از نوعروسی با فرزند ۱۵ ساله تا زنجیره‌های تبلیغاتی/ پشت پرده جهیزیه‌های اینستاگرامی چه می‌گذرد؟

کافی است هشتگ جهیزیه را بعلاوه کلماتی مانند ایرانی، عروس، لاکچری، شیک یا ارزان و ... را در اینستاگرام جستجو کنید. تعداد قابل توجهی پست و صفحه به شما معرفی می‌شود.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی زوج های جوان در فضای مجازی دنبال سفارش آنلاین برخی اقلامی هستند که می خواهند برای زندگی مشترکشان تهیه کنند، روحیه‌شان را از دست می دهند. تعداد قابل توجهی صفحه های مجازی، جهیزیه هایی لوکس با قیمت های نجومی و سرسام آور به نمایش گذاشته اند.

زیر هر پست نوشته منزل نوعروس گل...

" به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، وقتی زوج های جوان در فضای مجازی دنبال سفارش آنلاین برخی اقلامی هستند که می خواهند برای زندگی مشترکشان تهیه کنند، روحیه‌شان را از دست می دهند"خانم از شهر...، مساحت خانه...مترمربع و مبلغی که برای جهیزیه صرف شده را هم درشت تایپ کرده اند. با دیدن این صفحه ها حال خوبی به نوعروسی که می خواهد ساده زندگی اش را شروع کند، دست نمی دهد. جهیزیه اش را با این تصاویر مقایسه می کند و غمگین می شود. بی خبر از اینکه پشت پرده این جهیزیه های مجازی چه می گذرد؟ چرخ مفصلی در فضای مجازی و گشتی در بازار لوازم خانگی میدان شوش زده ایم تا از پشت پرده های جهیزیه مجازی و روایت های خرید جهیزیه در دنیای واقعی برای زوج های جوان بنویسیم شاید کمی کمتر سردرگم شوند.

بیشتربخوانید

• درآمدزایی مادران از تصویر اینستاگرامی کودکشان
  
  

جهیزیه سه دختر در خانه یک دختر!

کافی است هشتگ جهیزیه را بعلاوه کلماتی مانند ایرانی، عروس، لاکچری، شیک یا ارزان و ... را جستجو کنید.

تعداد قابل توجهی پست و صفحه به شما معرفی می‌شود که عکس‌های مختلفی از لوازم خانه و تصاویر خانه نوعروسان ایرانی بارگذاری کرده اند. عکس‌های تکراری در صفحه‌ها هم کم نیست. مثل عکس خانه «سپیده» عروس خانمی با جهیزیه سه میلیاردی و منزل ۱۷۰ مترمربعی. عروسی که فقط ۵ سرویس قابلمه کامل دارد. کمد لباس هایش پر از کفش، مانتو و روسری مارک است.

"تعداد قابل توجهی صفحه های مجازی، جهیزیه هایی لوکس با قیمت های نجومی و سرسام آور به نمایش گذاشته اند.زیر هر پست نوشته منزل نوعروس گل.."یک گوشه خانه با ظرف‌های قلمکاری و میناکاری، سنتی چیده شده است. گوشه‌ای دیگر با مبلمان ایتالیایی و ظروف گران قیمت خارجی. از هر قلم مورد نیاز چند دست و چند برند هست. طوری که اگر عروس به یک دست از هر کالا اکتفا کند، با چند دست اضافه، دست کم سه دختر جوان می‌توانند با جهیزیه کامل راهی خانه بخت شوند. یخچال خانه سپیده خانم در حال انفجار از موادغذایی است.

حتی مرغ و ماهی را هم تزئین کرده اند! کابینت‌ها شلوغ از لوازم برقی و ظروف اضافه است. بشقاب‌های گرانقیمت و جهیزیه پرتجمل. دست برقضا عکس یک سینی ساده قدیمی با کمی سبزی خوردن و دوغ هم بعد از این جهیزیه میلیاردی بارگذاری شده؛ صفایی دارد که سرویس آبکاری شده با طلای چک و اوپال آمریکایی جهیزیه سپیده خانم را کیش و مات می‌کند.

پول بده، تبلیغ جهیزیه ات با من!

