ضرورت اراذل زدایی از جنبش‌های اجتماعی

علت ناسزا گویی در استادیوم های ورزشی در یک سطح چند ده هزار نفری اینگونه است .برای همین استادیوم های ورزشی چندان محیط جذابی برای افراد مبادی اداب نیست ...حتی انسانها در جمع های صمیمانه هم اداب متعارف کلامی و رفتاری را کنار می گذارند و هر انچه دل تنگشان میخواهد می گویند. وقتی یک جنبش اجتماعی شکل می گیرد نیز این اتفاق رخ می دهد .سخن ها و اعتراضها و شعارها به سرعت رنگ و بوی فحش و ناسزا می گیرد و حتی رفتارها نیز تند و خشن می شود...اما در این میان گروهی از مشارکت کنندگان در این ماجراها بواسطه پایگاه اجتماعی پایین و محیط های تربیتی نا سالم با بکارگیری ادبیات و واژه ها و سخنان سخیف و اصطلاحا پایین کمری نه تنها شعارها و رجز خوانی ها را به فخش و الفاظ رکیک تنزل می دهند بلکه زمینه ساز خشونت های رفتاری هم می شوند و حتی با این رذالت می توانند جنگ خیابانی برپا کنند زیرا همه می دانیم انسانها در رفتار بیشتر از انکه تابع عقل باشند تابع غرایز و احساسات هستند.

در حوادث اخیر و جنبش اجتماعی اخیر در ایران دو گروه از نظر کلامی و رفتاری این رذالت ها را نمایندگی می کنند که به تعبیر من اراذل جنبش و ضد جنبش نامیده می شوند ودر صورت میدان داری آنها در خیابانها این جنبش را از درون و ماهیت استحاله خواهند کرد و آن را از یک مطالبه گری عمومی و مدنی و عدالت طلبانه به یک شورش کور خشن تبدیل می کنند.

گروه اول معترضینی هستند که شعارهای ضد حکومتی و اعتراضی خود را به سطح فحاشی به سران حکومت تنزل داده و بجای اعتراض و مطالبه گری حق طلبانه ؛ نوعی عقده گشایی و تسویه حساب شخصی با مقامات جمهوری اسلامی می کنند.. این گروه؛ خشم انباشته از سیاست های سالهای گذشته را علت این کج رفتاری میدانند و به خطا تصور می کنند با تخلیه هیجانات زودتر به مقصد می رسند.

گروه دوم که اخیرا ویدیوها و تصاویر انها در فضای مجازی زیاد منتشر می شود و برخی راویان عینی هم نقل می کنند فحاشی و بکار بردن الفاظ رکیک از جانب ماموران و لباس شخصی ها در کوی و برزن در قالب عربده کشی و رجز خوانی است که وقاحت آن به مراتب بالاتر از رفتار گروه اول است زیرا از جانب کسانی اعمال می شود که از جانب نهادهای قانونی حمایت می شوند بنابر این دلیلی ندارد خشمگین شوند.

این دو گروه را فارغ از نقش کمتر و بیشتر هر کدام که چندان محل بحث من نیست اراذل جنبش مهسا امینی هستند...که پشتیبانان و آتش بیاران فعالی هم در فضای مجازی و رسانه ای دارند... توییتر ها هتاک بویژه ترول های ناشناس و بی هویت ؛ سخنرانان تحریک کننده و ناقص العقل صاحب منصب و مقام و شبکه های خارجی معاند و....از جمله این حامیان اراذل هستند... اهمیت فهم این اسیب زمانی بیشتر می شود که بدانیم انچه بعنوان خشونت در جنبش اخیر دیده می شود که خشم ها را تصاعدی بالا می برد و به مرگ تعدادی از هموطنان بویژه کودکان و نوجوانان بی گناه منجر شده ریشه هم در همین رذالت ها و گفتار و رفتار اراذل دارد و در صورتی که مهار نشود اتفاقات خونین بار تری را رقم می زند.

نکته مهم و اخر که اثر ویرانگر حضور اراذل حقیقی و مجازی در جنبش اجتماعی است به حاشیه رفتن مطالبات به حق و جابجایی متن و حاشیه است..خواسته ها تبدیل به نفرت می شود و جنبش رنگ کینه و بغض می گیرد....البته دو دسته از اراذل عامدانه این نقش را ایفا می کنند تا اعتراض به حق مردم را از معنا تهی کنند.

بنابراین مهمترین وظیفه حاکمیت تسویه عاجل و جدی بدنه نیروهای نظامی و انتظامی از حضور نیروهای خودسر ناسزا گو وخشن و قطع دسترسی خطبا و سخنرانان محرک از تریبون های رسمی است ....معترضین هم چه در فضای مجازی و چه در اعتراضات باید صف خود را از ناسزاگویان و خشونت طلبان جدا کنند...

البته سهم روشنگری در رسانه ها و فضای مجازی از همه این اقدامات به مراتب بالاتر است.

۶۵۶۵