مک‌کاپلی و بوکس؛ زنی که در تجارت مردان 'پرچانه 'و 'قدرتمند'، بهترین شد

مک‌کاپلی و بوکس؛ زنی که در تجارت مردان 'پرچانه 'و 'قدرتمند'، بهترین شد

• پیتر کراچلی
• بی‌بی‌سی‎

به نظر می‌رسد به طور کلی برگزارکنندگان مسابقات بوکس باید مردانی پرچانه و قدرتمند باشند. اما در بلفاست، آن هم دهه ۱۹۳۰، این کلیشه برای یکی از مشهورترین برگزارکنندگان مسابقات بوکس، صدق نمی‌کرد.

سال‌ها پیش از ظهور دان کینگ، بارنی ایستوود و ادی هرن (مشهورترین برگزارکنندگان مسابقات بوکس جهان)، کلارا کاپلی، که همه با عشق و علاقه به او لقب "مادر" داده بودند، از پیشگامان برگزاری مسابقات بوکس بود.

او به بسیاری از جوانان این ورزش، آن هم در دوران سخت رکود اقتصادی، فرصت شروع کار و کسب درآمد داد.

• مظنونان به تبهکاری در قلب بوکس جهان
• مرگ رمزآلود قهرمان بوکس جهان؛ جنایت، هروئین یا سکته؟
• دبیر فدراسیون بوکس ایران: چند هزار زن غیرقانونی این ورزش را انجام می‌دهند
• زن قهرمان بوکس: نتوانستم جلوی کتک خوردن مادرم را بگیرم
• رکسانا بیگم؛ سفر شگفت‌انگیز زنی که اجازه نداشت باشگاه برود اما قهرمان جهان شد

برای نوه‌اش، دورین دونی، دستاورد مک‌کاپلی در حوزه‌ای به شدت مردسالار، همچنان افتخاری بزرگ است: "مردم هنوز در مورد مادر بزرگم صحبت می‌کنند. من در کنار او و در کاروان بزرگ شدم. خاطرات خوش زیادی از بودن در کنار او و تماشای بوکس دارم.

"او شخصیت بسیار خوبی داشت، البته اجازه هم نمی‌داد کسی با او بدرفتاری کند."

کلارا کاپلی در سال ۱۸۶۶ در یورکشر انگلیس متولد شد.

"خاطرات خوش زیادی از بودن در کنار او و تماشای بوکس دارم."او شخصیت بسیار خوبی داشت، البته اجازه هم نمی‌داد کسی با او بدرفتاری کند."کلارا کاپلی در سال ۱۸۶۶ در یورکشر انگلیس متولد شد"او از کودکی با توجه به حرفه خانوادگی‌اش که برگزاری برنامه‌های سیار تفریحی برای مردم بود، در کاروان زندگی می‌کرد و به این ترتیب با برگزاری برنامه‌های جذابی مثل سیرک، شهربازی و نمایش مجسمه‌های مومی آشنا شد.

او که همچنان حرفه خانوادگی‌اش را اداره می‌کرد، در دهه ۱۹۲۰ به بلفاست رفت. جایی که بسیاری از کودکان برای تماشای برنامه‌های سرگرم‌کننده‌ای که برگزار می‌کرد به "چپل فیلدز بلفاست" می‌آمدند.

توضیح تصویر،

موفقیت "مادر" کاپلی به عنوان برگزار کننده مسابقات بوکس، تیتر یک اخبار بود

در دهه ۱۹۳۰، "مادر" تصمیم گرفت تا روی تجارت پر رونق بوکس در بلفاست متمرکز شود. تصمیمی که میراث او را همیشگی ‌کرد.

او برای شروع، از زمین خالی دو خیابان، روبروی کلیسای سنت مالاچی در چپل فیلدز، برای میزبانی مسابقات بوکس در سال ۱۹۳۴ که سه بار در هفته روزهای دوشنبه، چهارشنبه و شنبه عصر برگزار می‌شد، استفاده کرد.

این مسابقات در فصل تابستان در فضایی روباز و در بقیه سال در خیمه‌ای بزرگ، که به "چادر مادر" معروف شده بود، برگزار می‌شد.

در آن سال‌ها بیش از ۶۰۰ مسابقه برگزار شد. تماشای آنها گران نبود و تماشاگران از اقشار گوناگون بلفاست، که عمدتاً طبقه کارگر بودند، فضای فوق العاده‌ای را ایجاد می‌کردند.

البته سرگرمی فقط به تماشای بوکس محدود نمی‌شد و تماشاگران اغلب با برنامه‌های عجیب و غریب گوناگون، از بلعیدن ماهی قرمز گرفته تا کشتی با شیر، سرگرم می‌شدند.

سرسخت باش و عاشق زد و خورد

بوکسورهای "مادر" عمدتاً بی تجربه بودند و بسیاری از آنها کارشان را در چپل فیلدز آغاز می‌کردند.

