بررسی روان‌شناختی شباهت‌های رفتاری «حکومت آزارگر» و «همسر پرخاشگر»

حمیرا فقیهی، متخصص روانشناسی در حوزه خشونت خانگی‌، می‌گوید که رفتار و تاثیرات بدرفتاری از سوی یک دولت خشن از الگویی مشابه یک همسر آزارگر تبعیت می‌کند.

در حالی که گزارش‌های مربوط به تجاوز ماموران جمهوری اسلامی به قربانیان اعتراضات ایران روز به روز بیشتر می‌شود، حمیرا فقیهی، روانشناس فعال در حوزه زنان قربانی خشونت، در مصاحبه با صدای آمریکا گفت که رفتار و تاثیرات بدرفتاری از سوی یک دولت خشن از الگویی مشابه یک همسر آزارگر تبعیت می‌کند.

دکتر فقیهی در این گفتگو به چندین موارد از شباهت‌های رفتارها و شیوه‌های یک شریک زندگی یا همسر خشن و پرخاشگر و یک حکومت مستبد و ظالم اشاره کرد که خلاصه آن در زیر آمده است.

• جاسوسی

فرد آزارگر از فناوری برای تعقیب و کنترل شریک زندگی خود استفاده می‌کند تا مطمئن شود کار خطایی انجام نمی‌دهد.

یک دولت دیکتاتور و ظالم هم از فناوری برای تعقیب مردم کشور استفاده می‌کند تا بداند شهروندان کجا هستند، چه کار می‌کنند و مطمئن شود که دست از پا خطا نمی‌کنند.

• دگرگون جلوه‌دادن حقیقت

شریک زندگی خشن و دولت ظالم، هر دو، ممکن است خیانت، خشونت، و پنهان‌کاری خود را طوری استنباط کنند که همه را به نفع و به صلاح طرف مقابل انجام داده‌اند و اگر کاری کرده‌اند که موجب رنجش آنها شده به خاطر این بوده که آنها را دوست دارند و خیر آنها را می‌خواهند.

• محروم کردن از خواب

دکتر فقیهی می‌گوید کم خوابی و بد‌خوابی از نظر فیزیکی، و روحی و روانی خیلی روی ما تاثیر منفی می‌گذارد.

او می‌گوید فردی که رفتار خشونت آمیز و پرخاشگر با شریک زندگی خود دارد اغلب کاری می‌کند که او نخوابد، «وسط شب شروع به دعوا می کند چون می‌خواهد پارتنرش (شریک زندگی‌اش) نخوابد، یا سر و صدا می‌کند یا وسط شب پارتنرش را بیدا می کند و سکس می‌خواهد» و این کارها را مخصوصاً و از روی قصد انجام می‌دهد تا نگذارد او بخوابد.

دولت ظالم هم در زندان‌ها اغلب نمی‌گذارد زندانی‌ها بخوابند برای این که می‌خواهد از این طریق آنها را شکنجه بدهند.

• خشونت جسمی

شریک زندگی خشن و پرخاشگر و دولت ظالم و مستبد هر دو با متوسل شدن به ضرب و شتم و خشونت جسمی می‌خواهند طرف‌های مقابل خود را کنترل کنند.

• قتل

به گفته دکتر فقیهی وقتی نمی‌توانند آنها را با خشونت جسمی کنترل کنند، در نهایت می‌توانند دست به قتل بزنند.

او می‌گوید وقتی یک فرد خشن و پرخاشگر نتوانست از طریق خشونت و رفتار پرخاشگر شریک زندگی خود را کنترل کند، او را می کشد.

دولت ظالم نیز وقتی نمی‌تواند مردمش را با خشونت و شکنجه کنترل کند آنها را می‌کشد.

به گفته او کشتن آخرین مرحله خشونت است.

• روز جهانی منع خشونت علیه زنان چگونه نامگذاری شد؟

در بیست و پنجم نوامبر سال ۱۹۶۰، سه خواهر فعال حقوق زنان و مخالف دولت در جمهوری دومینیکن توسط نیروهای دولتی کشته شدند. حکومت دومینیکن مرگ این سه خواهر مخالف خود، که به «خواهران میرابال» شهرت یافته‌اند، را ناشی از حادثه رانندگی اعلام کرده بود.

کشتن خواهران میرابال آنها را به نماد مقاومت مردمی و فمنیستی تبدیل کرد و مجمع عمومی سازمان ملل از سال ١٩٩٩، روز بیست و پنجم نوامبر را به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان نام‌گذاری کرد.