هنرمندی که پایان نمایشگاهش را ندید!

حقیقت زندگی را شاید با طیفی از رنگ‌های سیاه و سفید آسان‌تر یافت؛ چرا که حس زندگی میان دو رنگ سیاه و سفید بازی می‌کند و در خیال آدمی نقش می‌بندد. این هنرمند هم معتقد به حقیقت بود. نمای سیاه و سفید یک زندگی رو به پایان را به تصویر درآورد و به نمایش گذاشت، اما در میانه راه زندگی‌اش به پایان رسید.

به گزارش ایسنا، مرتضی پورصمدی سوم شهریور ماه نمایشگاه عکسش را در گالری چهارده افتتاح کرد. یک روز پیش از درگذشتش، مصادف بود با آخرین جمعه نمایشگاهش با عنوان «همچون کوچه‌ای بی‌انتها» که میزبان بخش اندکی از تلاش‌های گسترده و طولانی مدت او در حوزه مردم‌نگاری بود.

"حقیقت زندگی را شاید با طیفی از رنگ‌های سیاه و سفید آسان‌تر یافت؛ چرا که حس زندگی میان دو رنگ سیاه و سفید بازی می‌کند و در خیال آدمی نقش می‌بندد"

پورصمدی واقع‌بینانه به این کوچه بی انتها نگاه می‌کرد. او در بیانیه این نمایشگاه آورده بود که «مردم کوچ‌نشین در جستجوی آب و علف، برای بقای خود و دامشان بین دو اقلیم زمستانه و تابستانه کوچ می‌کنند.

ضرورت اصلی کوچ ''علف'' است. عشایر با انگیزه تعلیف دام‌ها از مرتع طبیعی به اقتضای فصل، زمستان‌ها را در گرمسیر و تابستان‌ها را در سردسیر می‌گذرانند.»

این هنرمند که ۱۱ شهریور ماه امسال، سر صحنه فیلمبرداری یک سریال، بد حال شد و پس از انتقال به بیمارستان درگذشت، سال‌ها در کنار عشایر به ثبت زندگی روزمره و سیاه و سپید آنان پرداخته بود. تصاویر او چهره‌ای تیره و روشن از یک مدل زندگی را به نمایش می‌گذاشت که گرچه بر اساس جبر زمانه رو به پایان بود اما عمق آن بی انتها بود.

پورصمدی هم بر اساس جبر زمانه، در میانه راه نمایشگاه و عکس‌هایش را تنها گذاشت اما راه یک کوچه بی انتها را باز کرد تا خاک هیچ‌گاه بر چهره زندگی عشایری ننشیند و یادش از خاطر نرود.

اختتامیه «همچون کوچه‌ای بی‌انتها» روز گذشته ۱۷ شهریور ماه در حالی برگزار شد که تقریبا یک هفته از درگذشت این هنرمند سپری شده بود. البته او نه تنها در اختتامیه این نمایشگاه که طی مدت زمان، با عکس‌های سیاه و سپیدش در ذهن مخاطب حضور خواهد داشت.

منبع عکس: اینترنت