وقتی کتاب هنوز هم می‌تواند سرنوشت‌ساز باشد

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و اندیشه- سارا فرجی: شاید خیلی از شما فکر کنید که در زمانه فعلی که دنیای گوشی و اینستاگرام و اینترنت و فضای مجازی است دیگر چه کسی به کتاب اهمیت می‌دهد و یا حتی فکر کنید اینکه در قدیم‌ترها می‌گفتند یک کتاب می‌تواند زندگی یک نفر را تغییر دهد امروز دیگر صدق نمی‌کند اما من می‌خواهم مثال نقض برای این موضوع بیاورم و بگویم این‌طور نیست و کتاب هنوز هم خیلی تأثیرگذار است و می‌تواند روی زندگی و آینده خیلی‌ها تأثیر گذار باشد. اگر سوالتان این است که چطور؟ گزارش پیش رو که روایت تأسیس یک کتابخانه کوچک و محقر در یکی از مناطق محروم چابهار در منطقه نوبندیان است را بخوانید تا بهتر لمس کنید که کتاب چطور می‌تواند تأثیرگذار باشد.

حکیم، جوان ۳۳ ساله‌ای است که به گفته خودش اولین بار با مفهوم کتابخانه وقتی در دبیرستانی در چابهار درس خوانده آشنا شده و بعد از تمام شدن تحصیلش در دانشگاه تصمیم گرفته کتابخانه‌ای در روستای نوبندیان (روستایی در دهستان نگور بخش مرکزی شهرستان دشتیاری در استان سیستان و بلوچستان) دایر کند و بچه‌های این روستا را با کتاب و کتابخوانی آشنا کند. حتماً حکیم قصد داشته بچه‌های روستا زودتر از خودش با کتابخانه آشنا شوند و همین موضوع موجب می‌شود که این دغدغه را با شورا و دهیار نوبندیان در میان بگذارد و در نهایت با در اختیار گذاشتن یک زمین شخصی خودش در این منطقه و حمایت یک انجمن مردم نهاد، کتابخانه کوچکی در این منطقه دایر می‌کند.

این کتابخانه که تیرماه امسال چهار سال می‌شود که تأسیس شده، ۳۰۰ نفر عضو و حدود دو هزار جلد کتاب دارد.

حیکم

پاده‌بان مؤسس این کتابخانه گفت: در ابتدای تأسیس کتابخانه فقط پسرها به کتابخانه می‌آمدند اما رفته‌رفته با فرهنگ‌سازی که در روستا صورت گرفت به خانواده‌ها اطمینان دادیم که کتابخانه محیط امنی است و به این ترتیب پای دخترها هم به کتابخانه باز شد و خوشبختانه استقبال خوبی از این مکان فرهنگی شد. تا پیش از این، بچه‌های روستا فقط کتاب درسی دیده بودند و وقتی از آنها می‌پرسیدیم می‌خواهی چکاره شوی پاسخ می‌دادند: دکتر یا مهندس اما پس از تأسیس کتابخانه دنیای آنها به اصطلاح بزرگ شد، طوری که چند وقت پیش چند نفر از بچه‌هایی که برای مطالعه به کتابخانه می‌آیند به من گفتند تصمیم گرفتند در آینده فیلمساز یا خبرنگار شوند و این خیلی اتفاق خوبی است.

وی افزود: پس از دایر شدن کتابخانه برای منظم شدن امورات کتابخانه صندوق اشتراک ماهانه ایجاد کردیم و از چند نفر از نوجوانان هم خواستیم که مسئول کتابخانه شوند. عضویت و امانت گرفتن کتاب در این کتابخانه رایگان است و خوشبختانه فرهنگ آن خیلی خوب در میان بچه‌ها شکل گرفت.

"عضویت و امانت گرفتن کتاب در این کتابخانه رایگان است و خوشبختانه فرهنگ آن خیلی خوب در میان بچه‌ها شکل گرفت"پس از گذشت مدت زمانی از تأسیس کتابخانه به کمک خیرینی که در انجمن همراه ما بودند، وسایل بازی، کامپیوتر و یک ویدئو پروژکتور هم تهیه کردیم که بچه‌ها هر از گاهی در کتابخانه بتوانند فیلم هم ببینند. جالب اینکه خیلی از بچه‌هایی که برای اولین بار آمدند اینجا فیلم ببینند، برای اولین بار بود که با پدیده فیلم دیدن روی پرده و فیلم دیدن به صورت دسته‌جمعی مواجه شده بودند و برایشان تازگی داشت این در حالیست که شاید در دنیای امروز تصور چنین امروزی برای خیلی از شهرنشینان غیرقابل تصور باشد.

پاده‌بان ادامه داد: مورد دیگر اینکه در حال حاضر کتابخانه علاوه بر اینکه پاتوق فرهنگی خوبی در روستا شده، مکانی برای مطالعه آزاد افرادی است که به هر دلیلی در خانه نمی‌توانند درس یا کتاب بخوانند. مثلاً بچه‌هایی که کنکور دارند برای مطالعه درس به کتابخانه می‌آیند و اینجا درس می‌خوانند. همچنین نشست‌هایی با عنوان نشست «کتابخوان» برگزار می‌شود که در آن بچه‌ها درباره کتاب‌هایی که مطالعه کردند حرف می‌زنند.

این فعال فرهنگی اضافه کرد: اغلب کتاب‌هایی که از کتابخانه امانت گرفته و مطالعه می‌شود رمان و داستان است و میانگین سنی افرادی هم که این کتاب‌ها را می‌خوانند بین ۲۵ تا ۳۵ سال است.

پاده

بان در پایان گفت: ما در انجمن مردم نهادی که فعالیت می‌کنیم تاکنون ۱۶ کتابخانه در روستاهای مختلف چابهار تأسیس کردیم؛ هدف اصلی مان هم برای این کار افزایش آگاهی و ایجاد روحیه مطالبه‌گری است چون به عقیده ما بسیاری از مسائل و مشکلات بلوچستان و سایر مناطق محروم با بالا رفتن آگاهی حل می‌شود.