۱۰ ابزار تاریخ جاسوسی در جهان

خبرگزاری میزان - در طول تاریخ مدرن، جاسوسان از وسایلی برای جمع آوری اطلاعات، فرار از دستگیری و ایجاد آسیب استفاده کرده اند.

بدون شک فیلم‌های هالیوودی زندگی یک جاسوس را پر زرق و برق و پر از اغراق کرده اند، اما در قرن بیستم سازمان‌های امنیتی و جاسوسی تلاش کردند تا ابزار‌هایی برای ماموران خود بسازند.

به گزارش «historyhit»، به این ترتیب، جاسوسان در طول جنگ جهانی دوم، جنگ سرد و فراتر از آن، مجموعه‌ای از ابزار‌های میدانی با فناوری پیشرفته را در اختیار داشتند.

۱۰ مورد از ابزار‌های جاسوسی واقعی که تا به حال اختراع شده‌اند، از جعبه‌های مدادی در حال انفجار گرفته تا چتر‌هایی با نوک سمی آورده شده‌اند.

چتر‌هایی با نوک سمی

یک چتر نامحسوس، اما مرگبار توسط جاسوسان استفاده شد؛ نوک آن حاوی سم «ریسین» بود، سمی با اثر کُند و در آن زمان تقریباً غیرقابل ردیابی.

حشرات کنترل از راه دور

در سال ۱۹۷۴ سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، نخستین «حشره کوپتر» را به نمایش گذاشت؛ سنجاقک مصنوعی با کنترل از راه دور که برای ضبط مخفیانه مکالمات مورد نظر طراحی شده بود.

این دستگاه یک موتور گازی مینیاتوری را در خود جای داده بود که فقط برای حدود یک دقیقه می‌توانست کار کند؛ و این دستگاه حتی در باد‌های خفیف نیز ناکارآمد بود، بنابراین هرگز در مأموریتی مستقر نشد.

 

 

با این وجود، «حشره کوپتر» ثابت کرد که می‌توان از ماشین‌های هوایی بدون سرنشین برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده کرد.

فن‌آوری‌های جمع‌آوری اطلاعات هوایی، به‌ویژه پس از ظهور پهپاد‌های مؤثر، در واقع نقشی اساسی در شناسایی ایفا خواهند کرد.

دکمه دوربین دار کت

دوربین‌های مینیاتوری توسط عوامل اروپایی، آمریکا و شوروی در طول جنگ سرد مورد استفاده قرار گرفت.

مدل‌هایی به اندازه‌ای کوچک معرفی شدند که می‌توان آن‌ها را در یک دکمه کت پنهان کرد؛ شاتر دوربین معمولاً توسط یک سوئیچ پنهان در جیب کت کنترل می‌شد.

دوربین‌های مشابه، یا گاهی اوقات میکروفون‌های مینیاتوری، توسط سازمان سیا در لباس‌های دیگر، مانند گردن‌بند و بروشور پنهان می‌شد.

محفظه‌های مداد در حال انفجار

در طول جنگ جهانی دوم، دفتر خدمات استراتژیک آمریکا یک بمب آتش زا را به شکل جعبه مداد سفارش داد.

این ماده از چاشنی با تأخیر زمانی بهره می‌برد، به این معنا که کاربر آن می‌توانست قبل از انفجار دستگاه از صحنه فرار کند.

این دستگاه بین سال‌های ۱۹۴۳ و ۱۹۴۵ برای ماموران جاسوسی آمریکا تولید شد.

کبوتر‌های دوربین دار

در طول جنگ جهانی اول و دوم از کبوتر‌های مجهز به دوربین‌های مخفی برای نقشه برداری از میدان‌های جنگ، اهداف و مناطق نظامی استفاده می‌شد.

یک دوربین کوچک و خودکار به سینه کبوتر بسته می‌شود و این کبوتر بر فراز اهداف مورد نظر پرواز می‌کند.

