چند کلمه در باب مستند پرویز ثابتی و بهشت برین دوران پادشاهی؛ (بخش اول: از دیدگاه مخالفان حکومت وقت)؛ ف. م. سخن - Gooya News

نمی شود محتوای یک کتاب هزار صفحه ای را در یک مطلب پانصد کلمه ای گنجاند، و نمی توان وقتی که یک حکومت نکبت آدمخوار بر سر کار است از مشکلاتی که در حکومت پیش از آن وجود داشته به آسانی سخن گفت چرا که حکومت امروز و فجایعی که به وجود آورده، دم دست و قابل نشان دادن است اما از حکومت پیشین چهل و خرده ای سال می گذرد و آن چه در آن حکومت مشکل نامیده می شود، امروز حکم آب گوارا و خنک در بیابان خشک و بی آب و علف دارد، ولی باید ریسک کرد و حقیقت را گفت حتی اگر میان واقعیت فاجعه بار امروز و بهشتی که از دیروز در ذهن ها تصویر می شود، ساکت ماندن عاقلانه ترین کار باشد.

این نوشته هم، هر چند مورد مخالفت بسیاری از ایده آل پنداران دیروز قرار خواهد گرفت اما به قصد بازگویی حقیقتی که شاید تنها بر گوش و جان چند تن معدود قرار گیرد نوشته می شود نه به قصد باز کردن چشم هایی که بسته است و به هیچ طریق باز نخواهد شد، یا به قصد کاستن از دردهای مهیبی که امروز حکومت نکبت اسلامی بر ما تحمیل کرده است.

جناب پرویز ثابتی بعد از چهل و پنج سال امروز لب به سخن گشوده اند و سخنان شان همچون آبی گوارا بر دل های داغ دیده آرامش می بخشد حال آن که واقعیت عملکرد ایشان و سازمانی که عهده دار امنیت کشور در آن زمان بود، نه آب گوارا بلکه ماده ای مذاب و سوزاننده بر دل و جان اهل اندیشه و فرهنگ زمان خود بود.

این روزها همه ی مثال های آن دوران از عده ای چریک و افراد مسلح و نارنجک به دست و طرفدار شوروی و طرفدار آخوند متحجر و مارکسیست اسلامی و فریب خورده و بازی خوردگان مصدق السلطنه ی طرفدار قاجار و امثال این ها زده می شود که بود، ولی همه ی ماجرا نبود.

اگر به دوران پنجاه سال پیش باز نگردیم و خود را در آن روزگار و کوران حوادث داخلی و بین المللی آن زمان قرار ندهیم محال است بتوانیم علت مخالفت جوانان و دانشجویان و اهل فرهنگ با حکومت پیشین را دریابیم.

این که اکثریت کسانی که وارد دانشگاه می شدند به محض ورود به این محیط جدید علمی، به مخالفت با حکومت وقت بر می خاستند، اگر ذهن تحلیلگر بخواهد واقع گرا باشد، قطعا به «گول خوردن» و ساده لوحی و زرنگ بودن دشمنان ایران و پادشاه فقید راضی نخواهد شد.

پس چرا این مخالفت وجود داشت و وقتی شرایط بین المللی و اراده ی قدرت های بزرگ جهانی برای تغییر معادلات منطقه تغییر یافت، آن مخالفت ها به شکل انقلابی مهیب تمام ایران را در بر گرفت و شد آن چه شد که نتیجه اش فاجعه ای ست که امروز با آن رو به رو هستیم؟

آیا یک مشت خرابکار و مارکسیست و مسلمان عقب مانده اگر به دست سازمان امنیت آقای ثابتی از روی زمین برداشته می شدند این اتفاق نمی افتاد و ایران اکنون سرزمین گل و بلبل بود؟