ناظران می‌گویند؛ برنامه طالبان برای ایجاد ارتش چیست؟

"بی‌بی‌سی می‌کوشد تا با انتشار مطالبی از طیف‌های گوناگون، چشم‌انداز متنوع و متوازنی از دیدگاه‌ها ارائه دهد"آن‌ها علاقه زیادی به رژه رفتن با خودروهای جدیدشان دارند، و برایشان مهم نیست که این خودرو‌ها کمک چندانی به نیروی زمینی سابق افغانستان که از طالبان شکست خورد، نکردند. بعضی‌ها در داخل نیروهای مسلح طالبان ایده تشکیل نیرویی مانند سپاه پاسداران ایران را مطرح کرده‌اند، ولی با مخالفت مقامات بالاتر روبه‌رو شده‌اند. با این حال، شکلی از نیروی ویژه تحت فرماندهی وزارت دفاع ایجاد خواهد شد.

برنامه طالبان برای تشویق جنگجویان قدیمی خود به پیوستن به این نیروی جدید قطع دستمزدهای آن‌ها بوده است. فقط به کسانی حقوق پرداخت می‌شود که در یک برنامه آموزشی ۲ ماهه ثبت‌نام کنند و به نیروی جدید بپیوندند - ماهی ۱۲ تا ۱۵ هزار افغانی. حقوق فرماندهان ۱۸ تا ۳۰ هزار افغانی است.

با همین روش توانسته‌اند چندین هزار نفر را ترغیب کنند که به این نیروی جدید بپیوندند.

به نظر می‌رسد که امارت اسلامی برای ادغام در مراودات منطقه‌ای، حتی به شکل ظاهری، بی‌قرار است و می‌خواهد نیروی‌های مسلحش شبیه نیروهای مسلح کشورهای آسیای میانه باشد که تهدیدی برای دیگران به شمار نمی‌روند و صرفا بر امنیت داخلی تمرکز دارند. راه دسترسی به حمایت نظامی قدرت‌های منطقه‌ای نیز همین است. همین حالا نیز تحولاتی در این زمینه در جریان است. منابع نظامی روسیه می‌گویند که این کشور علاقه دارد که برای بازیابی، نگهداری و استفاده از بالگردهای ترابری میل-۱۷ به رژیم جدید کمک کند. از طرف دیگر، منابع نظامی طالبان می‌گویند که تعدادی از مشاوران نظامی چینی به منظور کمک به وزارت دفاع برای تعریف "استانداردهای نظامی" جدید وارد افغانستان شده‌اند.

با وجود این که تاکتیک‌های ضدتروریستی زمخت طالبان و ناتوانی این گروه در این حیطه با انتقادهایی روبه‌رو شده است، این گروه در اجرای عملیات‌های ضدشورش توانایی نشان داده است و خیلی سریع دره پنجشیر را تحت تسلط خود درآورد.

"در این مطلب، آنتونیو جیستوزی، تحلیلگر برجسته مسایل افغانستان با توجه به شرایطی که دولت طالبان قرار دارد، شمار ارتش طالبان و توانایی عملیاتی آن را ارزیابی کرده است"به نظر می‌رسد که برنامه عملیاتی طالبان در آن منطقه هم طراحی خوبی داشت و هم اجرای خوبی - از یک طرف با ارسال نیروی زیاد این دره را اشباع کرد، و از طرف دیگر پیشروی قاعده‌مند در امتداد جاده اصلی را با ارسال یگان‌های کوچک از طریق مسیرهای کوهستانی ترکیب کرد.

طالبان هنوز هیچ حمله سنگینی به پایگاه‌های داعش خراسان در نواحی شرقی و شمال‌شرقی افغانستان نکرده است، هر چند که واحدهای نخبه این گروه در این مناطق مستقر شده‌اند. به نظر می‌رسد که برنامه طالبان برای مبارزه با داعش خراسان خنثی کردن حمله‌های ترورسیتی این گروه در شهرها بوده است. با این که طالبان در ظاهر توانسته است برخی از سلول‌های داعش خراسان را که بعد از سقوط کابل به شهرهای بزرگ رخنه کرده بودند، نابود کند، به نظر می‌رسد که تعقیب تروریست‌ها و گروه‌های شورشی در مناطق شهری برایش آسان نیست. منابع طالبان در کابل نیز این مساله را تایید کرده‌اند.

شواهد حاکی از این است که طالبان توان یافتن مجرمان اصلی را ندارد. در بعضی نواحی، مخصوصا ننگرهار، گروه‌هایی را برای کشتن اعضا و حامیان ادعایی داعش خراسان اجیر کرده است.

جسدهای بعضی از آن‌ها پیدا شده است، برخی بازداشت شده‌اند، و در برخی ولایت‌ها، مانند کنر، به مسجدها و مدرسه‌های سلفی نیز حمله شده است. به نظر می‌رسد که این‌ها ابتکارات محلی باشد، با این حال خبر از سردرگمی طالبان در این زمینه می‌دهد.

این سرکوب‌های عاری از تبعیض واکنش‌هایی در پی داشته‌اند. گروهی از نمایندگان رهبران سلفی در ماه سپتامبر با رهبری طالبان دیدار کردند و هشدار دادند که در صورت ادامه این تمهیدات سلفی‌ها مجبور به مقاومت خواهند شد و چنین وضعی تنها به نفع داعش خراسان تمام می‌شود. نگرانی بابت پیامدهای احتمالی باعث شد که رهبران طالبان عثمان ترابی، والی کنر، را که تمایلات شدید ضدسلفی داشت برکنار کنند و چهره ملایمتری به نام مولوی قاسم را به جایش بنشانند. از آن پس، طالبان با لابی کردن روحانیون سلفی سعی کرده است که کدورت پیش آمده را برطرف کند.

مرتب نیز گزارش‌هایی مبنی بر قتل اعضای سابق نیروهای ویژه و تکاور به گوش می‌رسد، روندی که باعث شده است آن دسته از سربازان سابق که نمی‌توانند از کشور فرار کنند به نوعی از مقاومت رو بیاورند و حتی در بعضی موارد به داعش خراسان بپیوندند.