آلبوم «هَرار» منتشر شد/ تلاش برای درانداختن طرحی نو

به گزارش خبرنگار مهر، «هَرار» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار منتشر شده در بازار موسیقی است که با تنظیم احسان جوکار و خوانندگی علی انصاری پیش روی مخاطبان قرار گرفت.

«نوعروس – بلال وابی»، «تصنیف آراج»، «آواز لیلای»،تصنیف «گلال»، آواز «یاریار و دی بلال»، «هی مدد»، آواز «یاریار»، «شاهنامه خوانی»، آواز «دل گورودار»، آواز «بلال بلال»، آواز «ته ری»، آواز «سغدی

پسین»، آواز «حاجونه»، آواز «تهله خوار»، آواز «آرمون» قطعاتی هستند که در این آلبوم در دسترس شنوندگان قرار گرفته است.

در توضیح این آلبوم آمده است:

«مَمسنی را دشتی پرنون و تشتی پرخون نام نهاده‌اند. بی گمان می‌توان با دشت پرنون اش موافق بود لیک با تشت پرخون اش خیر. خاکی از دیرباز تولدگاه ترانه و مقام‌های آوازی بسیار بوده و گوسان های بی شماری داشته و در سور و شور ساکنانش دمیده‌اند. اسفا که تشت پرخون اش نامیدن جفایی است بر آن، که از دیرباز تاریخ تراژیک جنوب، جان و رمق مردمان سخت کوش این دیار، همین ترانه‌ها و شادیانه هایشان بوده است.

ممسنی‌ها روح عشق و کار را با کار عمل درآمیخته‌اند. در ترنم غزل‌هایشان، طرزی حماسی طراز یافته و حماسه شان نیز برمدار موسیقی نزهت گرفته است.

"خاکی از دیرباز تولدگاه ترانه و مقام‌های آوازی بسیار بوده و گوسان های بی شماری داشته و در سور و شور ساکنانش دمیده‌اند"این ساختار و بافتار درهم تنیده کار و حماسه و موسیقی خنیاگران بی مثالی را زاد و توشه راه این سرزمین ساخته است. آن سان که آوازه خود و هنرهای چون درّشان تا سرحدات ایلات همجوار، دواسبه تاخته است.

بدین روی جذبه این آثار و آفرینشگرانش چه بسیار عاشقان و هنرورانی را که در فراسوهای ایل، شیدای خویش نساخته و چنانچه هر گوشه و جمله‌ای از آن ترانه‌ها، زمزمه نیمه شب خنیاگرانی شده و گاه در قلب اثری موسیقایی به بازار هنر عرصه گشته است.

و باز جای بسی ذوق و شوق اش باقی است که این واقعه سرانجام در این اثر هنری – پژوهشی، «هرار» به رخدادی نیک رخ نموده است. تردیدی نیست که یک حنجره و یک تارجان، تاب صد آواز ندارد، که لحنی می‌طلبد به یکتایی، اصالتی می‌خواهد به شیوایی، قوه‌ای به بی‌کرانگی و دقتی به دقیقی و دانایی.

خواننده این اثر، علی انصاری، یک تنه آن کرده بایست و شایست. اما تا بدانجا که خیال و گمان و دانشم مجال می‌دهد، کاری که کمتر از حنجره‌ای بر می‌آمده است. و اگر نظر موسیقی‌شناسان غیر از این منظر است، چیزی از ارزش‌های ناب هنری این اثر کم نمی‌کند.

مهم‌تر در انداختن طرح نویی است که خواننده آگاه و هنرشناس «هَرار» بدان دست یازیده است.