پرونده‌ای که در آن از ترکیه و کشورهای عربی، شکست خوردیم

محمود نورائی: تیرماه سال ۹۹ بود که خبر ارائه پرونده خوشنویسی اسلامی به عنوان میراث ناملموس ترکیه در رسانه‌های کشور منتشر شد. اقدامی که نشان می‌داد ترکیه با همراهی کنفرانس اسلامی و سازمان زیرمجموعه آن (ارسیکا) تلاش دارد تا خوشنویسی اسلامی را به نام خود در یونسکو ثبت کند.

سایت وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه در ماه مارس ۲۰۲۰ خبر ثبت درخواست این پرونده در سایت یونسکو برای بررسی  در سال ۲۰۲۱ را اعلام کرد. خبری که نشان می‌داد این کشور بدون اشاره به سیر تحول هنر خوشنویسی اسلامی در منطقه از جمله  ایران که در زمینه زیباشناسی خط، این هنر را به اعتلا رساند، قصد دارد تا جعل تاریخ کند. در این خبر آمده بود: «استانبول پس از تسخیر ترک‌ها به مرکز جاودانه خوشنویسی تبدیل شد و این واقعیت در کل جهان اسلام غیرقابل انکار است.»

ترکیه حتی شعاری فراتر از واقعیت را برای ثبت خوشنویسی اسلامی در میراث ناملموس یونسکو ارائه داد: «قرآن در مکه نازل، در مصر تلاوت و در استانبول نوشته شده است» را انتخاب کرد که جعل تاریخی در زمینه هنر خوشنویسی است، زیرا سابقه کتابت قرآن در ایران ۵۰۰ سال زودتر از دولت عثمانی است.

اما در سوی دیگر این ماجرا، یعنی در خرداد ۱۳۹۹ مصطفی پورعلی مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی و فرهنگی اعلام کرد که ایران قصد دارد در سال ۲۰۲۲ پرونده خوشنویسی ایران را برای ارائه در فهرست میراث ناملموس یونسکو آماده کند؛ یعنی برنامه ایران این بود که یک سال پس از ترکیه برای ثبت پرونده خوشنویسی اقدام کند.

آغاز پنهان‌کاری و ارائه پرونده‌ای بدون توجیه

انتشار خبر اقدام کشور ترکیه در جهت ثبت خوشنویسی اسلامی در ایران و پیگیری رسانه‌های کشور موجب شد تا وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، ضمن اعتراض به یونسکو نسبت به درخواست ترکیه در زمینه خوشنویسی اسلامی، پرونده خوشنویسی ایران را برای سال ۲۰۲۱ آماده و به یونسکو ارائه کند. خوشبختانه به دلیل همه‌گیری کرونا و به تعویق افتادن اجلاس یونسکو، زمان بیشتری هم در اختیار وزارت میراث فرهنگی قرار گرفت تا اسناد و مستندات خود را ارائه و پرونده ایران هم همزمان با کشور ترکیه در اجلاس ۲۰۲۱ رسیدگی و به نتیجه رسد.

اما سویه دیگر این ماجرا اقدام ایران برای ارائه پرونده به یکی از شاخه‌های سه‌گانه ثبت میراث ناملموس در یونسکو بود که تاکنون در آن تجربه‌ای نداشت و برای اولین بار آن را پیگیری می‌کرد.

"محمود نورائی: تیرماه سال ۹۹ بود که خبر ارائه پرونده خوشنویسی اسلامی به عنوان میراث ناملموس ترکیه در رسانه‌های کشور منتشر شد"به‌طور کلی یونسکو برای بررسی میراث ناملموس، داری سه فهرست است؛ فهرست میراث ناملموس در خطر، فهرست معرف و فهرست اقدام خوب پاسداری.