عکس این خانه و چند جهیزیه لاکچری دیگر در صفحات مختلف اینستاگرام آپلود شده، یک ادمین با افتخار در مدح دارندگی عروس خانم نوشته: «البته این جهیزیه با نرخ امروز دلار بیش از این ها قیمت دارد.» حس بدی است انگار کسی به تورم می بالد! سری به نظرات کاربران می زنم. بعضی ها لب به تحسین و حسرت باز کرده اند.

"خانم از شهر...، مساحت خانه...مترمربع و مبلغی که برای جهیزیه صرف شده را هم درشت تایپ کرده اند"یک نفر، پیامی پر کنایه نوشته: «ادمین، ننویس عروس با سلیقه بنویس پولدار! هرجا می روم عکس جهیزیه این خانم هست. انقدر حسرت به دل بقیه می اندازد، راحت است؟!» ۱۹ نفر پاسخ او را می دهند که دارندگی و برازندگی، دوست نداری نبین و چه تنگ نظر! و... گاهی هم ادمین میانجی گری می کند و فضا را عوض. یک نظر اما قابل تأمل است: «نرخ شما برای تبلیغ جهیزیه چنده، ادمین جان؟» پاسخ ادمین یک جمله کوتاه است: «دایرکت، لطفاً!» ماجرا جالب می شود؛ پول بده تا جهیزیه ات را تبلیغ کنم!

آیا این لایک‌ها محض رضای خداست؟

عکس این جهیزیه های پربازنشر در صفحه های دیگر هم هست جالب تر از آن اما حضور افرادی است که قبلاً در چند صفحه دیگر هم پیام ثبت کرده اند. این همه احساس مسئولیت برای به اصطلاح پرزنت کردن یک جهیزیه، فقط از سر علاقه و داشتن وقت آزاد است؟ بسته اینترنت رایگان دارند؟ می خواهند به یک نوعروس اول زندگی انرژی مثبت بدهند و از سلیقه اش تعریف کنند؟ بعید است.

دو احتمال وجود دارد. اول اینکه شاید این کاربرانِ پیگیر، اقوام و دوستان عروس خانم باشند و احتمال دوم که بعید هم نیست؛ این کابرها از مزد تبلیغات ادمین ها بهره ای می برند و به اصطلاح شریک و نیروی بلاگرها هستند. شیوه ای که مدتی است در فضای مجازی رونق گرفته.

بعضی نظرات هم که در نقد چیدمان نوشته شده، خواندنی است. یک نفر نوشته حالا اگر یک عروس غذا پخته تزئین شده نبرد خانه بخت و یخچال را پر نکند، عروس نیست؟ کاربری هم نوشته حمام شبیه فروشگاه های فروش مواد شوینده است؛ این همه شوینده برای یک زندگی دونفره؟! یک نفر هم در پاسخ او نوشته: این که عروس گلمان باکلاس است و عکس سرویس بهداشتی تزئین شده نگذاشته خودش جای شکر دارد. عکس های عجیب کم نیست.

"با دیدن این صفحه ها حال خوبی به نوعروسی که می خواهد ساده زندگی اش را شروع کند، دست نمی دهد"لباسشویی را هم تزئین کرده اند. همه چیز طوری چیده شده تا عکس بگویند که جهیزیه کم و کسر ندارد و بی نقص است. آن هم به افرادی که هیچ شناختی از عروس و خانواده اش ندارند فقط برای چند لایک و تحسین مجازی.

جهیزیه از شما، چیدمان از موسسه ما!

در بعضی جهیزیه ها همه چیز به طرز عجیبی زیباست و همخوان با بقیه لوازم. در نگاه اول شاید اینطور به نظر برسد که عروس خانم حسابی زمان و دقت به خرج داده برای چیدمان و وه! که عجب تبحر و سلیقه ای. تا اینکه متوجه الصاق یا همان «تگ» می شویم.

ادمین روی عکس جهیزیه «الهام»جان از اراک، صفحه دیزاینر یا طراح داخلی که چیدمان را برعهده گرفته، معرفی می کند. این اقدام را درباره چندین جهیزیه دیگر هم دیده ایم. به صفحه یکی، دو دیزاینر هم سر می زنیم. دستمزدشان بستگی به مساحت خانه، تعداد اقلام جهیزیه، فضای داخلی خانه و منطقه سکونت زوج دارد. اگر خریدهایشان را انجام داده باشند، شاید لازم باشد چند قلم را تعویض یا چند قلم به فهرست اضافه کنند تا هارمونی رنگ و ابعاد رعایت شود.

