بسیاری از نابینایی ها قابل پیشگیری هستند

ایسنا/کردستان چشم پزشک و جراح در کردستان با بیان اینکه بسیاری از نابینایی ها قابل پیشگیری هستند، خاطرنشان کرد: نابینایی و کم بینایی، یا ارثی است یا غیرارثی که هر کدام، پیشگیری و درمان مخصوص به خود را دارد و با بررسی های ساده و اولیه بدو تولد قابل پیشگیری و درمان است.

دکتر نادری با اشاره به روز جهانی عصای سفید و اهمیت این روز به ایسنا می گوید: اﯾﻦ روز برای اﻫﻤﯿﺖ دادن ﺑﻪ روﺷﻨﺪﻻن، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آﻧﻬﺎ و اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی فرهنگی، آموزشی، تربیتی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای رشد و شکوفایی این افراد بە «عصای سفید» نامگذاری شده اﺳﺖ؛ با تصویب این روز از سوی شورای سازمان ملل در ﺳﺎل ۱۹۶۴ ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺑﺮای ﭘﺎﺳﺪاﺷﺖ دﺳﺘﺎوردﻫﺎی علمی و توجه به اﻓﺮاد ﻧﺎﺑﯿﻨﺎست که هر سال با توجه به مسائل نابینایان، کمبودهای منطقه ای و البته دستاوردهایشان روز جهانی نابینایان یا همان روز عصای سفید برگزار می شود.

او می گوید: بینایی یکی از حواس پنجگانه است که اهمیت بسیار زیادی در زندگی روزمرۀ هر فرد دارد زیرا تأثیرگذارترین حس انسان‌ به شمار می‌رود و بیشترین میزان یادگیری و دریافت اطلاعات انسان‌ از طریق این حس صورت می‌گیرد.

نادری افزود:حس بینایی از آغاز تولد نوزاد نقش بسزایی در یادگیری مفاهیم برای کودک ایفا می‌کند و از طریق آن به طور نامحسوس به یادگیری عمیق و بنیادین دست پیدا می‌کنند.

وی می گوید: با در نظر گرفتن قابل درمان بودن بسیاری از نابینایی ها و به ویژه کم بینایی ها از بدو تولد، زمانی که نوزاد به دنیا می آید حتی اگر پزشک متخصص در زایشگاه نباشد، پرسنل درمانی و پدر و مادرِ مسئول، نوزاد خود را به مراکز درمانی و نزد متخصص و چشم پزشک برده تا از سلامت چشم نوزاد اطمینان حاصل شود، چون نوزاد از بدو تولد به نور واکنش نشان داده و اندک اندک نور را دنبال می کند و این علامت سلامت چشم نوزاد هنگام تولد است که بعد از طریق سنجش و آموزش هایی که به والدین داده می شود از تنبلی یا انواع بیماری چشمی جلوگیری می شود.

این چشم پزشک عنوان کرد: هرچند نابینایان از نعمت چشم محروم هستند اما هوش سرشار، شنوایی فوق‌العاده و حس لامسه بسیار قوی دارند و با آموزش صحیح والدین و در اختیار قرار دادن امکانات به روز و حمایت های سازماندهی شده توسط مسئولین و دولت این معضل می تواند سبب شکوفای این قشر از جامعه شود. افرادی که مشکلات بینایی و هر گونه ناتوانی در ناحیه چشم دارند، هنگام تصمیم به فرزند آوری، بهترین و آسانترین روش برای پیشگیری از آسیب نابینایی و مشکلات چشمی این است که به پزشک متخصص چشم مراجعه کرده و از روش درمان و پیشنهادهای پزشکی استفاده کنند.

وی افزود: نبود امکانات کافی، نداشتن سهم از بازار کار و نامناسب بودن محیط شهرها برای نابینایان موجب می‌شود که بسیاری از این افراد نتوانند همۀ توانایی‌های خود را بروز داده و زندگی مستقلی داشته باشند. به همین دلیل، نهادهای بسیاری از جمله مؤسسات خیریه توجه به نیازهای درمانی و معیشتی افراد نابینای نیازمند را از اهداف خود می‌داند.

نادری ادامه داد: براساس قوانین بین‌المللی افراد نابینا، حق بهره‌مندی از تمام امکانات رفاهی جامعه را دارند. موضوعی که روز جهانی نابینایان اساساً برای احقاق آن شکل گرفته این است افراد نابینا و کم بینا باید بتوانند از پیاده‌روها، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و وسایل ترابری همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، خودرو، کشتی، هتل‌ها، مکان‌های عمومی و مراکز تفریحی و مذهبی استفاده کنند، اگر محدودیتی برای سود جستن از این امکانات وجود داشته باشد، شخص یا سازمان مسئول باید در این زمینه پاسخگو باشد.

وی می گوید: از نظر حقوق شهروندی، رعایت حقوق نابینایان برای همه نهاد، موسسه و اصناف ضروری است.

مثلا نهاد آموزش و پرورش موظف است، انواع نرم افزار و سخت افزارهای آموزشی به روز با معلمان کاربلد و آگاه به علم روز را برای آموزش و پرورش این افراد در نظر گرفته و هزینه های لازم را مصوب کند و از اصنافی که این عزیزان مکرر در مراوده و تنش قرار دارند، رانندگان وسایل نقلیه هستند که باید مراقب نابینایانی باشند که با عصای سفید در خیابان‌ها رفت وآمد می‌کنند. دولت، موظف است، نابینایان را به مشارکت در امور دولتی تشویق و امکان اشتغال آنان را فراهم کند.

به گزارش ایسنا، چشم عضوی انکار ناپذیر و گواه بر زیبایی ظاهر، درک وضعیت مکانی، وسیله ارتباطی با محیط، اشیاء و یکی از حس های پنج گانه انسان است. حسی که نبودش سبب انزوا، ترحم، بری بودن از امکانات موجود و قطع ارتباط با دنیای پیرامون می شود.

در این راستا، روز جهانی عصای سفید یا « hite Cane Safety Day» مراسمی به مناسبت بزرگداشت این امر از «۱۹۶۴هر ساله در ۱۵ اکتبر» مصادف با «۲۳ مهر ماه» جشن گرفته می‌شود.

کاربرد عصای سفید به عنوان وسیله‌ی کمکی از قرن‌ها پیش متداول بوده است اما استفاده بهینه از این ابزار و به شکل امروزی و به عنوان نمادی برای شناخت نابینایان، به بعد از جنگ جهانی اول برمی‌گردد.

انتهای پیام