          بیشتر بخوانید:

      ◾️ ترکیه در ثبت جهانی خوشنویسی، بهتر از ما عمل کرده است

      ◾️ پس از کشورهای عربی و ترکیه، خوشنویسی ایران هم ثبت جهانی شد

ایران که در گذشته همواره برای ثبت در فهرست معرف اقدام کرده بود و دوبار نیز برای فهرست میراث ناملموس در خطر پرونده‌های خود را ثبت جهانی کرده بوده، به یک‌باره موضوع خوشنویسی را برای فهرست اقدام خوب پاسداری یونسکو در نظر گرفت. این موضوع اتفاقاَ از سوی مسئولان میراث فرهنگی با پروپاگاندا روبرو شد و تلاش کردند تا نشان دهند که این فهرست مهمتر و در عین حال قرارگیری پرونده‌های ثبتی در آن مشکل‌تر از سایر فهرست‌های یونسکو است. در حالی است که با بررسی سایت یونسکو در می‌یابیم که ارائه مستندات، فیلم و عکس برای هر سه فهرست، به یک میزان اهمیت دارد و در این رابطه تلاش‌ از سوی کشورها نیز به یک میزان است.

از سویی دیگر مدیران میراث فرهنگی پس از رسانه‌ای شدن خبر اقدام کشور ترکیه، بارها با اشاره به کنوانسیون ٢٠٠٣ تاکید کردند که قرارگیری یک عنصر میراث فرهنگی ناملموس در فهرست میراث جهانی، مساله انحصار ندارد و اعتراض به این موضوع را اقدامی غیرتخصصی دانستند. اما فشار رسانه‌های کشور بر موضوع پرونده خوشنویسی، باعث شد تا ایران نسبت به اقدام ترکیه اعتراض کند و همین موضوع نیز محرکی شد که یونسکو ثبت جهانی خوشنویسی اسلامی به نام ترکیه را منتفی کند و تنها هنر خوشنویسی در ترکیه را ثبت کند. در حقیقت پیروزی بزرگی که ایران به‌دست آورد اعتراضی بود که به پرونده خوشنویسی اسلامی داشت و از یک جعل تاریخی جلوگیری کرد.

حقیقت ماجرا در ثبت هنر سنتی خوشنویسی ایران

اما ثبت «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی در ایران»  که در فهرست اقدام خوب پاسداری میراث ناملموس یونسکو صورت گرفته است؛ در حقیقت به نوعی از زیر فشار خارج شدن وزارت میراث فرهنگی از پیگیری رسانه‌ای کشور در پرونده خوشنویسی اسلامی است.

این وزارتخانه که در چند سال اخیر همواره زیر تیغ انتقاد رسانه‌ای در جهت ثبت آثار ملی و میراث ناملموس کشور بوده، کم کاری‌های چند ساله خود در موضوع پرونده خوشنویسی را که از سال ۱۳۹۴ در جریان است را پس از اقدام کشور ترکیه در جهت ثبت خوشنویسی اسلامی به یک برنامه پاسداری تقلیل داد و در حقیقت برنامه چند دهه فعالیت انجمن خوشنویسان ایران را برای یونسکو ارسال کرد تا در فهرست اقدام خوب پاسداری میراث ناملموس یونسکو به ثبت برسد. با رصد اسناد ارائه شده از سوی ایران برای این پرونده، به خوبی در می‌یابیم که مستندات ایران فقط شامل برنامه‌های انجمن خوشنویسان است و هیچگونه مدرکی در زمینه ۱۰ قرن کتابت قرآن و خوشنویسی ایرانی در این پرونده وجود ندارد.

در معرفی این پرونده هم در سایت یونسکو آمده است: «با ظهور چاپ و پیدایش برنامه‌های کامپیوتری و فونت‌های دیجیتال، هنر سنتی خوشنویسی در ایران به تدریج رو به افول نهاد و رعایت زیبایی‌شناسی جایگزین تاکید بر خوانایی محض در این هنر شد. این امر باعث کاهش استقبال از خوشنویسی در میان نسل‌های جدید شد؛ بنابراین حفاظت از سنت خوشنویسی ایران در دهه ۱۹۸۰ به یکی از دغدغه‌های اصلی تبدیل گشت و برنامه‌ای ملی برای این منظور توسط سازمان‌های غیردولتی با همکاری دولت تدوین شد. بخشی از کارهای این برنامه قبل از دهه ۸۰ توسط انجمن خوشنویسان ایران آغاز شده بود و با توجه به استقبال بی‌نظیر از آن، بخش عمومی آن با بازتعریف و هماهنگی گسترده بر اساس تجربیات به دست آمده، به یک برنامه ملی تبدیل شد.»

فعالیت‌های انجمن خوشنویسان ایران در یونسکو به ثبت رسیده است