انتخابات در جمهوری اسلامی، اول برای نشان دادن مشروعیت، دوم برای انتخاب فرد مورد نظر حکومت؛ ف. م. سخن - Gooya News

در اولین انتخابات مجلس، در جمهوری اسلامی که اسفند ۵۸ برگزار شد، من تازه از فرانسه به ایران آمده بودم و روز انتخابات در تبریز بودم.

شهر زیر تدابیر شدید امنیتی بود و من از روی کنج کاوی برای دیدن چگونگی حضور مردم، در نزدیکی های یکی از حوزه های انتخاباتی با دوربین عکاسی ام ایستاده بودم، که ناگهان هیاهویی جلوی درِ حوزه برخاست و جماعت در حالی که دنبال فردی که داد و بیداد می کرد راه افتاده بودند، جلوی ورودی حوزه جمع شدند.

فردی که داد و بیداد می کرد یکی از ناظران حوزه بود که می گفت در انتخابات دارد تقلب می شود و من حاضر نیستم در این حوزه به عنوان ناظر حضور داشته باشم.

چند عکس از این تجمع گرفتم که ناگهان چند نفر ریش و پشمی دور مرا گرفتند و پرسیدند چه می کنی که چون کارت خبرنگاری نداشتم مرا دستگیر کردند و در اتاقی در همان حوزه ی انتخاباتی حبس کردند. بعد از من چند نفر دیگر را که دستگیر کرده بودند به همان اتاق آوردند و تا عصر آن روز ما در آن اتاق محبوس بودیم و ما را به اتاق های مختلف جهت بازجویی می بردند و بر می گرداندند که حوالی غروب ما را آزاد کردند.

بعد از جمهوری اسلامی، آری یا نه، و انتخابات خبرگان و رای گیری برای تایید قانون اساسی و انتخاب بنی صدر به عنوان رییس جمهور، این اولین انتخابات مجلس، -که حالت همگانی تر و محلی تر داشت- در جمهوری اسلامی بود که با تقلب گسترده برگزار شد.

انتخابات های بعدی هم در جمهوری اسلامی به فواصل مختلف برای گزینش نمایندگان و رییس جمهور و خبرگان و شوراهای شهر برگزار شد که یکی از یکی متقلبانه تر و فریبکارانه تر بود خاصه حضور نامزدهای گروه هایی مثل مجاهدین و حزب توده و غیره تقلب را برای حکومت واجب می کرد.

"در اولین انتخابات مجلس، در جمهوری اسلامی که اسفند ۵۸ برگزار شد، من تازه از فرانسه به ایران آمده بودم و روز انتخابات در تبریز بودم"

از شگفت انگیز ترین و مسخره ترین انتخابات ها، یکی هم انتخابات نمایندگان مجلس خبرگان بود که مثلا در تهران، فهرست «نامزد»ها که بر در حوزه ی انتخابیه نصب شده بود فقط دارای اسامی کوچک مثل آیت الله حسن و آیت الله حسین بود و حتی نام فامیل این اشخاص جلوی نام شان قید نشده بود.

به هر حال عده ای از مردم به امید این که وضع شان از آن چه که هست بدتر نشود و شاید بهتر شود، در این انتخابات ها، اسامی و نام هایی را می نوشتند و به صندوق های رای می انداختند و این غیر از افرادی بود که به لحاظ موقعیت شغلی و حساسیت روی مُهر شناسنامه ناچار به حضور در پای صندوق های انتخاباتی بودند.