"تعداد قابل توجهی پست و صفحه به شما معرفی می‌شود که عکس‌های مختلفی از لوازم خانه و تصاویر خانه نوعروسان ایرانی بارگذاری کرده اند"جابجایی اسباب هم به عهده کارگران دیزاینر است. در برخی گروه های تلگرامی و اینستاگرام هزینه پایه ۳ میلیون تومانی برای دیزاین نوشته شده. فردی زیر یکی از پست ها نظر عجیبی نوشته: «فامیل ما چندقلم لوازم کمتر خرید تا طراح بگیرد. خانواده شوهرش پولدارند باید چشمشان را پر می کرد.»

ماجرای نوعروس!

در چیدمان بعضی خانه‌ها پختگی خاصی وجود دارد. کاربران نوشته اند: «چه عروس خوش ذوقی چه گلدان‌های گل بانشاطی» همین پیام سرنخ می‌شود که در خانه یک نوعروس و بساط یک جهیزیه نو، این همه گلدان جاافتاده از کجا آمده؟ اینجا ادمین‌ها ننوشته اند جهیزیه عروسِ گلمان از فلان شهر، فقط نوشته اند: خانه قشنگِ...

خانم. این خانه‌ها مربوط به کدبانو‌هایی است با دست کم ۱۰ سال زندگی مشترک نه نوعروس. خانه‌هایی که مرور زمان آن‌ها را کامل کرده؛ نکته‌ای که معمولاً از چشم بیننده دور می‌ماند و فکر می‌کند جهیزیه او هم باید به همین کاملی باشد. به یکی از همین صفحه سر می‌زنیم بلاگری است که از متن پست هایش متوجه می‌شویم، ۱۷ سال است ازدواج کرده و فرزند ۱۵ ساله هم دارد. لوازم خانه اش، اما مثل لوازم جهیزیه یک نوعروس است.

"طوری که اگر عروس به یک دست از هر کالا اکتفا کند، با چند دست اضافه، دست کم سه دختر جوان می‌توانند با جهیزیه کامل راهی خانه بخت شوند"در یکی از پست هایش نوشته: «خواستم، پس توانستم. کلبه آرزوهایم را از نو ساختم.» با دیدن تبلیغ‌های مختلف صفحه و تماسی کوتاه، معنی توانستمی که گفته بهتر روشن می‌شود. برای یک عکس ساده و متن کوتاه تبلیغ موردنظر ما یک میلیون تومان می‌گیرد و هزینه ارسال کالا هم با سفارش دهنده تبلیغ است؛ نانِ فالوئرهایش را می‌خورد. هیچ عکسی هم از «قبل» کلبه آرزوهایش؛ جهیزیه پیشین خانم بلاگر موجود نیست.

زنجیره های یک جهیزیه کاملاً تبلیغاتی

صفحه بلاگرها در صفحات جهیزیه تبلیغ می شود و ادمین، مبلغی برای این کمک به افزایش فالوئر بلاگرها دریافت می کند.

بلاگرها هم پول این تبلیغات را از جای دیگری تامین می کنند. در صفحه آن ها تگ های متعددی وجود دارد که فروشگاه هایی که در حوزه فروش لوازم خانگی، جهیزیه و خدمات ازدواج فعالیت دارند، پای ثابت پست های تبلیغی بلاگرها هستند. متن های کوتاه حس برانگیز در ستایش زندگی می نویسند و در پی نوشت، چند جمله کوتاه در تحسین کالای تبلیغی و نقش آن در آرامششان. فروشگاه های مربوط به جهیزیه با این شیوه و قبول سفارش آنلاین کالاها، مجازی تبلیغ می کنند و حقیقی می فروشند. شیوه ای که این روزها با وجود کرونا و مراعات های بهداشتی رونق گرفته و نوعروس ها اقلامی را می خرند که در صفحه بلاگرها یا جهیزیه بقیه دخترها دیده اند.

جهیزیه دست دوم آن ها و جهیزیه آنتیک ما!

لابه لای پست های بلاگری گاهی می توان تصاویر و متن های خوب هم پیدا کرد.

