آگورافوبیا: وقتی 'در خانهٔ خودت احساس کنی زندانی هستی'

"آنلی از روش‌هایی مثل استفاده از هدفون برای پرهیز از شنیدن صدا‌های بلند و ناهنجار محیط و رفت‌و‌آمد در مسیر‌های آشنا استفاده می‌کند"

بنابر برآورد سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) دو نفر از هر ۱۰۰ نفر در بریتانیا دچار اختلال هراس هستند و یک‌سوم این افراد دچار برزن‌هراسی هستند. این هراس در زنان بیش از مردان مشاهده می‌شود و به‌طور معمول بین سنین ۱۸ تا ۳۵ سال شروع می‌شود.

از شخصیت‌های مشهور دیگری که برزن‌هراسی دارند کیم بیسینگر، بازیگر و برایان ویلسون، سازندهٔ موسیقی ماندگار بیچ‌بویز است. در سال ۲۰۱۱، اما استون بازیگر هم اعلام کرد که در کودکی "برزن‌هراسی مرزی" داشته است. او می‌گوید:"من همیشه به مادرم می‌چسبیدم".

توضیح تصویر،

تانیا می‌گوید برزن‌هراسی او به تجربه‌های پر‌استرس گذشته‌اش مربوط است

تانیا ۳۶ ساله هم بیشتر دوران بزرگسالی دچار برزن‌هراسی با زمینهٔ اختلال استرس پس از حادثه (پی‌تی‌اس‌دی) بوده است؛ برخلاف آقای کلارک او از حضور در فضا‌های باز فقط دچار اضطراب و هراس نمی‌شود بلکه تمام لحظه‌های پر‌استرس گذشته دوباره برایش زنده می‌شود.

سال گذشته تانیا دچار حملهٔ ناگهانی وحشت شد به طوری که حس دست‌ها و پاهایش را از دست داد و ناچار شد از دوستی کمک بخواهد تا فاصلهٔ پنج دقیقه‌ای مرکز شهر تا خانه‌اش را طی کند.

او می‌گوید ذهنش جنبه‌های فاجعه‌باری از موقعیت‌ها و بدترین ماجرا‌ها را تصور می‌کند مانند غش کردن یا زمین خوردن بی آنکه کسی باشد کمک کند. "همین باعث ترس و هراس می‌شود چون اسباب شرمندگی است که آدم بی‌آنکه کسی به دادش برسد تنهایی گریه کند و کمک بخواهد".

سخنگوی مؤسسهٔ "اضطراب بریتانیا" می‌گوید:"این عارضه شدت و وضعیت‌های گوناگونی دارد، از کسانی که از خانه و حتی اتاق‌شان بیرون نمی‌روند تا کسانی که می‌توانند در حد‌و‌مرز مشخصی از خانه دور شوند".

"ابتدای امسال او توانسته بود یک دورهٔ ۱۴۸ روزه بیرون رفتن از خانه را پشت سر بگذارد اما به دلیل بیماری این تلاش نیمه‌کاره ماند"

"برخی از مبتلایان به برزن‌هراسی با همراهی دوست یا یکی از اعضای مورد‌اعتماد خانواده به راحتی می‌توانند از خانه بیرون بروند هر چند این وضعیت به سرعت منجر به وابستگی به فرد همراه می‌شود".

روث هاتون، ۴۳‌ ساله که نشانه‌هایی از برزن‌هراسی را تجربه کرده است اما پزشک به طور رسمی این عارضه را در او تشخیص نداده است، می‌گوید همیشه از دخترش خواهش می‌کند که برای خرید رفتن با او همراه شود.

تانیا می‌گوید با مجبور کردن خودش به ترک خانه تلاش می‌کند با این هراس رو‌به‌رو شود چون هر چند خانه به نظر جای امنی می‌رسد اما به تدریج "در خانهٔ خودت احساس زندانی بودن می‌کنی".

توضیح تصویر،

آقای کلارک در این عکس در کنار مقر نخست وزیری و وزارت دارایی ترجیح داد که در کنار همکارانش حضور نداشته باشد

در دوران همه‌گیری برای بسیاری از مردم رفتار‌های برزن‌هراسی تشدید شد چون گفته شد برای در امان بودن در ایام محدودیت‌ها باید در خانه بمانند.

مگان پنل، مدیر کارزار‌های بنیاد خیریه "مایند" به بی‌بی‌سی می‌گوید:"بسیاری از افراد حس می‌کنند که همه‌گیری بر سلامت روانی آنها اثر گذاشته است".

دکتر دیوید کریپازـ کیای ازبنیاد بهداشت روان می‌گوید اینکه آقای کلارک به صراحت دربارهٔ تجربهٔ خود صحبت کرد باعث افزایش آگاهی عمومی در این زمینه شده است.

"هر بار فردی در برابر عموم مردم از مشکلات و بیماری‌های روانی خود بگوید باعث می‌شود باور نادرست دربارهٔ بیماری‌های روانی در‌هم‌ بشکند و همین کمک بزرگی است".

• خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بی‌‌بی‌سی فارسی دنبال کنید