هاآرتص: اسرائیل هیچ گزینه نظامی علیه ایران ندارد - Gooya News

ایندیپندنت فارسی - روزنامه اسرائیلی هاآرتص در گزارشی نوشته یوسی ملمن، تحلیلگر امور راهبردی و اطلاعاتی در این روزنامه، با بررسی شرایط فعلی و مقایسه‌ آن با موارد مشابه تاریخی، مدعی شده است که اسرائیل در حال حاضر هیچ گزینه نظامی‌ واقع‌بینانه‌ای علیه برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران ندارد.

براساس این گزارش

هاآرتص

که روز پنجشنبه، دهم شهریورماه منتشر شد، حدود ۳۵ سال پیش در اواخر جنگ ایران و عراق، جمهوری اسلامی تصمیم گرفت برنامه هسته‌ای ایران را که پیش‌تر محمدرضاشاه پهلوی بنابه گزارش‌های خارجی، با کمک اسرائیل در دهه ۱۹۶۰ آغاز کرده بود، ازسر گیرد.

به نوشته این روزنامه، برنامه هسته‌ای ایران در سال ۱۹۸۰، کمی پس از انقلاب اسلامی متوقف شده بود، یعنی در زمانی که ارتش عراق به ایران تحت رهبری آیت‌الله روح‌الله خمینی حمله کرد.

به نوشته یوسی ملمن، مهم‌ترین درسی که جمهوری اسلامی ایران از جنگ به‌شدت خسارت‌بار با همسایه خود گرفت، تصمیم برای بازگشت به مسیر هسته‌ای و همچنین توسعه موشک‌های بالستیک بود؛ این درحالی بود که در جریان درگیری‌های جنگ، ارتش صدام حسین از سلاح شیمیایی استفاده کرد، بدون این‌که غرب هیچ‌گونه پاسخی به آن بدهد.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

علاوه‌بر این، ایالات متحده در زمان ریاست جمهوری رونالد ریگان کمک‌های اطلاعاتی و ده‌ها میلیارد دلار اعتبار و وام در اختیار عراق قرار داد. به گزارش هاآرتص، تهران نیز در پاسخ، به‌دنبال دستیابی به تسلیحات شیمیایی بود و در این مسیر از افرادی از‌جمله یک تاجر اسرائیلی به‌نام ناهوم مانبار (Nahum Manbar) کمک گرفت. مانبار به‌ همین دلیل، به جنایت علیه امنیت ملی اسرائیل محکوم شد و سال‌ها در زند ان بود.

در ادامه گزارش آمده است: «ایران برنامه هسته‌ای خود را به‌عنوان یک سیاست تضمین‌کننده بقای رژیم آیت‌الله‌ها احیا کرد تا غرب و اسرائیل را از توطئه برای تغییر رژیم بازدارد.»

مقام‌های دفاعی و اطلاعاتی اسرائیل تنها چند سال بعد و در اوایل دهه ۱۹۹۰ متوجه این موضوع شدند. از آن زمان تاکنون، دولت‌های اسرائیل و روسای ارتش و مدیران موساد، آمده و رفته‌اند، اما به اعتقاد ملمن، حرف‌های تکراری و شعارها و ذکرها هرگز تغییر نکرده‌اند؛ این رهبران انگار که یک مراسم مذهبی یا نماز باشند، دائم زمزمه می‌کنند که «ما ایران را از دستیابی به سلاح هسته‌ای بازمی‌داریم» و «همه گزینه‌ها روی میز است» -البته ازجمله گزینه نظامی.

در گزارش هاآرتص آمده: «اکنون سه دهه است که رهبران سیاسی و نظامی اسرائیل افکار عمومی را فریب داده‌اند تا فکر کنند که اسرائیل درواقع یک گزینه نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران دارد. حقیقت این است که اگر چنین گزینه‌ای وجود داشته، تنها زمانی بوده است که این برنامه در ابتدای راه بود.

"به گزارش هاآرتص، تهران نیز در پاسخ، به‌دنبال دستیابی به تسلیحات شیمیایی بود و در این مسیر از افرادی از‌جمله یک تاجر اسرائیلی به‌نام ناهوم مانبار (Nahum Manbar) کمک گرفت"در سال ۲۰۰۸ میلادی، یکی از اعضای کابینه امنیتی که به این موضوع رسیدگی می‌کرد، به من گفت که اسرائیل فرصت خود برای تخریب تاسیسات هسته‌ای ایران را زمانی‌که آن‌ها هنوز در مراحل ابتدایی خود بودند و جورج دبلیو بوش در کاخ سفید بود، از دست داد.»

اگر چنین است، پس چرا عبارت تکراری «گزینه نظامی» همچنان شب و روز شنیده می‌شود، به‌ویژه اکنون که موضوع احیای توافق هسته‌ای ایران با شش قدرت بزرگ جهان، بار دیگر روی میز است؟ به اعتقاد یوسی ملمن، این موضوع عمدتا برای مصرف داخلی است، اما درضمن، از تمایل چهره‌های سرشناس به اعتبار قائل‌شدن برای خود به‌واسطه توانایی‌هایی که واقعا ندارند، نیز ناشی می‌شود.

یعنی به نوشته او، «سخنانی می‌گویند که هیچ مبنایی در واقعیت ندارد و مانند دمی که سگ تکان می‌دهد، این عمدتا گواه دید بسته و نبود تواضع در اسرائیلی‌ها است. گویی اورشلیم فکر می‌کند که می‌داند چه چیزی به نفع آمریکاست».