. حاج‌آقا! به عنوان سؤال اول بفرمایید، با وجود این‌که نزدیک ۱۷ سال از انتشار ترجمه‌ی فارسی کتاب «مکتب در فرآیند تکامل» می‌گذشت و طبیعتا چندین سال قبل از آن هم متن انگلیسی کتاب نوشته شده بود، چطور شد که بعد از این همه سال به ذهن شما رسید که نقدی بر آن کتاب بنویسید.

بسم ﷲ الرحمن الرحیم و به نستعین. البته خدمتتان عرض کنم که ۱۷ سال نیست و به نظرم بیشتر باشد. من سال ۸۰ ترجمه‌ی فارسی این کتاب را دیدم، البته به صورت چاپ شده ندیدم، شاید همین که می‌گویید درست باشد.

البته من اصلاح می‌کنم، اوایل سال ۸۰ این کتاب ترجمه می‌شود، اما مجوز انتشار نمی‌گیرد و حدود سال‌های ۸۴-۸۵ مجوز می‌گیرد و منتشر می‌شود.

بله، همین‌طور است.

حوزه‌ی خواهران این کتاب را به من دادند. من یک نوشته‌ی ناقابلی داشتم و آن‌ها در آنجا به عنوان کتاب درسی چاپ کرده بودند. این کتاب را هم دادند ببینیم که چگونه است و این کتاب هم کمک‌درسی باشد. آن زمان فتوکپی این کتاب را به من دادند.

یعنی می‌خواستند کتاب آقای مدرسی کتاب کمک درسی باشد؟

کتاب چاپ شده نبود، پرینت یا کپی و عکس آن کتاب بود. من یک نگاهی کردم و گفتم که این کتاب، کتابی است که قلم آن به ما حوزویان نمی‌خورد.

"آقای مدرسی طباطبایی پس از مطالعه مقدمه نکاتی را در قالب نامه برای آقای جعفریان می‌نویسد"در حدود ۵-۱۰ دقیقه‌ای نگاه کردم چون آن‌ها نگفته بودند که ارزیابی کامل کنم، گفته بودند که یک نگاهی کنم. گفتم که این کتابی است که نگارش آن به نگارش علمای حوزوی شیعه شبیه نیست و بیشتر به نگارش‌های غربی‌ها شبیه است. من نمی‌دانستم که آقای مدرسی چطور هستند. در آن جلسه نفهمیدم که این کتاب برای چه کسی است و فقط در همین حد بود و بعدا فهمیدم. این یک مطلب است.

اما این‌که چرا دیر به فکر نقد این کتاب افتادیم؟ واقعیت این است که بالأخره انتظار بر این بود که بزرگترها جواب دهند، ما انتظار داشتیم که بزرگان ما و کسانی که مقدم بر ما هستند، جواب دهند.آنها اولی به جواب هستند.

الان هم همین‌طور است، بالأخره این‌طور نیست که ما به خودمان اجازه دهیم به هر انحرافی که مطرح می‌شود، پاسخ دهیم. الان که الان است – و سن من از آن زمان در حدود ۲۰ سال گذشته است – بنده به خودم اجازه نمی‌دهم به هر انحرافی که مطرح شده پاسخ دهم…

این کتاب هم به همین صورت بود، یعنی من فکر نمی‌کردم در حالی که یک بچه طلبه هستم – الان هم خودم را بچه طلبه می‌بینم – باید به این کتاب جواب دهم. جلساتی هم در این طرف و آن طرف برگزار می‌شد و جواب داده می‌شد.

به هر حال، من یک کتابی نوشتم که نام آن کتاب «بررسی تاریخی تفکر شیعه‌ی اثناعشری» است که پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه آن را چاپ کرده است. آنجا یک مقدار به این کتاب ورود کردیم و بعضی از بخش‌ها را ناظر به این نوشتیم و جواب گفتیم. این هم یک مطلب است.

شخص بزرگ‌تری مثل حضرت آیت‌ﷲ میلانی که بالأخره استاد ما هستند و بر این مسائل احاطه دارند، عقیده‌ی ایشان بر این بود که جواب درستی به این کتاب داده نشده است و گفتند که شما جواب بدهید و شما می‌توانید.

نظر ایشان بر این بود که بنده می‌توانم جواب دهم.