دستمزد آنها معمولاً پنج شیلینگ بود (اگرچه بعضی اوقات برخی از آنها حقوق بیشتری می‌گرفتند)، دستمزدی که باعث نجات بسیاری از مردان جوان می‌شد.

توضیح تصویر،

"مادر" کاپلی در طول دوران بحران مالی در بلفاست برای بسیاری از بوکسورهای جوان درآمد ایجاد نمود

در مقابل از بوکسورها انتظار می‌رفت نمایش خوبی ارائه دهند. آنها باید سرسخت می‌بودند، به ویژه وقتی با حریفی سنگین‌وزن تر از خود روبرو می‌شدند.

بعدها یکی از بوکسورها به نام دان کنینگ، در مورد آن مسابقات گفت: "هر کسی برای "مادر" می‌جنگید، باید مثل چرم کفش سرسخت و عاشق زد و خورد می‌بود."

بیشتر بوکسورها از باشگاه‌های محلی بودند، اما گاهی از سایر مناطق انگلستان نیز ورزشکارانی می‌آمدند.

"مادر" شخصیتی نافذ بود که همیشه چوبی به همراه داشت و هیچ حرف خارج از منطقی را از هیچ مردی نمی‌پذیرفت.

اما با این‌حال معروف بود که او کمی پول به بوکسورهای جوانی که روی دور بدشانسی بودند، کمک می‌کند.

برخی از بهترین بوکسورهای ایرلند، از جمله رینتی موناهان، که بعدها قهرمان سبک وزن جهان شد، کارشان را با حضور در مسابقات "مادر" شروع کردند.

توضیح تصویر،

مجسمه رینتی موناهان که در سال ۲۰۱۵ در بلفاست از آن رونمایی شد

در بین بوکسورهای برجسته آن دوره، طیف گوناگونی از شخصیت‌های رنگارنگ با القابی عجیب و غریب، مانند مکنزی مسلسل، مک‌گاهی خاک‌انداز و سسیل کرایتون پرنده‌باز(او فروشگاه حیوانات خانگی داشت) وجود داشتند.

خطر آتش سوزی و بازنشستگی

تا اواخر دهه ۱۹۳۰، سالن‌های بوکس عمدتاً سازه‌های چوبی بودند.

در سال ۱۹۳۸، یکی از مقامات بوکس از سالن "مادر" بازدید کرد و هشدار داد که خطر وقوع آتش‌سوزی وجود دارد. بنابراین پلیس او را مجبور کرد آنجا را تعطیل کند و به این ترتیب، آخرین مبارزه در چاپل فیلدز در سپتامبر ۱۹۳۸ برگزار شد.

پس از آن، "مادر" سالن اولستر را اجاره کرد و مسابقات زیادی در مکان جدید برگزار نمود. اما وقتی شرکت بلفاست پیشنهاد افزایش شدید اجاره بها را داد، او تصمیم گرفت که خود را برای همیشه بازنشسته کند.

منبع تصویر،

Ulster History Circle

توضیح تصویر،

پلاک تقدیر از "مادر" کاپلی که در سال ۲۰۱۲ و در خانه قدیمی او رونمایی شد

در سال ۱۹۴۲، مراسمی به افتخار "مادر" در اولستر هال برگزار و از او، به‌عنوان تنها زنی که در بریتانیا از طرف هیئت کنترل بوکس انگلیس مجوز برگزاری مسابقات بوکس را داشت، تقدیر شد.

ظرفی نقره‌ای به او اهدا شد که روی آن نوشته شده بود: "از طرف حامیان سالن اولستر، برای قدردانی از خدمات به ورزش بوکس."

هنگامی که "مادر" زندگی در کاروان را کنار گذاشت، به خانه‌ای در یکی از محلات بلفاست رفت و تا زمان مرگ در سال ۱۹۴۹ در آنجا زندگی کرد. در سال ۲۰۱۲ از پلاکی آبی به افتخارش روی دیوار خانه او رونمایی شد.

نام مک‌کاپلی برای همیشه به میراث غنی بوکس بلفاست پیوند خورده است. هرچند که نوه‌اش، دورین دونی، بیشتر اوقات خوشی را که در کنار مادربزرگش داشته به خاطر می‌آورد: "وقتی او از بوکس بازنشسته ‌شد، عصرهای شنبه به ملاقاتش می‌رفتم و با او کارت بازی می‌کردم.

"در سال ۱۹۳۸، یکی از مقامات بوکس از سالن "مادر" بازدید کرد و هشدار داد که خطر وقوع آتش‌سوزی وجود دارد"ما فقط برای چند پنی بازی می‌کردیم. سپس برای او و پدربزرگم شام درست می‌کردم. او شخصیت بسیار خوبی داشت."