اسلحه‌گرایی و قتل‌های جمعی در آمریکا/کاخ سفید حمل سلاح را محدود می‌کند؟

خبرگزاری میزان – از آغاز سال جاری میلادی تاکنون بیش از ۴۰۰ تیراندازی جمعی مرگبار در آمریکا رخ داده است.

گزارش‌های متعددی در این کشور از رشد تیراندازی جمعی مسلحانه و قتل‌های جمعی که عمدتا با سلاح صورت می‌گیرد، منتشر شده است.

همزمان نگرانی‌ها درباره رشد فزاینده خشونت‌های تسلیحاتی افزایش یافته و جدال‌‌های سیاسی بر سر قانون «حمل سلاح» بی‌معناتر شده‌اند، زیرا اکنون مشخص است که این موضوع مورد بحث سود هنگفت صنعت تسلیحات است و نه مواضع حزبی.

رسانه‌های آمریکایی در ماه‌های اخیر به نقل از شهروندان این کشور گزارش دادند که «سال بد آمریکا ادامه دارد.»

به نظر می‌رسد سلاح برای آمریکایی‌ها دیگر فقط یک وسیله کُشنده نیست؛ بلکه نیرویی روانی است که در فرهنگ آنان ریشه دوانده است.

باید توجه داشت که این امر به خودی خود رخ نداده است، بلکه پدیده‌های فعلی به ویژه رشد مهارناپذیر تیراندازی‌های جمعی نتیجه تفکر «اسلحه‌گرایی»(Gunism) است؛ مفهومی قدیمی که از زمان برده‌داری در این کشور به وجود آمد.

اسلحه‌گرایی چیست؟

«اسلحه‌گرایی» در دوره برده‌داری که روی کاغذ در آمریکا به پایان رسیده، نقش مهمی به عنوان برقرار کننده تعادل داشت به این معنا که صاحبان برده، خود و شمار فشنگ‌های در جیبشان را در مقابل برده‌‌ها می‌دیدند.

«اسلحه‌گرایی» چه به عنوان یک مفهوم، چه به عنوان یک سبک تفکر، یک سبک زندگی یا یک دوره تاریخی در آمریکا نه تنها پایان نیافته و دچار افول نشد بلکه به دلیل جریان‌های تاریخی متعدد رشد کرده و اکنون به یک نیروی روانی تبدیل شد.

آنچه در این میان نباید از نظر دور بماند، موضوع مرز‌های آمریکا و موضوع «غرب وحشی» است؛ مرز‌های آمریکا به شکلی بی‌رحمانه با کمک سلاح‌های در دست سفیدپوستان گسترش یافت.

در واقع اسطوره آمریکایی «غرب وحشی» چیزی فراتر از خونریزی‌های گسترده از طریق انقیاد بومیان آمریکایی و بردگی سیاه‌پوستان است و  ریشه دموکراسی ادعایی آمریکا نیز در این جمله معروف آنان است؛ خدا انسان را آفرید، اما ساموئل کلت(مخترع کلت) آن‌ها را برابر کرد.

استفاده و اعتیاد به سلاح حتی در قانون اساسی آمریکا نیز نقش مهمی دارد.

همین امر سبب شد تا شمار تسلیحات در آمریکا از شمار جمعیت این کشور بیشتر باشد و به همین میزان مرگ و میر ناشی از سلاح چه خشونت تسلیحاتی و چه خودکشی با سلاح افزایش یابد.

اسلحه‌گرایی و رکورد بی‌سابقه تیراندازی‌های جمعی

شکل جدید «اسلحه‌گرایی» در آمریکا اکنون مشاهده می‌شود؛ به این معنا که ایده سلاح‌های بیشتر برای مقابله را کشتار‌های مسلحانه جمعی بیشتر، جا افتاده است؛ ایده‌ای مرگبار و عمیقا نادرست.

این ایده بدخیم از اواسط دهه ۱۹۷۰ در جامعه آمریکا متاستاز داد؛ زمانی که یک شعبه افراطی از «ان آر اِی»، انجمن ملی تفنگ آمریکا مخالفت با هر شکل قابل تصور از کنترل سلاح را وارد سیاست ملی این کشور کرد.

«رونالد ریگان»، نخستین نامزد ریاست جمهوری که از سوی انجمن ملی تفنگ آمریکا تایید شد، ادعا کرد که اگر قرار است آزادی در آمریکا زنده بماند، نباید قانون آزادی حمل سلاح را نقض کرد.

در سال‌های اخیر، سالانه حدود ۴۰ هزار آمریکایی جان خود را بر اثر نوعی از خشونت با سلاح از دست می‌دهند؛ آخرین آمار‌ها از وقوع ۴۰۰ تیراندازی جمعی در سال ۲۰۲۳ در آمریکا حکایت دارند؛ و نگرانی‌ها درباره روند رو به رشد تیراندازی‌های مرگبار در این کشور بدون هیچ چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای تشدید شده است.

آیا آمریکا می‌تواند با اسلحه‌گرایی مقابله کند؟

آنچه مشخص است آمریکا در آینده نزدیک توان مقابله با «اسلحه‌گرایی افراطی» در این کشور را ندارد و ترکیبی از بیماری‌های روانی و دسترسی به سلاح همچنان در آمریکا مرگبار می‌شوند و بیماران روانی را تبدیل به عاملان مرگ‌های جمعی تسلیحاتی می‌کنند.

«اسلحه‌گرایی» تبدیل به نوعی بیماری فرهنگی در آمریکا نیز تبدیل شده است و جدال‌های سیاسی بر سر قانون «حمل سلاح» بی هیچ نتیجه مثبتی ادامه دارد.

به نظر می‌رسد «سال‌های بد آمریکا همچنان ادامه داشته باشند»

انتهای پیام/