 

 

این دوربین‌ها قادر به گرفتن صد‌ها عکس بودند و حمل کنندگان کبوتر می‌توانستند در ارتفاعات بسیار پایین‌تری نسبت به هواپیما‌ها بدون اینکه شناسایی شوند، حرکت کنند.

• بیشتر بخوانید:
• از ارتش مخفی آمریکا چه می‎دانیم؟
• جاسوسی سیا از سیستم‎های رمزگذاری سوئیس

دستگاه‌های نامه بازکن غیرقابل ردیابی

جاسوسان در طول جنگ جهانی دوم از دستگاه‌های بازکننده نامه غیرقابل ردیابی برای خواندن نامه‌ها بدون اطلاع گیرنده آن استفاده کردند.

یک نوار نازک از طریق دهانه باریک بالای تاشو وارد پاکت می‌شود؛ سپس انبر‌ها بالای نامه را می‌گیرند.

همانطور که دستگاه چرخانده می‌شد، نامه دور میله فلزی می‌پیچید؛ سپس میله‌ای که نامه به دور آن پیچیده شده بود، از پاکت خارج می‌شد؛ هنگامی که محتویات آن خوانده یا کپی می‌شد، نامه مجددا در لبه پاکت قرار می‌گیرد و باز می‌شود.

پاکت همچنان دست نخورده باقی می‌ماند و گیرنده آن، امیدوار است، از به خطر افتادن محتوای آن غافل باشد.

دوربین‌های ساعت مچی

در اواخر دهه ۱۹۴۰، کارشناسان آلمان غربی یک دوربین مینیاتوری ساختند که به شکل یک ساعت مچی پنهان شده بود.

این ابزار به جای صفحه ساعت، یک لنز عکاسی کارآمد داشت و زیر لنز یک رول فیلم کوچک، تقریباً یک اینچ، پنهان بود که قادر به گرفتن هشت عکس بود.

با توجه به طراحی محتاطانه‌اش، دستگاه منظره یاب نداشت، که کادربندی سوژه‌ها را به یک کار دشوار برای اپراتور‌ها تبدیل می‌کرد.

 

 

تفنگ دستکش

نیروی دریایی آمریکا نخستین «تفنگ دستکش» را توسعه داد، یک سلاح گرم مینیاتوری هدفمند که در یک دستکش زمستانی معمولی پنهان شده بود.

سرویس جاسوسی شوروی نسخه خود را از این سلاح طراحی کرد؛ ایده این بود که اگر اسلحه آن‌ها پنهان شود، ماموران می‌توانند به دشمنان خود نزدیکتر شوند. هنگامی که هدف نزدیک بود، ماشه پنهان فشار داده می‌شد و یک گلوله آزاد می‌شد.

 

 

فرستنده و گیرنده چمدان

هنگامی که واحد ارتباطات ویژه انگلیس یک فرستنده پیام را که به شکل کیف چمدان پنهان شده بود اختراع کرد، هر دو SAS و MI۶ این فناوری را پذیرفتند.

همانطور که به طور رسمی دستگاه شناخته شد، قادر به ارسال و دریافت پیام در سراسر جهان بود.

این ماشین تا دهه ۱۹۸۰ نزد آژانس‌های امنیتی و اطلاعاتی انگلیس محبوبیت داشت.

تپانچه مخفی در لوازم آرایش

در سال ۱۹۶۵، مقامات آمریکایی یک فرد مشکوک را در یک جاده در برلین غربی دستگیر و بازرسی کردند.

آن‌ها یک جعبه لوازم آرایش معمولی در وسایل مظنون پیدا کردند.

 

 

هنگامی که این جعبه باز شد، یک تپانچه ۴.۵ میلی متری مخفی در آن قرار داشت که قادر به شلیک یک گلوله کالیبر ۰.۱۷۷ بود.

این سلاح با نام مستعار «بوسه مرگ» اکنون در موزه بین المللی جاسوسی در واشنگتن دی سی نگهداری می‌شود.

انتهای پیام/