ورزش از بیماری‌های متابولیک و تصلب شرایین جوانان پیشگیری می‌کند؟

ایسنا/خراسان رضوی نتایج تحقیق جدیدی نشان داد که ورزش با شدت کم تا متوسط به‌مدت یک ساعت، در مقایسه با ورزش نکردن، به اندازه کافی هیپرتری گلیسیریدمی (بالا بودنِ سطح خونی تری‌گلیسریدها) پس از غذا ناشی از مصرف غذای چرب را کاهش می‌دهد. شدت ورزش متوسط نیز در کاهش مقاومت به انسولین موثر بود.

به نقل از مدیکال دیالوگز، محققان گزارش کردند که یک دوره ورزش شدید با ۴۰ درصد، ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، ۱۲ ساعت قبل از مصرف یک وعده غذایی چرب، اثرات مشابهی بر کاهش تری‌گلیسیرید پس از غذا داشت همچنین، حساسیت به انسولین در میان تمام آزمایش‌های ورزشی بهبود یافته است که منجر به کاهش پاسخ انسولین به وعده‌های غذایی پرچرب شد.

این کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده نشان داد که در مقایسه با ورزش نکردن، ورزش با شدت کم روی تردمیل به‌مدت یک ساعت به‌طور قابل‌توجهی سطح تری‌گلیسیرید سرم را پس از یک وعده غذایی پرچرب که ۱۲ ساعت پس از ورزش مصرف شد، کاهش داد.

بیماری قلبی عروقی مهمترین عامل مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. هیپرتری گلیسیریدمی پس از غذا وضعیتی است که با افزایش سطح تری‌گلیسیرید بعد از خوردن غذا مشخص می‌شود و ناهنجاری رایج چربی است که با افزایش خطر بیماری قلبی عروقی مرتبط است.

نتایج تحقیقات قبلی نشان داد که ورزش با شدت ۴۰ تا ۷۰ درصد نه تنها تری‌گلیسیرید پس از غذا، بلکه پاسخ انسولین را در بین افراد غیرفعال مبتلا به سندرم متابولیک را نیز کاهش می‌دهد. با این حال، نیاز به توضیح اثرات شدت‌های مختلف ورزش بر مقاومت به انسولین و تری‌گلیسیرید پس از غذا در افراد سالم (غیر چربی خون) وجود دارد.

جان کیو ژانگ، گروه حرکت شناسی، دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو، ایالات‌متحده و همکارانش با هدف بررسی اثرات شدت‌های مختلف ورزش بر مقاومت به انسولین و تری‌گلیسیرید پس از غذا در افراد سالم این تحقیق را انجام دادند.

این تحقیق شامل ۱۰ مرد بالغ  با میانگین سن ۲.۸ ± ۳۴ سال، تری‌گلیسیرید پلاسمای ناشتا ۰.۱۸ ± ۱.۳۶ میلی‌مول در لیتر، وزن ۲.۴ ± ۷۲.۹ کیلوگرم، حداکثر اکسیژن مصرفی  ۳.۰ ± ۴۳.۷ میلی‌لیتر/کیلوگرم در دقیقه، ارزیابی مدل هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین ۰.۳ ± ۱.۷ و گلوکز ناشتا ۰.۲ ± ۵.۲ میلی‌مول در لیتر با غلظت تری‌گلیسیرید ناشتا طبیعی بود.

هر شرکت‌کننده یک کارآزمایی کنترلی (بدون ورزش) و سه کارآزمایی ورزشی را با ۴۰ درصد، ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی خود انجام داد.

در آزمایش‌های ورزشی، شرکت‌کنندگان به‌مدت یک ساعت روی تردمیل با شدت مشخص دویدند. هر شرکت‌کننده ۱۲ ساعت پس از ورزش یک وعده غذایی پر چرب مصرف کرد. نمونه خون قبل از غذا و ۲، ۴، ۶، ۸ و ۲۴ ساعت بعد از غذا گرفته شد. پس از غذا، محققان تری‌گلیسیرید پلاسما، هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین و نمره سطح زیر منحنی غلظت تری‌گلیسیرید را تجزیه و تحلیل کردند.

این تحقیق به یافته‌های زیر منجر شد:

• در ۲، ۴ و ۶ ساعت بعد از غذا، تری‌گلیسیرید در تمام کارآزمایی‌های ورزشی کمتر از کارآزمایی کنترلی بود اما تفاوتی(بین ساعات بعد از غذا) نداشت.

• در تمام کارآزمایی‌های تمرینی امتیاز تری‌گلیسیرید کمتر از کارآزمایی کنترلی بودند اما تفاوتی بین کارآزمایی‌های ورزشی مشاهده نشد.

• در مقایسه با کارآزمایی کنترلی، تفاوت معناداری در هومیوستاتیک ناشتا برای مقاومت به انسولین در ۶۰ درصد و ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی مشاهده شد اما در ۴۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی تفاوت معناداری مشاهده نشد.

محققان گفتند: این یافته‌ها نشان می‌دهد که ورزش با شدت کم تا متوسط ممکن است برای پیشگیری از شرایط متابولیک و تصلب شرایین در میان افراد جوان، سالم و فعال در تفریح کافی باشد.

آنان نتیجه گرفتند که این یافته‌ها ممکن است اقدامات ارتقای سلامت ورزش محور را برای جوامعی با افراد سالم و در معرض خطر فراهم کند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Exercise Science & Fitness منتشر شده است.

انتهای پیام