"یک نفر، پیامی پر کنایه نوشته: «ادمین، ننویس عروس با سلیقه بنویس پولدار! هرجا می روم عکس جهیزیه این خانم هست"بلاگری در پاسخ به سئوال های متعددی که هزینه چیدمان خانه رویایی سفید، صورتی و فیروزه ای اش چقدر شده و چه طور توانسته این همه کالا با طرح و رنگ همخوان را پیدا کند؟ پست جالبی گذاشته است.

عکس بوفه قهوه ای و چوبی قدیمی خانه اش را گذاشته که با کمی رنگ سفید آن را به کمد سفید امروزی تبدیل کرده. کاش زرق و برق تبلیغات بقیه پست ها بگذارد و نوعروس ها این طور عکس ها را هم ببینند. متن یک بلاگر دیگر هم خواندنی به نظر می رسد: «مدتی در هلند زندگی کردم. عروس و داماد با ۲۰ نفر مهمان جشن می گیرند. عروسی را می شناختم کمدهای قدیمی مادرش، بشقاب های چینی اضافه عمه اش و لباسشویی قدیمی خانه خاله اش را جهیزیه برد.

بعدها فهمیدم اینجا نو نبودن لوازم زندگی عیب نیست. زندگی را آغاز می کنند همین قدر آسان؛ همین قدر شیرین.» کاربری هم پایین همین پست جمله قابل تأملی نوشته: «در ایران هم جهیزیه دست دوم مرسوم هست، دوست عزیز. بعضی عروس ها چند قلم جنس آنتیک و عتیقه هم می برند. مثلاً یک میلیون تومان پول می دهند برای یک بشقاب دیوارکوب قدیمی تا اصالت عاریه ای از دیوار خانه ببارد!» حرفش بیراه نیست. در صفحه مجازی آنتیک فروشی ها زیر بعضی پست نوشته: «فروخته شد به نوعروس عزیز از شهر...

"انقدر حسرت به دل بقیه می اندازد، راحت است؟!» ۱۹ نفر پاسخ او را می دهند که دارندگی و برازندگی، دوست نداری نبین و چه تنگ نظر! و.."مبارکشان باشد.»

خانم های خانه دار پای ثابت صفحه جهیزیه

شاید به ذهن برسد که مخاطب اصلی صفحات جهیزیه اینستاگرامی نوعروس‌هایی هستند که می‌خواهند با دیدن عکس و فیلم جهیزیه دیگران بدانند چه لوازمی را نیاز دارند و چه لوازمی را نه! این تصور، اما درست نیست. کافی است به قسمت نظرات برویم. جنس پیام‌ها و بررسی صفحه‌هایی که خصوصی و قفل نیست، چیز دیگری می‌گوید. پیام‌هایی شبیه این که: من خودم ۱۰ سال پیش یخچال ساید گرفتم و حالا پشیمانم. اینجا کدبانو‌های قدیمی دور هم جمع شده اند تا سرگرم شوند.

در صفحه‌های جهیزیه اگر نوعروس‌ها هم نباشند، هستند بانوان خانه داری که با این عکس‌ها سرگرم می‌شوند یا قطعه گم شده و مفقوده لوازم خانگی شان را پیدا می‌کنند و سفارش می‌دهند. شاید حتی بتوان گفت که مخاطب اصلی تبلیغ‌ها همان‌ها هستند، چون اغلب تنگنای بودجه خرید جهیزیه را گذرانده اند و حالا می‌توانند یکی، دو قلم جنس نو را با خیال راحت تری نسبت به یک نوعروس‌ها تهیه کنند. در حالیکه یک زوج جوان معمولاً سعی می‌کند با توجه به این تورم، کالا‌های ضروری را بخرد و بقیه را به مرور زمان تهیه کند.

یک بام و دو هوای فروشندگان

در صفحات جهیزیه گاهی راهنمای خرید جهیزیه هم دیده می شود. بعضی از این راهنمایی ها را صاحبان مشاغل مرتبط با خدمات عروسی منتشر می کنند.

"اول اینکه شاید این کاربرانِ پیگیر، اقوام و دوستان عروس خانم باشند و احتمال دوم که بعید هم نیست؛ این کابرها از مزد تبلیغات ادمین ها بهره ای می برند و به اصطلاح شریک و نیروی بلاگرها هستند"فروشندگانی که در گام اول با لحن مشفقانه و تکیه بر سال ها تجربه در زمینه فروش لوازم خانگی و جهیزیه، نوعروسان را از کلافگی خرید نجات می دهند. برای مثال می گویند برای شروع زندگی لازم نیست آب مرکبات گیری برقی بخرید. نیازی به بخارشو، جاروی شارژی دستی، اتو پرسی و ماشین ظرف شویی نیست. سرویس قابلمه، ظرف های بلور یا دم دستی چه اندازه و چه تعدادی کافی است؟ تا اینجای کار مشکلی نیست و باید ممنون بود. اما اگر به صفحه برخی از این ها سر بزنید ماجرا عوض می شود.

همان مغازه دار به قاعده شغلش، اقلام دیگری را تبلیغ می کند. برای مثال یکی از این فروشنده ها در ویدئویی نوشته ده قلم که آشپزخانه عروس بدون آن ناقص است؛ رنده، پوست کن، هسته گیر آلبالو، برش دهنده سیب، نی طرحدار شربت و برس فر. در پستی دیگر چنان تبلیغ می کند که اگر شما چای ساز برقی نخرید، فکر می کنید نیمی از عمرتان برفناست حتی اگر عمری است طعم چای سماوری را می پسندید. لطفاً دستتان روی جیبتان باشد، سفارش را به بعد موکول و باور کنید آشپزخانه شما بدون هسته گیر آلبالو هم کامل است.

با بدبختی بوگاتی پیدا کردم

پیش از روز‌های تعطیلات موج سومی کرونایی تهران سری به بازار بلور شوش می‌زنیم. یکی، دو ساعت چرخ زدن بین مغازه‌ها کافی است تا اوضاع مشخص شود.

"شیوه ای که مدتی است در فضای مجازی رونق گرفته.بعضی نظرات هم که در نقد چیدمان نوشته شده، خواندنی است"اطلاعات خرید جهیزیه حضوری را به نکاتی که از صفحات مجازی جهیزیه به دست آورده ایم، پیوند می‌زنیم و ابعاد جدیدی روشن می‌شود. خانواده‌ای آمده تا بسته بندی‌های چینی و بلور لوکسشان از برند‌های اروپایی را تحویل بگیرد و ببرد که قبلاً سفارش داده اند. فروشنده می‌گوید که باید ۳۵۰ هزار تومان دیگر هم بدهند، چون قیمت‌ها تغییر کرده. با عروس خانم گپ می‌زنیم و می‌گوید: «دنبال مارک‌های بهتری بودم، اما متاسفانه با این شرایط فقط توانستم بلور چک بگیرم و چینی «راشن باخ» آلمان.» بعد ذوق زده می‌گوید: «درعوض به هر بدبختی و زحمتی شده قاشق چنگال «بوگاتی» سفارش دادم. اینجا آشنا داریم، سفارش دادم اصلش را پیدا کرد.

آن روز یک مغازه در میدان آرژانتین داشت جنس فیک را به مشتری می‌فروخت. من خیلی توی تشخیص این طور چیز‌ها حواسم جمع است.» توی همین چند جمله در جهیزیه این دختر ایرانی کلمه‌ها و کالا‌های خارجی موج می‌زند. حس خوبی نیست؛ دختر ایرانی و جهیزیه تمام قد خارجی.

اسم رمز؛ خانم نصیری سلام رساند!

فروشنده به یکی دیگر از خانم های توی مغازه می گوید: «خانم بفرمایید، شما چی می خواستید؟» زن میانسال می گوید: «الان آقا الان.» دختر جوانی همراه اوست. چشم دوخته به خریدهای دختری که با او حرف می زدیم و در حال رفتن است.

"آن هم به افرادی که هیچ شناختی از عروس و خانواده اش ندارند فقط برای چند لایک و تحسین مجازی.جهیزیه از شما، چیدمان از موسسه ما!در بعضی جهیزیه ها همه چیز به طرز عجیبی زیباست و همخوان با بقیه لوازم"نطق زن میانسال باز شده، آرام برگه سبز و سفیدی را روی پیشخوان می گذارد و می گوید: «خانم نصیری، سلام رساندند.» لحن فروشنده گرم می شود و می گوید: «مغازه خودتان است.» بعد کارگرش و آن دو خانم را با برگه می فرستد، انبار پشت مغازه. جلو می رویم و سرک می کشیم، روی فیش نام یک خیریه ازدواج آسان نوشته شده است. از مغازه بیرون می آییم. چرخی در پاساژ می زنیم که همان مادر و دختر کمی بعد از کنارمان رد می شوند. چشم های دختر فرق کرده؛ خوشحال است و به مادرش می گوید که این بشقاب های صورتی را خیلی دوست دارد.

برق بلورهای صورتی، غم بوگاتی، راشن باخ و چکِ نداشته را از چشمان عروس خانم شسته.

جهیزیه اینستاگرامی آخه؟!

در مغازه ای دیگر مرد جوانی با خواهرش آمده اند. فروشنده پیرمردی خوشرو به نظر می رسد. عروس خانم صفحه تبلتش را روشن می کند و چند عکس نشان پیرمرد می دهد که از صفحه های جهیزیه اینستاگرام، اسکرین شات گرفته است و می گوید که دقیقاً همین سرویس را می خواهد. فروشنده می گوید که این ها اولین نفرهایی نیستید که این طوری می آیند، خرید: «آخه مگر زندگی اینتستاگرامی هم می شود زندگی؟! فردا دلت را زد چه؟ سلیقه خودت پس چی دختر گلم؟» همه می خندیم و نوه اش می گوید: «اینتستاگرام نه آقاجون اینستاگرام!» دود از کنده بلند می شود؛ حرف های پیرمرد اثر کرده و دختر جوان با راهنمایی او در حال انتخاب است.

بختم را بختک زندگی بقیه نمی کنم!

فروشنده می گوید: «ساراجان، دختر حاجی انتخاب کردی بالاخره؟» هورتی به استکان چایی اش می کشد و با افتخار می گوید: «پدرش از آن نیکان روزگار است؛ مَشتی و دست گیر. ماشاءالله، فقط دو تا حجره بزرگ توی بازار دارد.

"در نگاه اول شاید اینطور به نظر برسد که عروس خانم حسابی زمان و دقت به خرج داده برای چیدمان و وه! که عجب تبحر و سلیقه ای"تا حالا ۵ جهیزیه، فقط به خود من سفارش داده و رسانده ام دست اهلش.» پیرمرد فکر کرده از اقوام همسرِ دخترِ دوستش هستم و خواسته به من بفهماند که این سادگی از مناعت طبع عروس خانم است و نه از سرِ خساست. سارا می گوید: «به اندازه توان خودم و همسرم جهیزیه می خرم. عکسش را هم در اینترنت نمی گذارم. به خدا ما مردمی نبودیم که فخر بفروشیم و حسرت بخریم به خصوص در شرایط های اقتصادی بد. دل یک دختر با دیدن جهیزیه من بشکند آن بخت دیگر بخت من نیست، بختک زندگی بقیه است.»

زندگی شستن یک بشقاب است

حس خوبی است همکلامی با عروسی که زندگی را ساده گرفته.

آن هم درست وقتی می تواند بهترین ها را بخرد. خدا خدا می کنم سارا بلاگر بود و همین جمله هایش را نوعروس هایی می خواندند که برق جهیزیه های مجازی چشمان را گرفته و حسرت دلشان را.

مثلاً این جمله اش را: «اگر زندگی را کم کم و با هم بسازیم ساده از دستش نمی دهیم.» دختر جوان می گوید: «توی هر جهیزیه چند قلم ساده و زیبا باشد و کمی خلاقیت چاشنی اش کنیم خانه ما هم قشنگ می شود.» تجسم می کنیم، با یک گل ساده دور پریز برق، تبدیل کردن چراغ نفتی به میز، یک صندلی تاشوی فلزی ساده، تبدیل یک قوری به گلدان.... وای اگر روزی بانویی جوان دست بتکاند به هنر با کمی پارچه رنگی، مبلی خوش نشین طراحی کند. یک فنجان چای، کنار پنجره نورگیر خانه بنوشد. گوشه دنج خانه اش را با یک گلیم ساده، گلدان سفال و شمعدانی بیاراید.

پیراهن سفیدی را بپوشد که خودش گلدوزی کرده، بانوی جوانی که بشقاب ساده جهیزیه اش را با عشق می شوید و می گوید: «زندگی شستن یک بشقاب است...»

منبع: فارس

انتهای پیام